სითამამე თუ მოქმედება? (მეექვსე თავი)

ალექსას ყველაფერი მოვუყევი და თან დავამატე-ოღონდ ეხლა არ მითხრა ხომ გეუბნებოდიოო რააა?!?!-მობეზრებით ვუთხარი და მის პასუხს დაველოდე... -ხო მაგრამ მე გეუბნებოდი-ეს მითხრა და თვალები ავატრიალე -კარგიი რაა შენც იმის მხარეს ხარ?!-ბუზღუნით ვუთხარი -ხო

საუკეთესო ჩემში (ნაწილი მეექვსე)

ასწრაფოდ გადაიყვანეს კლინიკაში...ანალიზები ყველაფერი ჩაუტარეს და პასუხებს ელოდნენ...ნია კი სიცხისგან გათიშული უგონოდ იწვა...რამდენიმეჯერ წამოიძახა ანი..ვიღაც ანის უხმობდა..მოვალო პირდებოდა

სტაჟიორი (მეექვსე თავი)

-ეს ვარდი ნინის ლაშასაგან, ჩაილაპარაკა ბიჭმა და სიმორცხვით, ერთიანად აწითლებული გაშორდა გოგოებს. -აი ეს მესმის…ყოჩაღ ლაშას, ლამის შეჰკივლა სალომემ და თან გაფართოებული თვალებით მიჩერებოდა ნინის, რომელიც, ვარდზე მიმაგრებულ ბარათს ხსნიდა. წაიკითხა ზედ

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეექვსე თავი)

არ მინდოდა ალექსანდრეს ნახვა სანამ გოგონებს ყველაფერს არ მოვუყვებოდი. ეს კი საღამომდე უნდა მომეგვარებინა. -ლანა და ლიზა წამოდით რა.... -გოგონების ოთახში აყვანა დავაპირე მაგრამ დაჩიმ არ მაცადა.

მეც შემიყვარდა (მეექვსე თავი)

-კი როგორ არა. აი უკან ჩემი სპორტული დევს მოიცვი და დაიძინე. -კარგი. -სპორტული გადმოვიღე და კომფორტულად მოვთავსდი. -ოღონდ თბილისში რომ შევალთ გამაღვიძე. -კარგი. -მითხრა და წყნარი მელოდია ჩართო. ერთიანად მოვეშვი და მორფეოსის სამყაროში გადავეშვი.

უნებლიე მოწმე (თავი მეექვსე)

-აქ როგორ მოვხდვი არ მახსოვს-თავზე ხელი მოიკიდა -ნოემ ამოგიყვანა ხელში აყვანილი-ეშმაკურმა ღიმილმა გადაურბინა სახეზე -მართლა?-გაეღიმა ლილიანასაც მაგრამ მალევე შეასწორა სახე

აღარასოდეს დაგკარგავ (მეექვსე თავი)

მას შემდეგ ირაკლი გაქრა. ერთი თვე დეპრესიაში ვიყავი.არავის დანახვა არ მინდოდა. ვერ ვხვდებოდი ეს იკამ რატომ გააკეთა, ან სად წავიდა,რატომ რა იყო მიზეზი? არავინ არაფერს მეუბნებოდა.ყველა თავს არიდებდა ამ საკითხზე

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეექვსე)

საათი სამის ოც წუთს უჩვენებდა, გეგას რომ დავემშვიდობეთ და ჩემი მთვრალი მეგობრების სახლამდე მიყვანა ჩემს თავზე ავიღე, თუმცა არც მე ვიყავი ფხიზელ მდგომარეობაში. მანქანაში ჩაჯდომამდე იმ კორპუსს ავხედე,რომელშიც

როცა მოვკვდი (თავი მეექვსე)

ყველა ნატკენი ჭრილობა გამიმხსნა და ზედ მარილი დამაყარა სებამ. გამახსენდა ყველა ძირს დანარცხება, ყველა მარცხი და დაბრკოლება. გამახსენდა ის დღე როცა ბავშვთა სახლიდან წამოვედი და წასასვლელი არსად მქონდა, მერე როგორ შემიფარა მოხუცმა თამარა ბებომ, როგორ

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი მეექვსე)

- ვაიმე გადამრევ შენ რაა, მანახე ერთი რამ გაგაცოფა ასე ძალიან - ჯაკუზიდან ფეხზე წამოვდექი, დიახ დიაახ დემეტრეს წინ სველი სხეულით სრულიად შიშველი ვიდექი, მოურიდებლად გადმოვაბიჯე და პირსახოცი ნელა და აუღელვებლად შემოვიხვიე - აბა რახდება ?- გისმენთ -