სარკე(თავი IV)

დილით დიდ, უფრო სწორად, უზარმაზარ, თეთრ, ქათქათა, ოთახში გამომეღვიძა. ჩემმა მზერამ წამიერად შემოატარა თვალები ოთახს. თითქმის ყველაფერი თეთრზე თეთრი იყო, ისე, როგორც ოფისსში.

თითქმის დაქორწინებული ( სრულად)

დიტოს სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა,როცა ხელში ჩვენი პატარა აიყვანა.. მათი შემყურე დავმშვიდდი,მივხვდი რომ ჩემი ბედნიერება ვიპოვე,მე ჩემი ოჯახი ვიპოვე და მათთვის იმაზე ძვირფასი ვიყავი ვიდრე ოდესმე ვინმესთვის..

თითქმის დაქორწინებული X

-მე და სოფი რაჭაში გადმოვედით საცხოვრებლად,შესაბამისად აქ ვიმუშავებ. -ამ გომბიომ დაგარწმუნა... -დედა მას სოფია ჰქვია და ჩემი ცოლია! მოვითხოვ პატივი სცეთ ერთმანეთს.-შემდეგ მე გამომხედა დიტო,რომ ეს სიტყვები მეც მეხებოდა.

თითქმის დაქორწინებული IX

-დიტო ხომ არ გავბრუნდეთ? აი რომ გავიქცეთ მოვასწრებთ მანქანაში ჩაჯდომას.-გადავჩურჩულე დიტოს,მას კი გაეღიმა. -რატომ? -შეხედე დედაშენს,მზად არის აქვე გამომჭრას კისერი.-დიტომ დედამისისკენ გააპარა თვა

თითქმის დაქორწინებული VIII

ბარგი მანქანაში ჩააწყო და თაფლობისთვის გასატარებლად გავემგზავრეთ ჩემთვის საძულველ რაჭაში.. კარგად ვხვდებოდი იქ რაც მელოდა.დიტო ჯოჯოხეთს გამომატარებდა,მაგრამ ვალში არც მე დავრჩებოდი..

თითქმის დაქორწინებული VII

ის ვერ იფიქრებდა ჩემზე იმას,რაც მე უკვე ნაფიქრი არ მქონდა.. თვითმკვლელობამდეც ბევრჯერ მიმიყვანა ამ საბედისწერო შეცდომამ.. ახლა? ახლა ქორწილამდე მხოლოდ სამი დღეა დარჩენილი.. დიტო კი არსად ჩანს...

თითქმის დაქორწინებული VI

ცდილობდა აეხსნა რომ ეს უბრალოდ ჩემი თამაში იყო,მაგრამ ქალი მას არც კი უსმენდა.. ჩხუბობდა,უყვიროდა და გემრიელად სახეშიც კი უთავაზა.მე?ვიჯექი და სანახაობით ვტკბებოთი თან კრუასანს მივირთმევდი.

თითქმის დაქორწინებული IV

მთელი დღე რაღაც არარსებულ მელოდიას ვღიღინებდი და არაამქვეყნიურ სიმშვიდეს განვიცდიდი.. სახლშიც თავდაჯერებული მივედი,მეგონა უკვე გავიმარჯვე და თავი „დედოფალი“ მეგონა ისე დავაბიჯებდი. დიტო ხმას არ მცემდა,სამზარეულოში რაღაცას

თითქმის დაქორწინებული III

როგორც ჩანს ღამით მომხსნა ბორკილი,რადგან თვითონ ისევ ეძინა.. ერთმა ძალიან ბოროტულმა იდეამ გამიელვა თავში და სასწრაფოდ მის დაგემვას შევუდექი.. იმის გააზრებამ თუ რა დაემართებოდა დიტოს ძალიან გამახალისა,ამიტომ სააბაზანოში შევედი..

თითქმის დაქორწინებული II

უკანა სავარძლიდან უზარმაზარი წითელი ვარდებს ტაიგული გადმომაწოდა. მხოლოდ ირონიულად გამეღიმა და კალთაში ჩავიდე თაიგული. -არ მოგეწონა? -გვირილები მერჩივნა,მაგრამ ესეც წავა.. -რა უმადური ხარ.. -შენ კი ბანალური.-უხასიათოდ ვუთხარი და ამის შემდეგ ხმა არ