სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[5]

-აქ ხარ?-მამუკამ გამომხედა.როგორი კაცია ზოგჯერ თბილი,მაგრამ ზოგჯერ ისეთი მზერა აქვს,რომ შეგაშინებს..ისე ოფიციალურად მოგმართავს..მის ხმაზე მყიდველები მახსენდება ზოგჯერ აგდებულად,რომ შემომხედავდნენ და ერთ-ორ სიტყვას მომაძახებდნენ.

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[4]

-დაგემუქრა?-ცივად ვკითხე. -მითხრა,რომ ...ათასი უბედურება.. -მისმინე,მესმის,მაგრამ..უნდა გეთქვა...-გავირვებული მზერით კუშტად შევხედე.

ბოლოს მაინც ჩემთან იქნები!!!(6)

დილას ხმაურმა გამაღვიძა,თავი მობეზრებულად წამოვწიე და სოფის გავხედე რომელის ბრაზისგან კიოდა. -რა მოხდა რა გაკივლებს გოგო-ნამძინარევმა შევუბღვირე. -რა და რო მეძინა ლუკა იყო აქ და თავზე ცივი წყალი დამასხა-ბრაზისგან სახე დამანჭა რაზეც ჩემი სიცილი

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[3]

-არასდროს დავმთვრალვარ-კარებთან ჩავილუღლუღე.თავი დაბლა დავხარე და რაღაცის მოლოდინში მოძრაობა დავიწყე ისე,როგორც ბავშვებმა იციან გაკვეთილის არცოდნის დროს. მამაკაცს რეაქცია არ ჰქონია.სახეზე ირონიული ღიმილი დასთამაშებდა,მაგრამ ეს ჩემთვის შეუმჩნეველი

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[2]

გოგონა,რომელიც ჯერ კიდევ დედის არასწორი ქორწინების მსხვერპლია..ნარკომანი და ლოთი მამა,რომელმაც ბავშვობა ჩაუმწარა და ახლა მშვენიერ წლებსაც ართმევს..დგება დღე და გოგონა არჩევანს აკეთებს...მის წინ უკვე ცხოვრება თავისი მთელი სირთულეებითაა წამოჭიმული..

ბოლოს მაინც ჩემთან იქნები!!!(5)

დილას უცებ წამოვხტი,გიოც გავაღვიძე,ვისაუზმეთ. მალე სანდრომ დაურეკა.-ხოო სანდრო..კაიი-ტელეფონი უკანა ჯიბეში ჩაიდო და მე გამომხედა.-რაო?-ვკითხე.-ჩაამოდითო-გამიღიმა,ოთახს თვალი მოვავლე ჩემს პატარა ჩანთას ხელი დავავლე და დაბლა ჩავედით. ყველა აქ იყო

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[1]

გოგონა,რომელიც ჯერ კიდევ დედის არასწორი ქორწინების მსხვერპლია..ნარკომანი და ლოთი მამა,რომელმაც ბავშვობა ჩაუმწარა და ახლა მშვენიერ წლებსაც ართმევს..დგება დღე და გოგონა არჩევანს აკეთებს...მის წინ უკვე ცხოვრება თავისი მთელი სირთულეებითაა წამოჭიმული..

ჩვენ თუ არა ჩვენი შვილები მაინც იქნებიან ერთად (სრულად)

ჩქარი ნაბიჯით მიუყვებოდა სასაფლაოსკენ გზას, სწრაფად გააღო სასაფლაოს კარები და თვალებით დაუწყო ძებმა უკუნით სიბნელეში მუხის ხეს, რომელიც შუაგულში იდგა. გეზი ხისკენ აიღო, ტელეფონი გაუჩერებლად რეკავდა, მაგრამ ახლა არავინ და არაფერი აინტერესებდა ლუკას

მაინც აგიფეთქებ ფიქრებს! (8)

უკნიდან ვიღაცის ძლიერი ხელებ ვიგრძენი წელზე და ისე მიმიკრა სხეულზე შემოტრიალებას ვერ ვახერხებდი,ვერც ვითავისუფლებდი სხეულს.წამებში გავიაზრე რას ვუზამდი ამ თავხედს როცა შემოვტრიალდებოდი.მის სახეზე ჩემი ხელის აწითლებულ ნაკვალევს დავინახავდი და მერე

მაინც აგიფეთქებ ფიქრებს! (7)

დილით თვალები გავახილე და ქეთა დავლანდე ყავის ფინჯანით ხელში მადგა თავზე. -რა გოგო მყავს,ფინჯანი გამოვართვი და იქვე ტუმბოზე დავდე.მიდი ეხლა ადექი და ვისაუზმოთ კაფეში ჩავიდეთ. -კაი ჩადით და ჩამოვალ.სააბაზანოში შევედი,მოვწესრიგდი,ჯინსის შორტი და თეთრი