უბრალოდ მიმტანი (თავი 3)

მთელი დღე უაზროდ გავლიე. აქამდე თუ სამუშაო საათებში წიგნებიდან არ ვყოფდი თავს ან გვერდით მარკეტიდან დაცვის თანამშრომლის, ლაშას მოგერიებით ვიყავი დაკავებული, ახლა ერთ წერთილს მიშტერებულმა დავაღამე.

მაპატიე (თავი 2)

-მოვედიი!!-დაიძახა მარიმ როდესაც კარი შევაღთ. -ასე მალე?-გულწრფელად გაუკვირდა დიმიტრის. -ხო რა მოხდა ჩვენი ნახვა არ გიხარია? -არა რა თქმა უნდა, შმოდით, შმოდით-ოთახში შეგვიპატიჟა სადაც მისი მეგობრები იყვნენ.მარი ცოტა გაბრაზდა და ლოყები აუწითლდა, ეს

უბრალოდ მიმტანი (თავი 2)

საღამოს ცხრის ნახევარზე უკვე ტატოს დახლთან ვიყავი, ის კი მონდომებით მიხსნიდა ყველაფერს.ჩამაბარა ჩემი 5 მაგიდა და გამაცნო დანარჩენი მიმტანი გოგონები, ლიზა, ელენე, ეკატერინე და ქეთი. ახლა თქვენ მიხედეთო განუცხადა გოგონებს და ჩემი თავი მათ გადასცა.

გაჭედილები (თავი 5)

სამნი იყვნენ.ქურდულ სამყაროში კარგად ვერ ვერკვევი თუმცა დარწმუნებით შემეძლო მეთქვა,რომ აქედან უფროსი არცერთი არ იყო.სამივეს ინდივიდუალური ქცევის მანერები,ხმა და ჩაცმულობა ქონდათ.მანამ, სანამ ისინი ნედის გაკოჭვით და ლიფტიდან გამოთრევით იყვნენ

დაბრუნება ( თავი 2)

რატომ არ სვამ. თარა? - მომანათა მისი მწველი თვალები- ვსვამ, ცოტა ცოტას - ღვინიანი ბაკალი დავანახე- კარგი, მაშინ ამ ჭიქით - ჭიქისთვის თვალი არ მოუცილებია - სიყვარული ვადღეგრძელოთ, ოღონდ - საჩვენებელი თითი ჰაერში აწია = ოღონდა ცალმხრივი სიყვარული ...

ბავშვებსაც უყვარდებათ (თავი 4)

-სსსსანდრო?! -თვალებში ჩააშტერდა მიას ბიჭი. -აუუ... არაა! -უნდოდა რომ სიართლე სცონოდა სანდროს მაგრამ მია მაინც არ ამბობდა სიმართლეს. -აბა ვინ მითხარი! -ოო, მიხვდი! -მე?! ამ წუთას მიას ტვინში სისხლმა აასხა ოღონდ არა გაბრაზებისამ. გულის ცემა

უბრალოდ მიმტანი (1 თავი)

ჩემი ისტორია სახალისოდ არ იწყება. მე ელი გაგნიძე ვარ, 18 წლის. მშობლები 2 წლის წინ გარდამეცვალა ავტოავარიაში. მას შემდეგ ვცხოვრობდი დეიდასთან და ბიძიასთან.. მშობლებისგან დამრჩა სახლი და ცოტაოდენი დანაზოგი. ჩემს სახლში გადასვლას სტუდენტობამდე და

ნაბიჯი წინ (თავი 7)

-ნინა ნატა ვარ,გამოდი რა დღეს ჩემთან-ტელეფონს მიღმა ნატას მოწყენილი ხმა გაისმა. -დღეს არ წამოვედი სახლში?-გაკვირვებულმა ვკითხე და სკამზე ჩამოვჯექი. -ნინაა-გაწელა და დავიფიცებ ზუსტად ის სახე მიიღო,რომელსაც ვერ ვიტან. -ხო მშვიდობაა?-ავფორიაქდი მე.

მაპატიე (თავი 1)

-კაი წავედით რესტორნის კარი შევაღეთ და შიგნით შედით, ბევრი ხალხი ირეოდა, გოგოები მოვძბნთ და მათთან მივედით... ცოტა დავლიე და გოგონებთან ლაპარაკი გავაბი. -შეიძლება?-იკითხა ვიღაცამ, ვალსი იყო. მივტრიალდი და ლამაზი, მაღალი, სიმპატიური ბიჭი შემრჩა

რთულია ცხოვრება როცა სხვას არ გავხარ თავი 1

ხანდახაან ასეც ხდება, გინდა გაიქცე ყველასგან მოშორებით იყო და არავინ და არაფერი განაღვლებდეს. უბრაალოდ იცხოვრო შენნი ცხოვრებით, არ გაწუხებდეს ხალხის აზრი, იყო ის ვინც ხარ, არავის აზრი არ გაითვალისწინო და იცხოვრო შენი ცხოვრებით. სწორედ ეს უნდოდა