იისფერი სიყვარული +18 #7

სახლში მისვლისთანავე დივანზე დაჯდა და ჯერ კიდევ აგონიაში მყოფმა სიცილი დაიწყო. ფიქრებიდან ისევ კარის ხმამ გამოიყვანა და დემეტრეს დანახვისას ერთიანად გაუბრწყინდა სახე. ჯერ აცდის მამაკაცს, რომ უთხრას სათქმელი და შემდეგ თვითონ ახარებს ამ სიახლეს.

იისფერი სიყვარული #6

მოულოდნელობისგან კესომ ჯერ თვალბი გააფართოვა, შემდეგ დაიწვრილა და თავიც ერთი ორჯერ გაიქნია, ახლა კი ნამდვილად ინანა აქ წამოსვლა, დემეტრეს არასდროს მნოუყოლია მისთვის მის ფინანსურ შესაძლებლობებზე, არც არასდროს დაინტერესებულა რადგან უყვარდა დემემოხდა

იისფერი სიყვარული +18 #5

რატომღაც ფაქტი, რომ დემეტრე მასთან ერთად იყო ადრეც, უფრო აძლიერებდა და უფრო აყვარებდა დემეტრეს თავს.უეცრად იმხელა ემოცია და სითბო იგრძნო, ეგონა რომ მალე გასკდებოდა და ჰაერში გაიფანტებოდა მისი სხივები. დემეტრეს ხელს საკუთარი ორივე შემოჰხვია, თავი

იისფერი სიყვარული +18 #4

თუმცა სიბრაზეც მოაწვა საკუთარი თავის მიმართ, როგორ აჰყვა ვნებებს და როგორ დაავიწყდა საკუთარი თავმოყვარეობა, თუმცა გულის ბნელ კუნჭულში მყოფი დემეტრესდამი აგიზგიზებული ნაპერწკალი მაინც გადმოძვრა და მთლიანად გულს მოედო, ბედნიერი იყო თუნდაც იმით, რომ

იისფერი სიყვარული 18+ #3

იმ დღის შემდეგ დემეტრე მართლაც აღარ გამოჩენილა, არანაირი ზარი, არანაირი ღამ-ღამობით სტუმრობა, ისე გაქრა კესოს ცხოვრებიდან, თითქოს არც კი არსებობდა. ერთადერთი რაც ქალს დემეტრეს თავს ახსენებდა, სუნამო იყო, რომელიც დემეტრემ საგანგებოდ კესოს ოთახში

იისფერი სიყვარული 18+ #2

საბოლოოდ კი სივრცეში გაუჩინარდა, კესო კი დარჩა გახევებული, ცრემლებს ერთიანად დაეფარა მისი სახე. კარების დაკეტვა ძლივს მოახერხა და იქვე დაჯდა, ხელები სახეზე აიფარა და გულამოსკვნილი ატირდა.

იისფერი სიყვარული +18 #1

ყოველთვის ასეა, მისი გრძნობები ზედმეტად ღრმაა ამ ურთიერთობისთვის, ადამიანს სჭირდება რაღაც ბანალურად ერთფეროვანი, თუნდაც უბრალოდ საყვარელ ადამიანთან ერთად გასეირნება. არ არის საჭირო ძვირიანი საჩუქრები, როცა შეიძლება ადამიანი უბრალოდ მეზობლის ეზოდან

ანა, ჩემი იისფერი ვარსკვლავი (სრულად)

ბავშვობიდან, ჩემს საწოლში დაწოლა იმიტომ მიყვარს, რომ სანამ დავიძინებ ვარსკვლავებს უნდა ვუყურო. დაბადებულიც კი არ ვიყავი, ჩემმა მომავალმა ნათლიამ და დედაჩემმა დიდი ამბით გამიკრეს ოთახის ჭერზე მანათობელი ვარსკვლავები და მგონი დღესაც, ჩემზე მეტად მათ

იისფერი ისტორია

-უკაცრავად- ეს ხმა მის ყურთან ძალიან ახლოს გაისმა. რაღცნაირი ხმა ჰქონდა. ბოხი, ხრიწიანი, ხავერდით. ძირითადად თბილისში ყველას ასეთი ხმა აქვს მაგრამ ეს რაღაცით განსაკუთრებული იყო. რაღაც სხვა ხავერდი ჰქონდა. თან უცნაური აქცენტიც. გოგონამ შიშისგან უცებ

იისფერი ნათება

ჩემს წარმოსახვაში დაცემულს არ დასცინიან. ამ ისტორიას მხოლოდ ერთი პერსონაჟი ჰყავს, ისიც გამუქებული, ნაცრად ქცეული, ვერ უძლებს იისფერი ნათების სიწმინდეს. მხოლოდ მე, ჩემს თავთან მარტო დარჩენილმა, ვიცი როგორ დავმძიმდი. ვისვრი ქვებს ზღვაში, რომ