არც კონკია, არც პრინცი -10- (დასასრული)

''ოთახში მხოლოდ მისი ბრჭყვიალა თვალები ანათებს, ამიტომ ადვილად ვპოულობ. მხრებზე ხელებს გაუბედავად ვადებ. ყელში რაღაც მახრჩობს. ეს შეგრძნება უჩვეულოდ სასიამოვნოა... ხრჩობა და სასიამოვნო! მგონი გავაფრინე...''

არც კონკია, არც პრინცი -8,9-

''წამში განრისხებული მამა ფეხზე დგება, ჩემ წინ ჩნდება და ხელს მთელი ძალით მარტყამს სახეში. ინერციით გვერდით ვვარდები და კომოდის კიდეს ვეჯახები. ლოყა საშინლად მეწვის. ცრემლები მახრჩობს, მაგრამ დანებებას არ ვაპირებ. -ესაა შენი ძალა, მამა? სილა

არც კონკია, არც პრინცი -7-

''-იცი, თუ ბროწეულს ისე შეჭამ, რომ ტუჩები მისი წვენით არ მოგესვაროს, ესე იგი შეყვარებული ხარ!-შეთქმულივით ჩურჩულებს მატისი და დაჟინებული მზერით ზურგს მიკორტნის. -და თუ მომესვრება?-სუნთქვაშეკრული ვჩურჩულებ და ურცხვად ვიღებ მის სიტყვებს საკუთარ

არც კონკია, არც პრინცი -6-

''-შენ სიმართლე მითხარი. მამაჩემი და მისი ბანდა ქვეყნის გასანადგურებლად არიან მის სათავეში.-მრცხვენია მამაჩემის საქციელის, მაგრამ მატისს ვერ დავუმალავ. ახლა ვხვდები, რომ ის არის ადამიანი, რომელსაც მაშინ ვნატრობდი, მამას ამბავი რომ გავიგე. მატისი

არც კონკია, არც პრინცი -5-

''ნეტავ, ჩემ წინ ახლა ის იდგეს! ასე ზიზღით კი არ მიყურებდეს, არამედ მიღიმოდეს... აი, მაშინ რომ მიღიმოდა, წყლიდან ამოყვანის შემდეგ... სიყვარულით და შვებით... ბავშვობის მოგონებები გარბიან, მე ვერ ვეწევი. ვეძახი მათ, მაგრამ არ ბრუნდებიან.''

არც კონკია, არც პრინცი -3-

''მელანდება ის... წყალი... ხმაური მესმის... მისი მზერა მამშვიდებს... ნაპირთან უკვე ახლოს ვართ, მე კი ეს სულაც არ მადარდებს... ჩემ გვერდითაა და შუაგულ ოკეანეში რომც ვიყოთ, მაინც არაფერი დამემართება, რადგან ის ამას არ დაუშვებს... კბილს კბილზე

არც კონკია, არც პრინცი -2-

''მათ უყვარდათ ერთმანეთი და ცხოვრობდნენ დიდხანს და ბედნიერად! სიტყვა ''უყვარდათ'' ახალი იყო ჩემთვის... არა, მეც მიყვარდა ლილუ... თათაც ძალიან მიყვარდა, მაგრამ არასდროს მითქვამს ვინმესთვის რომელიმე ბიჭზე, რომ მის მიმართ სიყვარულს ვგრძნობდი.''

არც კონკია, არც პრინცი -1-

''არ ვიცი, რა ხდება ამ სახლის გარეთ. არ ვიცი, რა ხდება ჩემს შინაგან სამყაროში. ვარ გაურკვევლობის უმაღლეს სტადიაში. მჭამენ ტყუილის, სიყალბის, მოწყენილობის მეტასტაზები, მაგრამ არაფერს ვიმჩნევ, რადგან პრეზიდენტის შვილი ვარ.''

ვისკი და თანამედროვე კონკია.(დასასრული)

-განსაკუთრებულს კიარა,ჩემნაირს ვეძებ...-ლუღლუღებდა ფერწართმეული ლიზა და სიცივისგან კანკალებდა... ბოლოს შუა ქუჩაში ჩაიმუხლა და ბოლო ხმაზე იკივლა. იღრიალა, საზარელი ხმები ამოუშვა პირიდან... ყვავები დაფრთხნენ, მთები შეიძრნენ.. შენობები გადაქანდნენ..

ვისკი და თანამედროვე კონკია.(თავი XI)

-კარგი,კარგიიი!-ორაზროვნად ჩაილაპარაკა ლიზამ და დიჯეისთვის განკუთვნილ ოდნავ ამაღლებულ ადგილს მიაშურა -რას შვებიი?-მიაძახა ყრუდ დამიანემ,მაგრამ მიძახებადვე დაარჩა და პასუხი არ გაუცია ლიზას დიჯეის რაღაც