ვალსი ლურჯ ფონზე +18 (სრულად)
- ჩამეხუტე თქო არ მითქვამს... - მაშინ რატომ არ მიძალიანდები? - მეკითხება ეშმაკურად. - რამდენი თვეა მიძალიანდები... რა ხეირი? - ეშმაკურადვე ვუბრუნებ პასუხს. ვგრძნობ, როგორ ეჭიმება სხეული, ჩემს მხრებზე გადმოხვეული ხელი, როგორ უშტერდება მზერატირანის მახეში #2
ხელს მტაცებს,სხეულზე მიკრავს, ერთ ხელს ზურგზე მიჭერს,მეორეთი კი თმაშია ჩაფრენილი.. - რა საძაგელი ხარ,რობაქიძე! ძალიან საძაგელი.. ჩემს ტუჩებზე ჩურჩულებს და მოულოდნელად მკოცნის,ენით ტუჩებს მიხსნის,მუცელში არსებული სითბო,რომელიც ერთ წერტილშიჩემს ლურჯ ოთახში-ლურჯ საკანში ...
ჩემს ლურჯ ოთახში-ლურჯ საკანში ქარები ქრიან, გაყინულ სხეულს ვეღარ მითბობს სავსე მათარა, დღესაც ასე ვარ , ასე ყოფნას თუ ყოფნა ქვია დედაც ვატირე , ყველაფერმა როგორ დამღალა .ცხოვრება მინდა ლურჯ ცის კიდეზე
ცხოვრება მინდა ლურჯ ცის კიდეზე, რომ დავემალო დროის მარწუხებს და ახლა ვდგავარ გზაჯვარედინზე ლოცვით დაღლილი და არ მაწუხებს, ქაოსის ფერებს სიჩუმით ვხატავ,დუმილი ნიღბავს ტრფობის ჭრილობებს,რადგან ოცნებებს სულივითჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(7 დასასრული)
დენი იღიმის! მის თვალებში ისევ სავსე მთვარეა, მის გარშემო კი კაშკაშა ვარსკვლავები. - დეიზი - დენის უფრო ეღიმება და ჩემთან მოდის - დენი, მიყვარხარ! - ისევ ვუმეოებ. ის ნელა იხრება ჩემკენ და ისევ მკოცნის. ისევ ისეთი ატმის გემოაქვს მის ტუჩებს. ისევჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(6)
- გაიგონ მთელმა ვარსკვლავებმა! - ვყვირი, ხელებს ვშლი და ცისკენ ვიყურები - აი იმ ვარსკვლავების საყურადღებოდაც ვიძახი თვალებში რომ გიკაშკაშებს! - დენისკენ ვიხედები - გაიგონ და უფრო აკაშკაშდნენ რადგან მე რარაც უნდა ვთქვა, გაიგონ და ცვენა დაიწყონ ისევეჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(5)
დენი ჩემკენ მოდის და მე კელდეს ვეყრდნობი. ცალ ხელს კედელზე აბჯენს, მეორეს კი კისერზე მხვევს. ვერ ვუძლებ! საშინლად ვარ! რას მიკეთებს? ასე რატომ მემართება როცა ის მეხება? რა მჭირს? ყველა გოგოს ასე ექცევაა? ამ დროს აზრზე მოვდივარ და დენის ვიშორებ.ჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(4)
დენი ნელა მშორდება. ის ძალიან ახლოსაა, თვალებს ვახელ და მას ვუყურებ, ისევე როგორც თვითონ. ის ისევ ნელა მოიწევს და ისევ მკოცნის. მკოცნის! ხელი მხართან ამოაქვს და პერანგს მხრიდან მკლავზე მიწევს. მხარზე თითებით ფრთხილად მეხება, შემდეგ კისერზე.ჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ()
– რომ გეკითხები, უნდა მიპასუხო – მის თვალებს ვუყურებ, ანათებს, ისევ ბნელად ანათებს – ჩემს შუაღამით ნახვაზე ვინმესთან თუ სიტყვას დაძრავ, იცოდე ჩემი ხელით მოგკლავ! – ჩუმად მაგრამ გაბრაზებული მეუბნება. ცოტაც და გონებას დავკარგავ, ყელი მეწვის დაჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(2)
– დეიზი! ანდრო! გაიღვიძეთ მოვედით! – დედას ხმა მაფხიზლებს. მეღვიძება. მთელი გზა მეძინა. ანდროც ნელა წევს თავს ჩემი კალთიდან, იზმორება და გემრიელად ამთქნარებს. დედა მანქანიდან გადადის და ჩვენც გადავდივართ. – ჩემი ველოსიპედი რომ გამოვიღოთ? – კაცთანტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.