შურისძიების კანონი 3

ლევანის სამსახურის შენობის წინ ვდგავარ და ღიმილით შევყურებ. სამსახურში შევაბიჯებ და ერთ-ერთი თანამშრომელი ჩემთან მოდის: -ნენსი, როგორ ხარ?-მკოცნის მარიამი. -მარიამ, შენ როგორ ხარ?-ვეკითხები ღიმილით. -კარგად! კარგი აღარ მოგაცდენ, მეც საქმე

ნიუტონის მეოთხე კანონი (8)

– გიყურებ, გაკვირდები და ვერ გამიგია, შენ, რომელიც ჯერ კიდევ ბავშვი ხარ, შვილი როგორ უნდა გააჩინო ახლო მომავალში. – გაიცინა და ძილისაგან აწითლებული ლოყები დაუკოცნა შვილს. – რამეს ვიზამ. – გაიკრიჭა სასაცილოდ თამარი. – ვაიმე, ჩემი და ნოეს შვილს რომ

ნიუტონის მეოთხე კანონი (7)

– თანაცხოვრებაში, საერთოდ არ გაგიჭირდება, აი, ნახავ. – ნიშნის მოგებით ჩაუკრა თვალი. – მე, არ მოგცემ ,,დანებების’’ უფლებას. – ანუ, უნდა გამაფუჭო? – წარბი ძლივს შეკავებული ღიმილით ასწია თამარიმ. – მაგას, თქმა არ სჭირდება. აუცილებლად ეგრე მოხდება. –

შურისძიების კანონი 2

-ვანხოთ, აბა როგორ მოწყობილხარ! -ძალიან კარგად!-ვპასუხობ მეც, ირონიული ღიმილით.-და შეგიძლია გახვიდე!-ვეუბნები ოთახში შემოსულს. -მაგდებ?-ისაწ....ბს თავს. -კი!-ვეუბნები დაბღვერილი. -რა გაეწყობა!-ხელებს მსახიობურად შლის და უკან ბრუნდება. ტყავის

შურისძიების კანონი 1

ამ ამბის მერე ერთი კვირა გავიდა და აი, ახლა დივანზე ვზივარ და შურისძიების გეგმას ვსახავ. შურისძიების კანონი!- მთავარი ჩემთვის ესაა, ნებისმიერ სიტუაციაში. მახსოვს სკოლაში, დაწყებით კლასებში რომ ვიყავი, ერთი ბიჭი მომწონდა. მას კი არა! ხოდა გადავწყვიტე

ნიუტონის მეოთხე კანონი (6)

– ნეტავ ხვდებოდე, როგორ ვამაყობ შენით! მე მჯერა, რომ შენს მისიას წარმატებებით შეასრულებ, ჩემო ცხოვრებავ! – უთხრა, თუ არა, მის სახეზე ბედნიერებისაგან გაპობილი ღიმილი დაიჭირა. – ამის გარდა, ყველაფერს ველოდი, შენ თავს ვფიცავარ. – აღფრთოვანება,

აფროდიტეს პირველი კანონი –7–

საღამო მშვიდობისა! ამონარიდის გაკეთება გამიჭირდა, რადგან დასასრულში ყველაფერი მნიშვნელოვანი და ძვირფასი იყო ჩემთვის... თუ რაა გამორჩეული და რა არამართებული, თავად განსაზღვრეთ.

აფროდიტეს პირველი კანონი –6–

–ჩვენ ვართ, ბებია, ჩვენ!–გასძახის მირიანი და ღობეს აღებს. მას უკან მეც მივყვები ელზასთან და სხვა სტუდენტებთან ერთად. –ეს ვინ ჩამოსულა! ჩემი მირიანი ჩამოსულა!–წივილ–კივილით იხუტებს გულში მოხუცი მირიანს. –ჩვენო?–ეშმაკური ღიმილით იცხადებს ქალი.–ეს რა

აფროდიტეს პირველი კანონი –5–

ბორჯომში ჯერ პლატოზე ავდივართ და იქიდან თოვლიან მთა–გორებს გადმოვყურებთ. თოვლის ქულები ზღვის ტალღებს ჰგავს, ოღონდ თეთრი ზღვის... თოვლიდან თავი ამოუყვიათ მწვანე წიწვებს. ჩემი თითოეული ნაბიჯი მირიანის ნაბიჯიცაა, რადგან ჩემთვის საინტერესო მოვლენა

აფროდიტეს პირველი კანონი –4–

''და იმ ღამით პირველად გამოვცადე უძილობა...,, ვწევარ და იმ უჯრას თვალს არ ვაცილებ, სადაც წერილები ინახება... ამ წერილების შინაარსი კი ჩემს გულშია ჩაბუდებული... მთვარეა ერთადერთი მოწმე ჩემი უსახელო გრძნობისა... მთვარე, რომელსაც კუდი ისე მოუქნევია,