საშიში თამაში (თავი3)

სწრაფი ნაბიჯებით გამოვედი სპორტდარბაზიდან, თითქმის სირბილით გავედი შენობიდან, გულის ცემა ასე გახშირებული არასდროს მქონია, ფეხით წავედი სახლამდე, ფიქრისთვის მარტოობა მჭირდებოდა, ცივი ჰაერის შეხება რეალობის აღქმაში მეხმარებოდა..

საშიში თამაში (თავი2)

ჩემს ზემოდ მდგარ ჰარის ვუყურებდი, მაჯაში მთელი ძალით მიჭერდა ხელს, გორაკიდან ჩემს ამოყვანას ცდილობდა, ბოლოჯერ მოვიკრიბე ძალა, სხეული ზემოდ ავზიდე, და უგონოდ გავწექი მინდორზე-კარგად ხარ?

საშიში თამაში (თავი1)

სტანდარტულად 9ის ნახევარზე ვდგები იმიტომ რომ კოლეში 9ზე უნდა ვიყო, დილით საუზმობა არ მიყვარს ლანჩის დროს მივირთმევ ხოლმე, თავის მოწესრიგება ჩემი სტილი არ არის, ვიცმევ იმას რაც მომწონს და მისწპრდება, თუმცა დედას თქმით ზედმეტად ძველმოდური ვარ,

თამაში ორივე მხარეს [სრულად]

ბავშვობიდან გათამამებული და თავზეხელაღებული გოგოს შთაბეჭდილებას ტოვებს. ასეც არის, ან რა უშლის ხელს? ისეთი მამის შვილია, აბა ვინმემ უბატონოდ ხმა გასცეს. ესეც იფერებს წარმომავლობას და რაც შეიძლება მეტად ირგებს ცხოვრებას. მის ადგილას ალბათ უმრავლესობა

სიყვარულისა და შემთხვევითობის თამაში. (3)

ჩემს M5 E60 -ს სიამაყით მოვუძებნე ადგილი ვაჩეს კორპუსის წინ და მოულოდენლად თავში ერთმა გიჟურმა იდეამ „გამიელვა“ და რადგანაც თავისუფალი ადგილი მისი განხორციელების შესაძლებლობას მაძლევდა - მუსიკას მოვუმატე და კორპუსის წინ

სიყვარულისა და შემთხვევითობის თამაში. (2)

ყველამ დავლიეთ და ძალიან ძალიან მაგარი დროც ვატერეთ. - აბა ანდრი, როგორ მოგეწონა ჩვენი სიურპრიზი? ( ეთიკო ) - შენი იდეა იყო ეს ყველაფერი, ხო? მოულოდნელად ჩემს კალთაში საყვარლად აღმოჩნდა და კისერში ძლიერად მაკოცა.

სიყვარულისა და შემთხვევითობის თამაში.

- ადექი, ადექი ბიჭო! - აუაუ რა გინდატო? - აუშენ რა მაგარი **** ხარ! გოგოები გველოდებიან-მეთქი, დაყრუვდი ბიჭო? - მაინც არ მოგ***** , რა გიხარია?

დემონი ( ჩრდილების თამაში) (სრულად)

მაფია ჩრდილების თამაშია, შენ არ შეგიძლია დაინახო მათი სახეები, შენ შეგიძლია დაინახო მხოლოდ მონსტრების ჩრდილები.გასაქცევი არსადაა, მაფია ყოველთვის ირჩევს მის მსხვერპლს და გასაქანს არ აძლევს.

თამაში თავი 7

გასაღებს მაწვდის და ქურთუკს კარადაში კიდებს. რატომღაც ამ ბოლო დროს აი იმ ბოლო ფიქრის მერე აღარაფერზე ვფიქრობ,დავიცალე და ჩემი ცხოვრება თითქოს მქრთალი მეჩვენება. ოთახში ვზივარ და ველოდები პაცენტებს, გარედან მესმის ვიღაცის კივილი ვიღაც ყვირის და

თამაში თავი 6

ყველაფრის მოყოლა თავიდან მომიხდა, დასაბამიდან აქამდე ის კი იჯდა და უბრალოდ მისმენდა, სახის გამომეტყველებიდან ვერ შეატყობდით რას გრძნობდა გაოცებული იყო თუ შეშფოთებული, არაფრის მთქმელ თვალებში ვუყურებდი და ვყვებოდი, ვლაპარაკობდი და ვლაპარაკობდი,