მაბედნიერებ! (15 თავი)

-დარწმუნებული ხარ რო არ მოგენატრე და ეს მონატრება შენს გაბრაზებას გადასძალავს? -მითხრა და თვალი ჩამიკრა. -არა შანსი არ გაქვს. -და არც ჩემი თვალები მოგენატრა?-აგრძელებდა გამომწვევად და ვნებიანად ლაპარაკს. -აი შენ თვალებს-ავდექი და პალატაში შუქი

მაბედნიერებ! (14 თავი)

როგორც კი საავადმყოფიში მივედი მანქანიდან გადმოვედი და შენობაში მისაღებში მჯდომ გოგონას ნერვიულად ვკითხე ალექსანდრე ქავთარაე რომრლ პალატაში იყო. -თქცენ ვინ ბრძანდებით? -მიდი ცოლი -ბოდიშით მაგრამ ვერ შეგიშვებთ. -როგორ თუ ვერ შემიშვებთ საით არის

მაბედნიერებ! (13 თავი)

საავადმყოფოდან გამოვედით და მანქანით სასტუმროსკენ დავიძარით. თორმეტი საათი ხდებოდა როცა მივედთ და ყველა მისაღებში იყო -ვა გვრიტებიც მოსულან-დაააიიიძახა გიორგიმ. ყველას მივესალმე და ოთახში ასვლა გადავწყვიტე –მე მაღლა ავალ წამოვწვები-ვუთხარი და

მაბედნიერებ! (12 თავი)

შუა დღით ალექსანდრე ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა. საათს გავხედე 5 სრულდებოდა. -ხო ერეკლე..კაი წამოვალ-უთხრა მოკლედ მერე კი მე მომიბრუნდა-უნდა წავიდე გვიანობამდე არ მოვალ თუ გინდა შენ გააგრძელე ძილი-მითხრა, მაკოცა,გაემზადა და წავიდა მე ისევ ისე ჩამეძინა.

მაბედნიერებ! (11 თავი)

-ჩემო ლამაზო ცოლო დღეს რა გეგმები გაქვს?-მითხრა ალექსანდრეემ და ხელები წელზე მომხვია. -რავიცი არაფერი. ვისვენებ-ვუთხარი და ხელები კისერზე შემოვხვიე-თავად? -სამსახურში მეჩქარება. მაგრამ წასვლა არ მინდა-თქვა და ქვედა ტუჩი მოიკვნიტა -გინდა გამოგყვე?

მაბედნიერებ! (10 თავი)

-გადმოდი-მითხრა მკაცრად, მე კი ადგილიდან არ ვიძვროდი იმის მიუხედავად რომ თვითონ გადავიდა. თავი შემოყო მანქანაში და იკითხა.-გადმოდი თქო ვერ გაიგე -ვერა-ავიბზუე ცხვირი ჯიუტად -შენი ნებაა-მოუარა მანქანას გააღო კარი და მხარზე გადამიკიდა -ალექსანდრე

მაბედნიერებ! (9 თავი)

მცხეთისკენ მიმავალი გზა მეტად დამღლელი აღმოჩნდა. გავყურებდი ფანჯრიდან აბიბინებულ მდელოებს, აყვავებულ ხეებს და ჩაბნელებულ ხეებს. როცა ადგილზე მივედი ნინოს ჩემს სპორტის მასწავლებელს და საუკეთესო მეგობარს დავურეკე. -ნინ რგორ ხარ? სახლში ხარ? -მარიიი.

მაბედნიერებ! (8 თავი)

-აუ რა ხდება-ვთქვიი და ცოტნესკენ მივაბრუნე თავი.დივანი ვიწრო იყო. მე და ალექსანდრე ძლივს ვეტეოდით და ამიტომ იატაკზე გავადინე ტყაპანი-აუუუ წელიიიი-დავიწყე მანჭვა ესენი კიდე იცინოდნენ.-რა გაცინებთ?-მოდი დაჯე-წამოჯდა ალექსანდრე და მეც ამაყენა.სწორედ ამ

მაბედნიერებ! (7 თავი)

მარი გთხოვ არ გინდა ეს ისეთი საკითხია... -ალექსანდრე გადი.-დავიყვირე ბოლო ხმაზე და ტირილი დავიწყე. -მარი გთხოვ არ იტირო. მარი-ამ დროს ყველაზე მეტად მტკიოდა თუ მნიშნელოვანი აირაფერი იყო რატო არ მეუბნებოდა -მარი რა ხდება რა გაყვირებს- შემოვარდა ოთახში

მაბედნიერებ! (6 თავი)

საღამოს ჩემს მაგიდასთან ვიჯექი და ისტორიას ვმეცადინეობდი. დიდად არ მაინტერესებდა მსოფლიო ომები.ოთახში ალექსანდრე შემოვიდა და ჩამეხუტა. -რაიყო რა სიყვარულის ბუშტი გაგისკდა დღეს ხო მშვიდობაა? -მწარე ენა გაქვს! -კაი ერთი, კი არ ვიცოდი. -რას შვები?