ის (7)

ორი კვირა გავიდა იმ არაჩვეულებრივი საღამოდან. მე ბედნიერი ვარ იმიტომ რომ ცხოვრებამ ნეითანი მაჩუქა. მაჩუქა ადამიანი ვისაც შემიძლია მხარზე სული დავადო და არ მეშინოდეს მისი. -ბელა მისმენ?-მკითხა საყვედურით -რათქმაუნდა რა შეურწყოფაა

ის (6)

ემანუელ კანტმა თქვა "ადამაინები ეთმანეთს გაექცეოდნენ თითოეულის გული და სულისთქმა ფარული რომ არ იყოსო." არასოდეს ასე არ ვეთანხმებოდი ამ სიტყვებს როგორც ახლა იმიტომ რომ მტკიოდა, მტკიოდა გული რომელსაც არასოდეს გამოუცდია მეგობის დაკარგვის ტკივილი

ის (5)

-მზად ხარ?-როჯერი კარში იდგა და უცნაურად მაკვირდებოდა -ასე რატომ მიყურებ?-გავუღიმე -ვამაყობ შენით ძალიან ლამაზი ხარ -გეყოფა,-ცოტა არ იყოს გავწითლდი,-თავს უხერხულად ვგრძნობ,-საერთოდ მაკიაჟს იშვიათად ვიყენებ და მსგავსი სამოსითაც ხშირად არ ვიმოსები

ის (4)

რთულია უყურო ადამიანს როგორ იტანჯება. არააქვს მნიშვნელობა რამდებად ვერ იტან მას, მე კი იმ წამს მხოლოდ ის ვიცოდი რომ ჩემს წინ არ იდგა ის ნეითანი რომელიც გონებაში მყავდა, ეს სულ სხვა ადამიანი იყო. ეს იყო ნეითანი რომელიც ტიროდა, იმ მონსტრს კი რომელიც

ის (3)

-კარგი.-დედამ შუბლზე მაკოცა და გვერდით მომიწვა. არც ის და არც მე არ ვლაპარაკობდით ოთახი აივსო ათასგვარი ფიქრით მომელიც თავში გვიტრიალებდა. ჰო ეს ყოველთვის ასე იყო მე და დედა ორი რადიკალურად განსხვავებული ადამიანი ერთ სახლშ რომლებიც ცოტას ლაპარაკობდა

ის (2)

თვალები რის ვაი ვაგლახით გავახილე და თეთრი გამაღიზიანებელი შუქის გამო ისევ დავხურე. იქ სადაც ვიყავი აუტანელი წამლების და სისუფთავის სუნი იდგა. თავი უაზროდ მტკიოდა და სწრაფად ავწიე რადგან მეგონა ქვაზე მედო.

მხოლოდ ის (თავი 1)

მე მოგიყვებით გოგოზე, გოგოზე რომელსაც ძალიან უყვარდა ცხოვრება, გოგოზე რომელიც ცდილობდა მიეღწია მიზანს, ადამიანზე რომლითაც ყველა აღფრთოვანებული რჩებოდა, იმაზე ვინსაც ცხოვრებაში მეტნაკლებად გაუმართლა ვიდრე შენ. ჩვენ, შენ და მათშორის არც მე არ ვიცით

ის (1)

-ნეითან,-გაბრაზებულმა ქალმა ფეხი დააბაკუნა მაგრამ ბიჭს არ მოუხედავს მომცრო თეთრი სახლის კარი მიიბრახუნა. -აპატიეთ საერთოდ ასე არ იქცევა ხოლმე,-ქალმა უხერხულად გაგვიღიმა -კი როგორ არა,-ჩავისისინე მე რაზეც დედაჩემის მუჯლუგუნი მივიღე გვერდში -ესეიგი

ის... ნაწილი 21

მზე ჯერ ამოსული არ იყო რომ მე უკვე აივანზე ველოდებოდი მის ამოსვლას.ასე ადრე რატომ გაიღვიძე პატარავ მომესმა კოკას ხმა და მხარზე მაკოცა. -არ მეძინებოდა ვუთხარი და ტუჩის კუთეში ოდნავ გამეღიმა. -მიყვარხარ მითხრა და გაციებული ყავა მოსვა ჩემი ფინჯნიდან.

იყავი ის რაც ხარ!

მიდის და მიაქვს მთელი ყურადღება! ეს კი მეტად წევს გრადუსს მის სხეულში. მიდის,მიმართულების ცვლილების მიუხედავად არ კარგავს რითმს. მიიწევს წინ და პულსიც ჩქარდება.სწორედ ასეთი ქალი გამოჩნდა ვიწრო ქუჩის ასფალტის ნაწვიმარ გზაზე...