იქ სადღაც შორს ისე ლამაზად თოვს...

მისი თვალები რაღაც არაამქვეყნიურ სილამაზეს წარმოადგენს.დიდ სიყვარულს და სითბოს აღვივებს ჩემში.მიყვარს როცა მისი თვალები ცისფერია,მე ვიცი,რომ მაშინ ის ძალიან ძალიან ბედნიერია.საშინლად არ მიყვარს როდესაც მის მრგვალი სფეროები ჭაობს ემსგავსება

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “12“ (დასასრული)

-არ გავხდები,-სიცილით მიუგო კოსტამ,-ძვირადღირებულ სადილს,როცა ვიცი რომ ჩემი ცოლის გაკეთებული არაა,უბრალო,თუნდაც უგემური მირჩევნია,რადგან ვიცი რომ ჩემი ცოლის მომზადებულია.

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “11“

უეცრად წამოთოვა.ოთახში ფესვგამდგარმა სიცივემ კოსტა გამოაღვიძა.გვერდით დაიხედა.მარიტა არ იწვა.გაკვირვებული წამოდგა საწოლიდან და ფანჯარასთან მივიდა.მინები დაბურულიყო და გადაწმინდა.წვრილი და ხშირი თოვა იყო.შეღონებული ჩამოსცილდა ცივ ფანჯარას და მარიტას

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “10“

-შენი სურნელი,აქედან იწყება და მერე იცი სად მიდის?-ხელი ზემოდან ჩაუცურა მაისურში და ხერხემალზე დაუსვა,-აქ,-თითები მიაბჯინა ზედ -გაჩერდი,-ხმის კანკალით სთხოვა მარიტამ -რატომ,არ გინდა?-გაიკვირვა კოსტამ,თუმცა ხელი არ უშვია,პირიქით მისი ხერხემლის

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “9“

რამდენიმე თვე ჰაერში მტვერივით აიზიდა და გაქრა,სადღაც შთაინთქა.მარიტას კი უკვე კონსტანტინეს ცოლი ერქვა,კონსტანტინეს კი - მარიტას ქმარი და გარეგნულად ყველაფერი ისე ჩანდა,როგორც ჩვეულებრივი მოსიყვარულე ოჯახი,აი შიგნით კი ყველაფერი ყირაზე იდგა.ორივე

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “8“

-რატომ?-წამოიყვირა ჩახრეწილი ხმით და სკამიდან წამოვარდა,ცხელი ცრემლები კი უნებურად ჩამოუგორდა ღაწვებზე და ყელისკენ იწყეს სვლა,-სულ რატომ დამზდევ,-საყელოში ჩაავლო ხელი,უკვე წამომდგარ მამაკაცს და ძლიერად მოქაჩა თავისკენ.

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “7“

მისი სხეულის სურნელით გაბრუებულმა თავი დაადო და თვალები დახუჭა,სურვილი აღარ ჰქონდა ეკამათა,მხოლოდ მასთან სიახლოვით ტკბობა სურდა,არ ფიქრობდა იმაზე თუ რამდენად სწორად აკეთებდა,მაგრამ ერთი რამ ნამდვილად იცოდა,მას მარიტა თავდავიწყებით უყვარდა და ვერ

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “6“

-სექსი რომ შემოგთავაზონ უარს არც იმაზე იტყვი?-ამის თქმა და კოსტას ლოყის წვა ერთი იყო.მარიტას ცრემლები წამოსცვივდა და დივანზე მოწყვეტით დაეშვა.კოსტამ როგორც კი გააცნობიერა რა თქვა ჭკუიდან ლამის გადავიდა

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “5“

-კოსტა! -ხო მამაჩემო,-ჩვეულ მიმართა კოსტამ -ვერ ვარ კარგად და იქნებ აღარ წახვიდე ლილეს დაბადების დღეზე -რა გჭირს?-მანქანა გააჩერა მან,-ისევ წნევა გაქვს? -არ ვიცი,გულიც ვერ მაქვს კარგად

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “4“

-წამალი კართან ვინ დადო?-დილიდან ისმოდა მარიტას ხმა.გაბრუებულ სოფოს ბალიში თავზე დაემხო და წვალებით ცდილობდა ძილის გაგრძელებას,-რა უცნაურია,გარეთ არავინ გასულა,-მხრების ჩეჩვით შემოიტანა პარკი და მაგიდაზე დადო.