ზებუნებრივი (თავი მეოთხე)

ედა,დედა ჩემო დედიკო.რატომ? გამწარებული ვღრიალებ და ყველაფერი იმსხვრევა.ოთახში ქარიშხალი ტრიალებს,მე კი სულიერად მკვდარი ვდგავარ ოთახის შუაგულში და ყველაფერს ვანადგურებ.. -ლეა..ლეა დაწყნარდი.მესმის ალექსის შეუვალი ხმა თუმცაღა ვერ ვჩერდები,არ

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეოთხე თავი)

აზროვნების უნარი მხოლოდ მაშინ დაუბრუნდა როცა სახლში მივიდნენ. გვანცა შეშინებული თვალებით იყურებოდა თითქოს რამე საშინელება ელოდა, ეშინოდა მისი მშობლების რეაქციის. - გვანცი შენს მშობლებს არ დაურეკავ?

წერეთელი (თავი მეოთხე)

ივნისი მთავრდებოდა. ნიკამ რო გამოიარა, ჩამოდი მომენატრეო. ორი დღე არ მყავდა ნანახი და გიჟს ვგავდი. ჩავედი. შევახტი და ლამის სული შევუხუთე, ისე ვუჭერდი ხელებს. -თუ დამახრჩობ აღარ გეყოლები! სიცილით მითხრა ნიკამ. -ერთი კვირა თავისუფალი ვარ-ბედნიერმა

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეოთხე თავი)

დილით ტელეფონის ზარმა გამომაფხიზლა -უღიმღამოთ ვუპასუხე-ალოოო-როგორ ხარ ძილის გუდა? -ნიკა?-კი მე გახლავართ რა იყო ლოგინიდან გადმოგაგდეს? სიცილი- შენ რა აქამდე გეძინა შუადღის 3 სათია! -უიი (დუმილი კინაღამ წამომცდა შენ ხარ ამ ყველაფრის მიზეზი

M.I(თავი მეოთხე)

- ერთადერთხელ მიყვარდა სერიოზულად გოგო, კატო ერქვა. დიდიხანი ვიყავით ერთად ცოლად მოყვანასაც ვფიქრობდი, მაგრამ ერთხელ ღამე ძალიან ვიჩხუბეთ, ნასვამი იჯდა საჭეზე არ ვუშვებდი მაინც წავიდა და ავარიაში მოყვა.

შემიყვარე(ნაწილი მეოთხე)

-რა გაყვირებს ადამიანო? -რა მაყვირებს? აბა ამას შეხედე ქორწინების მოწმობა სწრაფად მივაწოდე. ალბათ ახლა წნევა მაქვს 300ზე მეტი. ისეთიშეგრძნება მაქვს თითქოს ყურებიდან სისხლი გადმომივა. -მეღადავები ტო? რა ქორწილი? რა ცოლი? მაშაყირებ ხო? -აი ხო

24 თვე (მეოთხე თავი)

კარები გავაღე თუ არა ნინე ვისკის კარადისაკენ წავიდა სადაც ადრე მხოლოდ ჩემი, ახლა კი ალექსანდრეს ნაჩუქარი ვისკების კოლექციაცაა.ყოველთვის მიჩნდება სურვილი დავლიო, მაგრამ ჩემთვის ძვირფასს ვუფრთხილდები.-არ გავიგო არ დალიოო, მეუბნება ნინე და ეცინება-ეს

STANDOUT/გამორჩეული (მეოთხე ნაწილი)

- ეს უთხარი შენნაირ ღლაპებს .-ეს ვთქვი თუ არა ბავშვებმა და მათ შორის მასწავლებელმაც კინაღამ კანკალი დაიწყო. დარწმუნებული ვარ იმ ბიჭს კიდევ რაღაცის თქმა უნდოდა თუმცა ზარი დაირეკა და ყველა ბავშვი მე მომვარდა.- შენ ხომ არ გაგიჟდი?-მკითხა გოგონამ

Different. (თავი მეოთხე)

-კარგი რა? აქ რა უნდა აკეთო?-ძალიან გამიკვირდა ჰარის ესეთი საქციელი. -რამით გავერთობი-მხრები ავიჩეჩე. ჰარის მზერა მოვაცილე და მიწას დავხედე. ბავშვების ნაწილი ჩვენ გვიყურებდა ნაწილი კი თავისთვის ერთობოდა. -შენც მოდიხარ-ბრძანებას უფრო გავდა მისი

ფსიქიატრიულში ( ნაწილი მეოთხე )

სულ 22-23 პაციენტი ვიყავით ჩემი შემოსვლიდან გასვლამდე, დიდად არ იცვლებოდა ხალხთა მრავალფეროვნება, ყველას პიროვნების ჩამოთვლას არ დავიწყებ , აზრიც არ ექნება, უშვალოდ ვისთანაც კონტაკტი დავამყარე იმათზე განვაგრძობ თხრობას. ერთი რუსი გოგონა შემოგვემატა,