თვალები (12 თავი)

მარიამის გათხოვების შემდეგ სამეგობროს შეკრება აღარ გვქონდა. რამდენიმეჯერ დამირეკა - იქნებ გამოიაროო! - მაგრამ ლევანზე იმდენად ვიყავი გაღიზიანებული, მისვლისგან თავი შევიკავე. ვიცოდი ჩემს უარყოფით ემოციებს ვერ დავმალავდი, მარიამს კი მამიდაშვილის

დაკარგული თუ ნაპოვნი (თავი მეოთხე)

ლაშასთან ჩახუტებულს მეძნა, შუბლზე მკოცნიდა. სიცივემ გამაღვიძა, ლაშა მიჰყავდათ და ხელშ ჩემი გული ეჭირა. ვტიროდი, ვყვიროდი დამიბრუნეთ გული და მისი პატრონი თქო, მაგრამ ამაოდ. არავინ მისმენდა. შიშისგან გამომეღვიძა. ეს მხოლოდ სიზმარი იყო მარი, ეს

ლეა და კახა (თავი 4)

-იმიტომ რომ მიყვარხარ მართალია სულ სამი დღეა გიცნობ მაგრამ პირველივე დანახვისთანავე შემიყვარდი თავბრუ დამახვიე გონება გამეთიშა და გულს ემორჩილება.შენთან ახლოს ყოფნა მაგიჟებს,ჩემს თავს არ ვგავვარ ირაკლის დავცინოდი ვარდებისა და საჩუქრების გამო მაგრამ

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი 1)

-ერთმანეთს გავუღიმეთ..საბა 20 წლის აღმოჩნდა, ლილე კი ჩემი ტოლი, ძალიან გამიხარდა, თურმე ჩემს სკოლაში აპირებდა გადმოსვლას, რადგან მისი ძმა ჩვენთან სწავლობდა, ლილეს კარგად გავუგე, ძალიან კარგი გოგო არის, ერთად ვიჯექით, მერე თავის ოთახში ამიყვანა და

წარსულის კვალი III თავი

თვალებში ვუყურებდი და რა ვიცოდი როგორი რეაქცია უნდა მქონოდა, ის ხომ ჩემი შვილის მამა იყო მაგრამ იყო ადამიანი რომელიც ერთხელ ვნახე და უკვე 5წელია არ მინხავს. -გამარჯობა, გილოცავთ შვილის დაბადების დღეს- მომილოცა და ხელი გამომიწოდა, არ ვახსოვარ

ორი ღამე (თავი 7)

-ვერ ვიტან როდესაც ჩემს გარდა სხვა გიყურებს ასეთი თვალებით, ჩემი ხარ სალომე, არავის არ მივცემ უფლებას ზედმეტად შეგეხოს. უცანური გრძნობაა მაგრამ მინდა რომ სულ დაგიცვა, სულ გვერდით მყავდე, ხელი მოგხვიო,ჩაგეხუტო. სალომე მიყვარხარ! და დროა ჩვენს

სამოდელო სააგენტო 2 თავი

-ხელი ხოარ შეგიშალეთ ცეკვაში-მე ცეკვას ...ნუ ხომ იცით რას უწოდებ . ისე 21 წლის ვარ და ჯერ კიდე მრცხვენია ამ სიტყვის გამოთქვა. -ცოტნიკო ეს ვინაა?-თითი ჩემსკენ მოიშვრა,ქერამ-დღეს მესამეც გვეყოლება?-აი აქ დაგერხა ცოტნიკო. უკვე რამდენი რამ გავიგე შენზე

ლეა და კახა (თავი 3)

მისი იმედით აღსავსე თვალები მომჩერებოდა მისი მარწყვივით ტუჩები კი წარმოთქვამდა რომ ჩემი ჯეროდა და მენდობოდა თავს ვეღარ მოვერიე და მის ტუჩებს დავეწაფე ლეა წინააღმდეგობას არ მიწევდა ჩემს ხელებში ჩადნა და მოეშვა ხელები მის თმაში შევაცურე და უფრო

დაკარგული თუ ნაპოვნი (თავი მესამე)

-გისმენთ-ვუთხარი ცივად და თითქოს სულერთია ვის ველაპარაკები, მაგრამ გული ადგილს ვერ პოულობდა, სიხარულით ფრიალებდა -გამარჯობა, მარი შენ ხარ?-მკაცრი ხმა გაისმა,მაგრამ გულში მაინც სითბო ჩამეღვარა -როგორ ხარ? ესეიგი შენია ეს ტელეფონი? მე გიგასი მეგონა,

ორი ღამე (თავი 6)

-"უსიყვარულოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე, სიო არ დაჰქრის ტყე არ კრთება სასიხარულოდ". საიდანღაც გაახსენდა მეშვიდე კლასში ნასწავლი ლექსი, თვითონაც კი გაუკვირდა რამ წამოაროშინა -ვაა, ვატყობ მალე რძალი მეყოლებაა.