არასწორი გმირი [თავი მე-2]

ამბავი მოგვითხრობს ჯიბის ქურდ გოგონაზე,რომელუც შემთხვევით ძველ საუკუნეში, მეფეების მმართველობის პერიოდში აღმოჩნდევბა, რათა უბრალი ხალხი იხსნას ბოროტ მართველებისგან.

არეული გრძნობები 10 თავი

ხელი გამიშვი-მკაცრი ტონით უთხრა თამუნამ ქმარს და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ჩაწითლებულ თვალებში -მჭირდები-ზედ ტუჩებთან დაუჩურჩულა ვნება მორეულმა მამაკაცმა გაღიზიანებულ ქალს და ცხელი ტუჩები ყელზე მიაწება

გაყიდული ღირსება (თავი 2)

- ეს შეგნებულად გააკეთეთ? - როგორ გავბედე ამ ტონით აზრის გამოთქმა, ან საიდან მქონდა ხმაში ასეთი თავდაჯერებულობა, თავად გამიკვირდა, თუმცა ბრაზი რას არ გაგაკეთებინებს. - შეგნებულად? - დიახ, რამე გაუგებრად ვიკითხე, თუ სიტყვა ,,შეგნებული’’-ს დეფინიცია

უმანკო ფერებიც ხუნდება ( თავი 9 ) დასასრული

- შენ გყარაულობ? - მე? რატომ? - რომ არ სად წახვიდე. - სად უნდა წავიდე?

ერთად ყოფნა შეუძლებელია.ნაწილი 3.თავი 6

ამაში თქვენ დამეხმარებით.-თქვა იბრაჰიმმა და მოულოდნელ ზარს უპასუხა.რამდენიმე წამიანი საუბრის შემდეგ კი ბიჭებს ახალი ამბავი აუწყა. -ჩემი ოჯახი აპირებს სტუმრობას. ესეც კიდევ ერთი პრობლემა.

გადატრიალება თავი მეორე

არეული ვარ,ისევ... უძილარი ,სიტყვებს თავს ვერ ვუყრი ,რომ ჩემი ემოცია გამოვხატო ,სულ მეუბნებოდნენ ცივი ხარ,ემოციას ვერ გამოხატავო.

არასწორი გმირი [თავი 1-ელი]

ამბავი მოგვითხრობს ჯიბის ქურდ გოგონაზე, რომელიც შმთხვევით ძველ საუკუნეში, მეფეების მმართველობის პერიოდში აღმოჩნდება, რათა უბრალო ხალხი იხსნას ბოროტი მმართველებისგან.

გაყიდული ღირსება (თავი 1)

ღამის ათი საათიც ნელ-ნელა მოვიდა, ყველა ასაკის ქალებმა და მამაკაცებმა მოიყარეს თავი, საინტერესო ჩაცმულობით, ქცევით და მანერებით გამოირჩეოდნენ ნამდვილად, აშკარა იყო რომ არც ერთი მათგანი საშუალო ფენის წარმომადგენელი არ იყო, სასმელს სასმელზე

არეული გრძნობები 9 თავი

სახლში შევიდა თუ არა მთვრალი გიგა მაშინვე ყვირილი და ჩხუბი დაიწყო.თეონამ მისი დაშოშმინება სცადა მაგრამ ამაოდ, ამიტომ თათიამ ხმის ამოღება ვერ გაბედა და ცრემლებად დაიღვარა

საბედისწერო ნაბიჯი (2 თავი)

საფულეში მხოლოდ 15 ლარი მედო. პირველ რიგში წასასვლელი სადაც მეგულებოდა, ეს დედა იყო. ტაქსი გავაჩერე, მისამართი ვუკარნახე და წავედი დედასთან. სასაფლაოზე შევედი თუ არა, თითქოს ჰაერი შეიცვალაო, ვუყურებდი ქვებს რომლებზეც ფოტოები იყო, ყველას ღიმილი