ფშაური კაფია [თავი 11]

მთელი თვეა ბრაზისგან კედლებს აწყდებოდა ვახტანგ ხოსიაური, მოსვენება დაეკარგა. გულს უცნაურად უღრღნიდა მისი გავლენის არეალში, ფშავის შემოგარენში ახალი „მოთამაშის“, თადიაურის ვაჟის გამოჩენა - აძრწუნებდა ძალაუფლების შერყევა და პოზიციების შესუსტება.

ფშაური კაფია [თავი 10]

საღამოს ათი საათი იქნებოდა, როცა ხოსიაურის შავმა ჯიპმა მთისპირებზე მოწოლილი ბინდი გაარღვია, მაღაროსკარის შარა-გზები აამტვერა და მაღალი, გალავანშემორტყმული სახლის კარი ლამის შეამტვრია. არა, სახლში არავინ იყო. წყვდიადში ჩაძირულიყო ფართო ფანჯრები,

ფშაური კაფია [თავი 9]

უსაშველოდ გაიწელა გზა მათურადან მაღაროსკარისკენ. ბრაზისგან კანკალებდა ლექსო, გული უდუღდა. -ლექსო, დამშვიდდი, გთხოვ. ნერვიულობით ვერაფერს იზამ. -არ შემიძლია, გიო დამშვიდება. როგორ დავმშვიდდე, როცა ვიცი ნინო ახლა რა დღეშიც იქნება. -ნინო ძლიერი

ფშაური კაფია [თავი 8]

იისფერად ირიჟრაჟა ფშავში. მთების კალთებიდან ღამეული ნისლი აიკრიფა და შეყვარებულთა სახეებზე მზემ ათინათი ააციალა. შეიშმუშნა ლექსო, ძვლივს აამოძრავა დაბუჟებული მარცხენა. გულზე ეწვინა გოგო, მიხვდა, აივანზე ჩასძინებოდათ.

ფშაური კაფია [თავი 7]

მზიანი თენდებოდა აღდგომის დილა; გამოუთქმელ სიხარულს გრძნობდა თადიაურის გული, სამყაროსხელა სიყვარულს იტევდა. უყვარდა, უკიდეგანოდ უყვარდა ეს ფშავის ახასხასებული მთები, ეს ალალი, მუდამ მშრომელი ხალხი, უყვარდა მუდამ ჩაგრული და მაინც ამაყად ფეხზე მდგომი

ფშაური კაფია [თავი 6]

გვიან გაიღვიძა, ძვლივს წამოსწია თავი, სხეული საშინლად დამძიმებოდა. სახლში ხმაური ისმოდა, დილიდანვე ფაციფუცი ამტყდარიყო - მიხვდა, სტუმრად წასასვლელად ემზადებოდნენ. ის იყო კარადასთან მილასლასდა, რომ კარი მინდიამ შემოუღო, ამცნო გოგოები მოვიდნენო -

ფშაური კაფია [თავი 5]

თადიაური ახლადგახსნილი ოფისის კაბინეტში იჯდა. წინა დღით რამოდენიმე, სარფიან გარიგებას მოაწერა ხელი, თუმცა ყველაზე მეტად მაინც ქისტაურთან შეთანხმებას აფასებდა. წარმატების მიუხედავად, დაღლილ სახეზე კმაყოფილების ნატამალი არ ემჩნეოდა. ერთიანად

ფშაური კაფია [თავი 4]

მტანჯველი სიდინჯით ეწაფებოდა ბაგეებს. ვერა და ვერ შეელია ბადაგის გემოსა და თაფლის მათრობელა სურნელს. ვნებამ აიტანა, ერთიანად აივსო ქალით, ნეტარების ბურუსში შეცურდა. კოცნიდა თავდავიწყებით, კოცნიდა მანამ, სანამ ცრემლის სიმლაშე შეერია ტუჩების

ფშაური კაფია [თავი 3]

მეორე დღეს უთენია დაადგნენ გზას და თან თეკლეს ცრემლიანი ლოცვა-კურთხევა, გემრიელი ქადები გაიყოლეს. ლექსო საჭეს მთელი ძალით ჩაფრენოდა, გული აღარ ედგა საგულეს. თეთრად გამოათენა. მგელების ყმუილსა და ძაღლების წკავწაკვს მიყურადებული ნინოს ნისლიან,

ფშაური კაფია [თავი 2]

სიმღერა სიმღერას ცვლიდა, სადღეგრძელო სადღეგრძელოს, ლექსო სუნთქვაშეკრული იჯდა. არც კი უცდია მზერა მოეცილებინა მისი შავი, სქელი, გრძელი თმებისათვის, მაღალ მკერდსა და თეთრს ყელს რომ შემოხვეოდა. გოგო ორ დიდრონ, შავ თვალს სასაცილოდ აბრიალებდა, სიცივისგან