კოცნის ვალი (11)

-ყველა ყვავილი რომ დაჭკნეს, როგორ მოიქცევი?-ხმამაღლა ამოვთქვი ფიქრი ისე, რომ ალექსანდრესკენ თავიც არ მიმიტრიალებია.-აი, თურმე, რაზე ფიქრობ ასე ღრმად-გაეღიმა და ჩემს კითხვას მიუბრუნდა.

კოცნის ვალი (10)

-სოფი...-ჩემი სახელი ჩუმად და სასიამოვნო ხმით წარმოთქვა და მეც მიუხედავად ყველაფრისა, სმენად ვიქეცი, მის თვალებს მიშტერებული. -რა იყო?-მოუთმენლად ვკითხე და ჩემს სულსწრაფობაზე ჩაეღიმა. მისმა ღიმილმა ჩემიც გამოიწვია და გამოვიდა, რომ შევრიგდით. -ნუ

კოცნის ვალი (9)

-როგორც იქნა, მოგაგენი-ამოიხვნეშა და წინ დამიდგა. -რატომ არ ჩხუბობ?-ქვემოდან ავხედე გაკვირვებული, ოდნავ გაფართოვებული თვალებით და მის შავ გუგებს დავაკვირდი, რომლებიც უკვე ლამპიონების სინათლეს ირეკლავდნენ და თავადაც ციმციმებდნენ, ოღონდ უფრო ძლიერად

კოცნის ვალი (8)

-არ მინდა თავის მართლება-ამოვიჩურჩულე და თავი დავხარე. ჩვენი ნამცხვრები ნახევრად შეჭმული იდო მაგიდაზე და ასე მეგონა, ჩვენი ჩხუბის მოლოდინში ისინიც გასუსულიყვნენ. -მაშ, რა გინდა?-მშვიდად მკითხა. არანაირი ჩხუბი, ხმამაღალი სიტყვები, ველურული

კოცნის ვალი (7)

-რას თამაშობ სოფი?-გამჭოლი მზერით დამაკვირდა და ოდნავ გამიღიმა. ვეცადე, არაფერი დამტყობოდა სახეზე და რაც შემეძლო, უდარდელად ვუპასუხე: -რასაც შენ თამაშობ ალექსანდრე. გაიცინა და თავი გააქნია. მისგან გამოვტრიალდი და სანამ ოთახიდან გამოვიდოდი ლამპით

კოცნის ვალი (6)

-შეხედე, შეხედე-ძალით გამახედა დახლთან მდგარი უცნობისკენ. უცნობ მამაკაცს თეთრი მაისურის ქვეშ დაკუნთული მხრები და პრესი მოუჩანდა, ღია ჯინსი კი წელზე შემორტყმული ქამრის მიუხედავად ოდნავ ჩასჩაჩვოდა. "იდეალურია-თქო" გავიფიქრე და ჩამეღია, თიკამ კი

კოცნის ვალი (5)

-რას აკეთებ?-ლუღლუღით ამოვილაპარაკე. ნორმალურად ლაპარაკის შესაძლებლობაც მომისპო, უნამუსომ! -ნახავ, რასაც-ცივად გამიღიმა და ტუჩებზე ისე ძლიერ დამეტაკა, უკან გადავქანდი. მაინც მოასწრო ჩემი დაჭერა და ენაზე ძლიერ მიკბინა. ტკივილისგან ამოვიკვნესე და

კოცნის ვალი (4)

-ვაიმე, ჯერ წელი მოვიწყვიტე ამსიმძიმე ჩემოდნების ტარებით, ახლა შენ დამიმატე-შევუღრინე და ნელა გავსწორდი. თუმცა, თიკასი არ იყოს, მეც უცებ გავშეშდი, როცა ჩვენ წინ მდგარი ბიჭები შევნიშნე და ალექსის სახეზე დათამაშებულმა ირონიულმა ღიმილმა გამაღიზიანა.

კოცნის ვალი (3)

თავი გადახარა და შემფასებლური მზერა მომატარა. მისმა ქცევამ მაინც შეძლო ჩემი გაღიზიანება და კბილი კბილზე მაგრად დავაჭირე, რომ რამე უხერხული არ წამომცდენოდა.

კოცნის ვალი (2)

მან თავად გამომიწვია, თავად შემაჩერა და მაძულა, მისთვის შემეხედა. ახლა კი, გაბრუებულს და დისორიენტირებულს მხოლოდ ერთი სურვილი მკლავს და მიქვეიითებ გონებასაც და გრძნობასაც, მხოლოდ ეს სურვილი დაჰპატრონებია ჩემს სულს. სურვილი, რომ შევეხო. სურვილი, რომ