დამიბერდა გული!

გული დამიბერდა მგონი, ყელში მომდგომია ხველა, შენთან წაგებული ომი და ეს ნატყვიარი ყველა

დემონის პატარა ანგელოზი [14]

-ზედმეტი მაგრამ ეფექტური. სახლში ხომ არ შემოგეჭრებოდი შენს სათამაშო ბიჭთან ერთად,- ლილეს სისხლი გაეყინა ძარღვებში და სუნთქვა დაუმძიმდა. თავს დარცხვენილად გრძნობდა მამის წინ, რომელმაც ის თავისდაუნებურად დედამის მიამსგავსა.

მგონი ცხოვრება დამცინის

როგორც ყოველთვის ახლაც მივაბიჯებდი ზამთრის სუსხიათ დღეს ქუჩაში მარტო. ლამპიონები მინათებდნენ გზას მაგრამ მომენტებში მაინც ვეხვეოდი ღამის ალმურში. ღამის სამი საათია, სახე სიცივისგან მაქვს აწითლებილი და მობუზული მივაბოტებ გუბეებში, აღმაშენებლის ქუჩა ამ

მგონი შემიყვარდი (დასასრული)

თვალები,რომ გავახილე მაშინვე ნესტის სუნი ვიგრძენი.ბნელოდა ვერაფერს ვხედავდი.არა!თვალებზე რაღაც მახვევია.პირიც აკრული მაქვს.ხელები და ფეხები შეკრული და მგონი სადღაც სარდაფის კუთხეში ვგდივარ.აქ როგორ მოვხვდი არაფერი მახსოვდა,მხოლოდ ის მახსოვს,რომ

მგონი ასე სჯობს, არა?!

ნამდვილი "მე" მხიარული, ლაღი და პრანჭია გოგოა... ეს არსება კი მაიძულებს, ვიყო ჩუმი, ბნელი და საკუთარ თავში ჩაკეტილი გოგო... გოგო, რომელსაც ჰგონია, რომ14 წლის ასაკში არ შეიძლება ვინმე მოსწონდეს და უყვარდეს... საკუთარ მეგობრებს სულ ვეკამათები: "რა

მგონი შემიყვარდი(თავი12)

თვალი,რომ გავახილე ბექა არ იწვა.ავდექი შხაპი მივიღე ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი.სამზარეულოში შევედი და ნაცნობმა ხმამ მკითხა. -დედი როგორ ხარ?? -რავი კარგად შენ??-წლიან ჭიქას ხელი მოვკიდე და გავედი.უცებ რო გავიაზრე რა მოხდაა წამით ვიკივლე,მერეე ჭიქა

მგონი შემიყვარდი(თავი 11)

წამითგაჩერდა ჩემსკენ შემოტრიალდა და მითხრა. -კიდევ გიმეორებ,რომ ძალიან მიყვარხარ და ისევ ჩემი საცოლე ხარ!! -ბექა გადი!!!-ხმას ავუწიე და ისიც მალევე გავიდა. არადა როგორ მიყვარს და ვერ ვპატიობ....როგორ მინდა მისი ცოლი მერქვას,მაგრამ არ

მგონი შემიყვარდი (თავი 10)

ვიკა...ვიკა...გაიღვიძე ჩემოო ფერია ეს უბრალოდ ცუდი სიზმარიაა...ვიკა..-თვალები გავახილე და სულ სველი ვიყავი.ბექას ვუყურებდი და ფერი აღარ ედო.რო გავიაზრე სიზმარი ტირილი დავიწყე და ბექას მოვეხვიე. -ძალიან მიყვარხარ...არასდროს დამტოვო მარტო...გთხოვ არ

მგონი შემიყვარდი (თავი 9)

კარები გააღო და გაბრაზებული ცეცლში გახვეული თვალებით იდგა ბექა.მე გამომხედა მერე გიორგის შეხედა და ძლიერად დაარტყდა მუშტი.გიორგი ძირს დაეცა და ცხვიროდან სისხლი წასკდა.ვერ დგებოდა და არც ცდილობდა.ბექა ჩემსკენ წამოვიდა.თვალებში მიყურებდა და მისი

მგონი შემიყვარდი (თავი 8)

-უფრო სწრაფად თუ შეიძლება ... - მივმართე მძღოლს და მანაც სიჩქარეს მოუმატა.ფანჯარაში გავიხედე და დავიწყე გიორგიზე ფიქრი.რომ გავიაზრე ისევ ვნახავდი,ისევ მოვეხვევოდი დამასთან ვიქნებოდი სიხარულით გული ლამის ამომივარდა.სხვა არაფერზე ვფიქრობდი მხოლდ