დაკარგული თუ ნაპოვნი (თავი მეოთხე)

ლაშასთან ჩახუტებულს მეძნა, შუბლზე მკოცნიდა. სიცივემ გამაღვიძა, ლაშა მიჰყავდათ და ხელშ ჩემი გული ეჭირა. ვტიროდი, ვყვიროდი დამიბრუნეთ გული და მისი პატრონი თქო, მაგრამ ამაოდ. არავინ მისმენდა. შიშისგან გამომეღვიძა. ეს მხოლოდ სიზმარი იყო მარი, ეს

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეოთხე“

-რა ბზიკმა უკბინა?-მომიბრუნდა დაჩი,როდესაც ანეტამ კარი გაიხურა-ჩემზეა ნაწყენი,რომ არ ვუთხარი ჩამოსვლის ამბავი? -არ ვიცი-მივუგე-არამგონია-გავუღიმე და გვერდით მივუჯექი

"ის რაც არ იყო..." (ნოველის მეოთხე ნაწილი)

ზეზვამ სახლის კარები შეაღო და ოთახში ფეხაკრეფით, შეუმჩნევლად შევიდა. ძია კაცი ნოდარ შამანაური ტელევიზორს უყურებდა და ახალ ინფორმაციებს ეცნობოდა საინფორმაციო გამოშვების საშუალებით. ზეზვას მამიდა, მაღალი და ახოვანი ქალბატონი ნინო კი ჩვეულებისამებრ

მუტას ამოფარებული სექსუალური ჯიჰადი (მეოთხე თავი)

-არ წახვიდე, გთხოვ... - მე და ჩემი ძმა ეზოდან ორ-სამ მეტრში ერთმანეთის პირისპირ ვიდექით.-ხომ უნდა გავიგო მამაჩვენი ცოცხალია თუ მკვდარი? -ქვეყანაში არეულობაა... ხიფათს არ გადაეყარო...-იქნებ გაიტაცეს... ან დაჭრილია, სადმე აგდია და დახმარებას ელოდება?

უკუღმართი ბედი...[ თავი მეოთხე ]

გამოიღვიძა თუ, არა რაღაც ტკივილის მაგვარი იგრძნო ყელში.. სულაც არეცნო მისი თავი სად ქონდა.. თვალები ზანტად გაახილა და მიხვდა, რომ სიმპატიური მამაკაცის მხარზე ედო თავი.. ოჰ ამ უკანასკნელსაც არ დაუკლია, მისთვის ხელი გადაუხვევია და თვითონაც მშვიდად

გენერალი (ნაწილი მეოთხე)

-არაფერი არ არის ასახსნელი ბატონო მიხეილ .შეძლებისდაგვარად გაუღიმა და ქურთუკი დაკიდა .სამზარეულოდან სინათლე გამოდიოდა და იქითკენ დაიძრა.-კეკე დღეს შენთან დავიძინებ რაა, ყელი ჩამოუწია სანდრომ -დღეს რაზე გეტყვი უარს ?! დღეს ყველა სურვილს გისურვებ

შურისძიებისთვის... (მეოთხე თავი)

მერე,შუქი ჩააქრო,ტანსაცმელი გაიძრო და სკამზე გადაკიდებულ მამაკაცის "საროჩკას" დაწვდა. -შეიძლება,შენი პერანგი რომ ჩავიცვა?-ხმადაბლა დაიჩირჩულა და თავი ჩახარა,კიდევ კარგი,სინათლე არ ანთია,თორემ აწითლებულ ღაწვებს სად დამალავდა.-შენი იყოს,გჩუქნი-ასევე

მებრძოლი (თავი მეოთხე)

ლილეს დაბადების დღის მერე ირაკლი არ გამოჩენილა,თთქოს მიწამ ჩაყლაპაო.ის ფბ-ც გააუქმა რომლითაც ლილე გაიცნო,აღარც ურეკავდა,არც მესიჯებს წერდა.თავიდან ლილე ირაკლის გაუჩინარებას ძალიან დარდობდა,მაგრამ ძალიან ბრაზობდა მის საქციელზე ,ამიტომ გადაწყვიტა

უკუნეთს უხდება რითმა ( მეოთხე თავი)

ყველაფერი რაც ახლაა ოდესღაც არ იყო და ოდესმე აღარ იქნება ყველაფერი ის, რაც ახლაა. მიდის ცხოვრება ვისთვის ფეხაკრეფით და ვისთვის სირბილით, სხვისთვის შეიძლება მიფრინავდეს წუთები, დღეები, წლები. ენაცვლება დღე და ღამე ერთმანეთს. სინდისისგან შეწუხებულ

ნინაკა (თავი მეოთხე)

დაძაბული აურა იდგა სალონში, კაკიმ სიმღერა ჩართო, ძალიან ნაზი და რომანტიული იყო, რაც ძალიან მშვიდ გარემოს ქმნიდა, აი ნინაკა კი ამ სიმღერამ უფრო შეასინა და მორცხვად წაიღო ხელი გადასართველად. თავიდან კაკიმ გაოცებულმა შეხედა, მერე თითქოს რაღაცას მიხვდაო