რა იქნებოდა თუ...(6 თავი)

სიყვარული ოცნებაა,რომელიც მაშინ ასრულდება,როდესაც ერთმანეთს შევხვდებით.ჩვენი გზები კი უკვე სამუდამოთ გადაიკვეთა.როდესაც გიყვარს არ გსურს დაიძინო,რადგან რეალობა სიზმარზე უკეთესია.

რა იქნებოდა თუ...(5 თავი)

-გისმენთ? ნანატრი ხმის გაგონებისთანავე ტაომ დამიარა,გამიხარდა მისი ხმის კვლავ გაგონება,მოთმინებადაკარგულმა უმალ ვუპასუხე მეც -გიო მე ვარ,ლალო-როგორც კი ორო სიტყვა ვუთხარი ეგრეე გამაწყვეტინა -ლალო,მადლობა ღმერთს,როგორ ხარ,შეგიძლია მითხრა სად

რა იქნებოდა თუ...(4 თავი)

ვაღიარებ,რომ საშინლად შემეშინდა მისი.ისიც კი ვიფიქრე,რომ ლექსოსთან შედარებით ეს ნამდვილი ტირანი ან უფრო მეტი, მონსტრი იყო.პირველი გარტყმა ძალიან მეტკინა.ვიცოდი,რომ ლევანი უკვე წავიდა,ამიტომ ჩემი ხსნის ერთადერთი გზა ისევ ლექსოსკენ მიდიოდა.

რა იქნებოდა თუ...(3) თავი

-კარგი ხო გაჩერდი,შენთვის არაფრის დაშავებას არ ვაპირებ,მაინტერესებდა როგორ იყავი და მაგიტომ შემოვედი. წყნარდ მითხრა და ერთ ადგილას გაჩერდა.უცებ მომინდა მისთვის რაღაც ჩამერტყა,გვერდით მაგიდაზე მდგარ ლარნაკს ხელი დავავლე და პირდაპირ სახისკენ გავუქანე.

რა იქნებოდა თუ...(2თავი)

თვალი უცხო გარემოში გავახილე,მდიდრული ოთახი და შესაფერისი ავეჯი ლამაზათ ეხამებოდა ღია ცისფრად შეღებილ კედლებს.ოდნავ თავბრუსხვევას და ძლიერ ტკივილს ვგრძნობდი თავის არეში.მალევე გავიაზრე,რაც ხდებოდა და გავაანალიზე,რომ მომიტაცეს.

რა იქნებოდა თუ... 1(თავი)

პატარა,რომ ვიყავი გერეთ თამაში ძალიან მიყვარდა.განსაკუთრებით მაშინ სახლში თუ არავინ იყო.შევიკრიბებოდით ხოლმე უბნის გოგო-ბიჭები და ხან დახუჭობანათი, ხანაც კი დაჭერობანათი ვიხალისებდით გულს.კარგი დრო იყო,თუმცა როგორც ყველა ჩვენც გავიზარდეთ და სულ

რა იქნებოდა... (11)

ვინმეს რომ ეკითხა რა არის ბედნიერებაო,იმ წუთში ვუპასუხებდი,რომ ჩემი ცხოვრებაა ბედნიერება,ის ყოველი წუთი,რომელსაც ლოლაძესთან ერთად ვატარებდი.ყველა დღე ერთმანეთზე უკეთესი იყო,აღარ სვამდა,აღარც მოსაწევს ეკარებოდა,სრულიად შეიცვალა,თბილი და მოსიყვარულე

რა იქნებოდა...(10)

არვიცოდი იმ წუთში მიყვარდა თუ არა გიორგი ისე როგორც საჭირო იყო,თუმცა ერთი რამ ზუსტად ვიცოდი,ნუკასთან როცა ვხედავდი ეგოიზმის მომენტი მქონდა,მას სხვა გოგოსთან ვერ წარმოვიდგენდი,მაშინვე რაღაც ძალიან ცუდი და ბოროტი შეგრძნება მეუფლებოდა,ის მხოლოდ ჩემი

რა იქნებოდა... (9)

სახლში დაბნეული შევედი, არვიცი რა რეაქცია მქონდა,მიხაროდა,მტკიოდა,მწყინდა თუ რას ვგრძნოდი საერთოდ,თუმცა ფაქტი ერთი იყო,რომ ჯერ კიდევ ვერ აღვიქვამდი გიოს ისე როგორც ბიჭს, ძალიან რთული იყო,ასე უცებ ის მეგობრობა დამევიწყებინა,ლუკა ტელევიზორთან იჯდა და

რა იქნებოდა... (8)

მთელი ღამე საავადმყოფოში გავატარე,ვიცოდი რომ გიო უკეთ იყო,თუმცა სახლში წასვლა მაინც არ მინდოდა.ბავშვებიც აქ იყვნენ,თამრიკო დეიდა გაუჩერებლად ტიროდა,მის გვერდით ვიჯექი და ვამხნევედი.ნუკა და თავისი სადაქალოც იყვნენ მოსულები,მაგრამ მალევე