მარიონეტი (მესამე თავი)

ვიდრე 8 აპრილს მიტინგზე წასულ ბავშვებს მივუბრუნდები, ალბათ, უმჯობესი იქნება ორიოდე სიტყვით მოგიყვეთ მეოცე საუკუნის, თხმოციან წლებში განვითარებული პოლიტიკურ მოვლენების შესახებ და ამ მოვლენებში საქართველოს როლზე. მიუხედავად უჩვეულო ცვლილებებისა,

მარიონეტი (მეორე თავი)

თავი მეორე ორივე საბურთალოზე, ვეძისში ცხოვრობდნენ, ის და დათუნა ქათამაძე. თავიდან მხოლოდ კარის მეზობლები, შემდეგ საერთო ბაღი, დათუნასთან გაზიარებული მაგიდა ოთახის კუთხეში და გვერდით მჯდომი ტყუპი ძმა, ლაშა და ტატო. თუმცა ძმებს შორის ნამდვილად

მარიონეტი (პირველი თავი)

დეკემბრის შუა რიცხვები იდგა თბილისში, როცა მძიმე სამუშაო დღის შემდეგ, დაღლილი, ასე ოცდაათ წლამდე ქალი ოფისში დაბრუნდა. მართალია მუშაობა ეზარებოდა, მაგრამ როგორც მდივანმა შეატყობინა, სამუშაო მაგიდაზე მორიგი, ახალი საქმე ელოდა. ავტომობილი

მარიონეტი

სულში ყვავილებად ამიყვავდა შეშლილი ფიქრები და მგონი ჭკუიდან ვიშლები.გულმა სიმრთელის დაკარგა ნიშნები, ჰორიზონტს გადაღმა სივრცეში სამყაროს საიდუმლოება მიმოიფანტა..მზე ზღვაში ჩაესვენა, ზურგი მაქცია და დამტოვა ფიქრებთან, შიშებთან, ჩემს კარგად ნაცნობ

ბედის მარიონეტი (თავი 7)

გარეთ გავედი და უჩას დავუწყე ლოდინი. ისიც მალე გამოვიდა. მანქანაში ჩავსხედით და გზას გავუყევით.დანიშნულ ადგილამდე მალე მივედით. მანქანიდან გადმოვედით და შენობის კიბეებს გავუყევით. დიდი და ლამაზი შენობა იყო, გამიკვირდა აქამდე რატომ არ შემიმჩნევია

ბედის მარიონეტი(თავი 6)

-არა არა, მოიცადე სად მიგეჩქარება? სიყვარულს ეგრე არ ამტკიცებენ! -აბა..-სიტყვის დამთავრება არ მაცადა და ბაგეებზე დამეძგერა. მერე ნელა მომცილდა თავალებში ჩამზე და და მითხრა. -არ ვიცი ახლა რატომ მეუბნები ამას, მაგრამ შენც მინდა იცოდე რომ შენზე

ბედის მარიონეტი(თავი 5)

ბოლო დღეების აღსანიშნავად გადავწყვიტეთ რესტორანში წასვლა. სკოლის მერე მე და სოფომ სახლში 2 წუთით შევირბინეთ, რადგან გამოგვეცვალა. მან მოკლე წითელი კაბა ჩაიცვა, მე კი შავი კაბა ჩავიცვი, გრძელი თხელი მკლავებით, წელი ამოღებული ჰქონდა. თმები დავისწორე

ბედის მარიონეტი(თავი 4)

დილით როგორც ყოველთვის ადრე გავიღვიძე. თავი მოვიწესრიგე ჩანთა ავიღე,ცოტა ვისაუზმე. სოფომ კიდე გარეთ ცხელი ყავა იყიდა და ასე წამოვიდა. მე და სოფომ და სკოლისაკენ გავწიეთ.ეკას სახლი სკოლასთან ძალიან ახლოს იყო,ამიტომ ეკასაც გავუარეთ. სკოლისკენ მიმავალი

ბედის მარიონეტი (თავი 3)

დილით ადრე ავდექი, თავი მოვიწესრიგე და სიის ჩამოწერა დავიწყე. თუ რა დაგვჭირდებოდა სოფოს დაბადების დღისთვის. როცა დავამთავრე ფურცელი ჩანთაში ჩავდე და დაბლა ჩავედი. ჩემდაგასაკვირად სოფო უკვე წასული იყო, როგორც წესი ყოველთვის ერთად მივდიოდით ხოლმე

ბედის მარიონეტი (1, 2 თავი)

ამბობენ ცხოვრება წელიწადის დროსავითააო... ხან ზამთარივით სუსხიანი, „ბოროტი“ და რთულია.ზოგჯერ გაზაფხულივით გადაამწვანებს,გაალამაზებს ირგვლივ ყველაფერს და ახალ სიცოცხლესაც გვაჩუქებს ხოლმე... შესაძლოა, შემოდგომასავით ლამაზი, ოქროსფერი მაგრამ გრილი იყოს.