მირჩიეთ კარგი თბილისური ისტორიები :))

გამარჯობა! იქნებ მირჩიოთ კარგი - გამართული თბილისური ისტორიები.

თბილისური ოდისეა (ნაწილი II)

სასაფლაოზე ქალის ფეხსაცმლის კაკუნი მდუმარებას არღვევდა, ასე რომ ჩასაფრებულიყო საფლავებს შორის. დადიოდა წვრილ-წვრილ კიდეებზე და თვალებით ეძებდა იმ ერთადერთს. საყვარელი სახელი და გვარი რომ შენიშნა გაეღიმა, ისე როგორც იცოდა ხოლმე, სიყვარულით, ტკივილით

თბილისური ოდისეა(ნაწილი I)

თბილისის ჰაერი ხარბად შეისუნთქა, და დიდი ხნის უნახავ ქუჩას გახედა. არაფერი შეცვლილიყო, მხოლოდ სახეები. დამძიმებულმა აიარა აღმართი და სუნთქვა შეკრული შევიდა ეზოში, ბავშვობის მოგონებებთან ერთად რომ დამარხა ათი წლის წინ.

თბილისური ისტორია [სრულად]

თითქოს სახლში იყო. თითქოს ერეკლე მისთვის ყველაზე სასურველი სახლი იყო. - იქნებ ყველაფერი ახლიდან დავიწყოთ? - უეცრად დასვა კითხვა ერეკლემ. ლილე არ მოელოდა და ოდნავ შეცბა. სხეულში თბილმა ჟრუანტელმა დაუარა.

თბილისური ისტორია [1]

თითქოს სახლში იყო. თითქოს ერეკლე მისთვის ყველაზე სასურველი სახლი იყო. - იქნებ ყველაფერი ახლიდან დავიწყოთ? - უეცრად დასვა კითხვა ერეკლემ. ლილე არ მოელოდა და ოდნავ შეცბა. სხეულში თბილმა ჟრუანტელმა დაუარა.

მოტივი თბილისური სიზმრებიდან

მტრედები ფრთხილობენ ჩემს გამოჩენაზე, მათი ფრთის გაქნევა ო, რა რიგ მახელებს. რატომღაც მგონია ყოველი სინაზე ასევე გაურბის შურიან მნახველებს.

თბილისური ფორსაჟი (ნაწილი VI) +18

უკვე მეოთხე დღე იწურებოდა, რაც ის და კესო ერთად იყვნენ პაატას მშობლების დაჩაზე გამოკეტილები. მათი ფოტოები იყო ყველგან გაკრული, საინფორმაციო გამოშვებები კი არ იზარებდნენ კიდევ და კიდევ იმის შეხსენებას, რომ ძებნაში იყო გამოცხადებული ორი არაადეკვატური

თბილისური ფორსაჟი (ნაწილი V)

-იცი რა სიამოვნებაა, როდესაც მსხვერპლი მიზანში გყავს ამოღებული და ხედავ როგორ ცახცახებს?- მამაკაცი ამაოდ ცდილობს ხელიდან დაუსხლტეს გაცეცხლებულ გიორგის. კარში მოზარდი დგას და ერთიანად კანკალებს. თავის ყოფილ მასწავლებელს პირველად ხედავს ასეთს,- იცი

თბილისური ფორსაჟი (ნაწილი IV)

როგორც კი კესო და მისი გუნდის წევრები გამოჩნდნენ, შეკრებილთ ჩურჩულის ტალღამ გადაუარა. ისეთი შთაბეჭდილება შეიქმნა, რომ მათ ელოდნენ, მაგრამ რეალურად ყველაფერი პირიქით იყო. არავის უყვარს მოწინააღმდეგე, მით

თბილისური ფორსაჟი (ნაწილი III)

კესო ყოველთვის ღიმილით პასუხობდა ყველას. თუნდაც უხეშად მოქცეოდნენ, ყოველთვის ეხმარებოდა ვინც თხოვდა და არასოდეს ეუბნებოდა უარს. შეეძლო საერთო ენა გამოენახა ნებისმიერთან. სწორედ ამის გამო უყვარდათ ის სკოლაში მასწავლებლებს და უნივერსიტეტში ლექტორებს.