და ჩემი სახის ანარეკლი ისევ ჩანს ფანჯრის მინაზე...

ეს ჩემი სახლია , ეს კი ჩემი პატარა , მყუდრო ოთახი . ოთახის ბოლოში პატარა საწოლია , რომელზეც ლამაზადაა გადაფარებული ლურჯი საბანი . კედლებზე ლამაზი სურათებია გაკრული , ჩემი სურათები , ჩემი ნახატებიც და ჩემი პორტრეტებიც . ყოველთვის მიყვარდა ხატვა ,

ყველაფერი ისევ შენთვის (5)

წინა ღამის გამო ირაკლიზე ნაწყენი ვიყავი. მას სერიოზულად ეგონა რომ მე მისი თანხმობა მჭირდებოდა იმისთვის რომ ალექსთან წავსულიყავი. ან ეს დაკითხვები რაღა იყო? ბავშვობაში ჩარჩა? მესმის მისი ცოლი ვარ მაგრამ მეგონა ორივეს თანაბარი უფლებები გვქონდა და

ისევ ღამეა

ისევ ღამეა და ისევ წერას ვიწყებ ისევ მოუსვენრად დაძრწის ჩემი სული ისევ ისე ვებრძვი ღამით შენზე ფიქრებს

ყველაფერი ისევ შენთვის (4)

დროზე! სასწრაფო გამოიძახე, მე ვეცდები დავედევნო!-იარაღი დამიტოვა და გაიქცა, რას აკეთებს! მაშინვე დავრეკე სასწრაფოში, 5წუთში მოვიდნენ და გიორგი წაიყვანეს, მე თან გავყევი

ყველაფერი ისევ შენთვის (3)

-ალბათ ბიჭი იქნება, ირაკლის დაემსგავსება და წარმატებული ბიზნესმენი გამოვა, ახლა კომპანიის შექმნაზე მუშაობენ ირაკლი და ლადო. -იქნება და ბიზნესმენობა არ მოუნდეს? -შენ საიდან იცი. შვილო შენ იქნები აქ როდესაც ბავშვი დაიბადება? -ხო აბა მე უნდა

ყველაფერი ისევ შენთვის (2)

ჩვეულებრივად წავედით, მოვაწერეთ ხელი, ჩემი მეჯვარე ჩემი მეორე დაქალი თამთა იყო. მასთანაც ახლოს ვიყავი მაგრამ ძირითადად მე და ქეთა დავდიოდით ხოლმე... მაგრამ მაგის სახელი აღარც ახსენოთ ჩემთან. ირაკლიმ შემდეგ რესტორანში წამიყვანა.

ყველაფერი ისევ შენთვის

მაშ! მაშკა! იცოდე თუ არ ჩამოხვალ ჩამოგათრევ-უყვიროდა ქეთა დაქალს. ერთად უნდა წასულიყვნენ ძველი მეგობრების დასახვედრად-მაშა სამამდე ვითვლი!! ცოტახანში მაშას ძმა გამოვიდა ოთახიდან.

და ისევ ღამეა

დაღამდა და მთელს სხეულში ამიფეთქდა ფიქრელი.... შენი ერთი "მიყვარხარ" და ეს ოცნების კოშკები .... მხოლოდ ერთს გავიძახი: "მუდამ ერთად ვიქნებით" და ვიცი რომ ამ ბოდვას არასოდეს მოვრჩები....

ისევ შენთან...

ეს იქნება ისეთი ისტორია რომელმაც შეიძლება საბოოლოოდ ბევრი აატიროს...მე ადა 10კლასში ვსწავლობ...მყავს ერთი და ნათია,რომელიც ჩემი სულის და მეტიც ხორცის ნაწილია არასდროს მივატოვებ მას...ის მე-9-ე კლასშია, ასევე მყავს ერთი ძმა იოანე რომელიც მე-11-ე

ცხრა წუთით ადრე! (ისევ)

******* მახსოვს 2010 წელი იყო... 31 დეკემბერი შუაღამეს ზუსტად 9 წუთი აკლდა... დამირეკა და მითხრა "ჩამო რაა" მეც სიხარულით მაშინვე ჩავბირბინე კიბეები... გამოვედი სადარბაზოდან და აი ისიც გამოჩნდა... როგორც ყოველთვის თბილად არ ეცვა: ერთი ჩვეულებრივი