მეორედ დაბადებული(სრულად)

''And if a ten ton truck Kills the both of us To die by your side Well, the pleasure, the privilege is mine’’

მეორედ (დასასრული)

-რაღაც გავიგე ქვემოთ... -მაინც ვიწყებ. - რა გაიგე? - არც ამ წამს ეტყობა წამიერი აღელვებაც კი. - რომ მიდიხარ. ახლა კი ეცვლება მზერა. კალამსაც გვერდით დებს. წამიერი დუმილია. ბოლოს მაინც დგება ფეხზე და რამდენიმე ნაბიჯით მიახლოვდება. -მინდოდა რომ

მეორედ (თავი 9)

- ჩვენი აუდიტორიაში ჩაკეტვით? კარგის გაკეთება თუ გინდოდა მეტი უკეთესი ვერაფერი მოიფიქრე?! იქ როგორ დაგვტოვე! - ხომ მოვედი და გავაღე მერე, რაღა გინდა, არ მოკვდი მთავარია, მოგისწარი! ეგ ყველაზე ეფექტური გეგმა იყო! - რომ გაგაგდებ აქედან შენი

მეორედ (თავი 8)

- დაიცადე, ეს შენი იდეა იყო? ჩემი დანხვა ხომ არ გაუკვირდა რომ შემოვედი, ეს რაღაცას ხომ ნიშნავს. -რა? - შენ უთხარი თეკლას რომ აქ მოვეყვანე და მერე კარი ჩაეკეტა?! -ინსტიქტურად ვუწევ ტონს. ეცინება. -შენ მე თინეიჯერი ბავშვი გგონივარ, თოფურია? თვითონ

მეორედ (თავი 7)

- ისე არ არის, როგორც ფიქრობ, ეს თამაში არაა. - მართლა? აბა რა არის, სიყვარული? -მეცინება. - არც გაბედო რომ ამით გაამართლო, საყვარელ ადამიანებს ასე არ ექცევიან! არ ვიცი რა მომდის, მაგრამ თავს ვეღარ ვიკავებ. ყველა საპირისპირო ფიქრი მიქრება და გონება

მეორედ (თავი 6)

-მოკლედ -შუბლზე ვისვამ ხელს. გონების დაძაბვაც ვერ მშველის ბოლომდე იმდენი არეული ფიქრი მაქვს. -თეკლა ვაჩნაძეს ეხება... - იცნობ? -წამსვე მპასუხობს. - ბიძაშვილია ჩემი, ცოტა შორი. -ნელა ვსუნთქავ. -დღეს გამოგიგდია გამოცდიდან... - და შენთან მიჩივლა?

მეორედ (თავი 5)

- შეიძლება გკითხო? -კიდევ ერთი ნაბიჯით მიახლოვდება. - აბა კითხვა? -გამიკვირდა კიდეც აქამდე რომ არაფერი თქვა. თითქმის ზუსტად ვიცი რაც უნდა მკითხოს, თუმცა პირველად ვცდები ასე მწარედ. - ეს რატომ დატოვე? -ჩემს ერთადერთ ცისფერ თმის ბოლოს იქცევს

მეორედ (თავი 4)

-ბევრ ფილმს უყურებ, ამ კარს სარჭით ვერ გააღებ, სხვა პრობლემა აქვს. - მართლა? რა პრობლემაა ასეთი, ან თუ არის რატომ არავინ აგვარებს? -ჩანთაში ვყოფ ხელს და პარალელურად ვუსწორებ მზერას. - არ ვიცი, იქნებ იმიტომ რომ საჭირო პირებს არ ეუბნებიან.

მეორედ (თავი 3)

-არ არსებობს არაფერი ისეთი, რის გადალახვაც ანას არ შეუძლია, ამაში დარწმუნებული ვარ. - მე არ ვარ. -თავს ვხრი. მან არ იცის, მაგრამ ის რომ ანას იცნობდა, ის ანა აღარც არსებობს. - არ ვიცი რა მოხდა, მაგრამ გამოსავალს იპოვი და გაუმკლავდები. სად წავიდა ის

მეორედ (თავი 2)

-ჩემი საქციელის მრცხვენია, მაგრამ ამის აღიარების - არა. -ისევ ვაგრძელებ. ხო, ეს რასაც ნიშნავდა რომ ხვდება ამას მისი შეცვლილი მზერაც მიდასტურებს. წამიერი სიჩუმე. ფიქრობს.ზუსტად წამიერად მაშორებს მზერას, თუმცა მხოლოდ წამიერად. მერე უბრალოდ თავს