ქრონიკულად ჩემში (ნაწილი მეორე)

ხელები არ მემორჩილებოდა, მობილური ამოვიღე და მისი ნომერი ავკრიფე. რამდენიმე წამი ზარი გადიოდა, შემდეგ მისი ხმაც გავიგე. არ ჰქონდა მძინარე ხმა, პირიქით საოცრად მშვიდი იყო. არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა, რისთვის ვრეკავდი, რისი იმედი მქონდა მაგრამ

ტკივილი და სხვა გრძნობები... (თავი მეორე)

-ისე იცი თენგოს ძალიან მოეწონე.-იცინოდა მაგრამ მე ავნერვიულდი მის სიტყვებზე ვეცადე არ შემემცნია აღელვება.-რაო აბა?-ვიღიმოდი არმინდოდა შეემჩნია. -ლამაზი გოგოავო და ხელიდან არ გაუშვა თორე....

ნაადრევი სიკვდილი თავი მეორე : ელეანორას ცხოვრება

ბავშვმა დაიძინა ხვალ ელისაბედი სამი წლის ხდება მე კი ყველაზე საშინელი გეგმა მაქვს რაც კი ოდესმე მქონია... დემეტრე ჯერ კიდევ არ მოსულა სახლში... მისი ყურადღება მჭირდება თუმცა სამსახურის გამო საერთოდ არ მითმობს ბევრ დროს... მე ბუხრის წინ სავარძელში

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 7

სასაფლაო მკვდართა სავანეში ჩაფლული სიმშვიდით შემოსილი შეეგება იქ მისულ მათეს. არ კრთოდა ფოთოლები არცერთ ხეზე. წყნარი სიგრილე დასრიალებდა საფლავებს შორის გველური კლაკვნით. მდუმარე იყო და სიკვდილთან გარიგებული

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 6

-ზიზღისა და შურის ჩანჩქერი არ გადმოვუშვი ჩემ სულში და დიდი ღრმული არ გავაკეთებინე იქიდან დაშვებულ საზიზღრობას. წარმომიდგენია, როგორ დაგიჭაობდა ეგ ყველაფერი. ახლა, ალბათ, პატიებაც გიჭირს.

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 5

ჩვენი სული უმოწყალოდ და დაუნდობლად შიშვლდება წარსულის სამარადისო და ამოუშლელ ნახატებში, რომლის ფონზე აწმყოში შენიღბულები ვდგავართ და საიდანღაც ფოტოს გვიღებენ, ზუსტად აფიქსირებენ სიშიშვლესა და ნიღაბს შორის არსებულ კონტარსტს.

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 4

არ არის მათეს გული ლითონი! კვლავაც ჯიუტად ებრძვის გონებას. თუმცა, ამასობაში ბევრი რამ დაავიწყდა. უკვე აღარ იცის, როგორ გამოხატოს ემოციები და გრძნობები. ზოგჯერ იმის განცდაც კი აქვს, რომ თვითონ არაფერი შეუძლია და რასაც გონება მოინდომებს, მხოლოდ იმას

მეორე მიუღებელი წერილი

ყველაფერზე გული მერევა და ყველაფერი მძიმეა. აუცილებლად წავიდოდი,რომ არ მეცოდებოდე აქ მარტო ყოფნისთვის,უჩემოდ ხარ მაგრამ მაინც. მერე რაა რომ მარტო მე მიყვარხარ,იმხელაა ეს გრძნობა ჩემში და ჩემს ირგვლივ, შენს ყველა სიყვარულს გადაფარავს.

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 3

თეთრ პერანგსა და მუქ ლურჯ შარვალში გამოწყობილი ათლეტური აღნაგობის ბიჭი ჯინსის დაბალძირიან ფეხსაცმელს ნერვიულად ურტყამდა ასფალტზე ამომაღლებული ტროტუარის კიდეს. გაჩერდა, მწვანე ჟაკეტიანს შეხედა და გამოუცხადა, რომ ან ყველანი ერთად წავიდოდნენ თეატრში,

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 2

მათეს არაჩვეულებრივად სათუთი გრძნობა მოჰგვარა ამის ხილვამ. მასში რომანტიკულმა სამყარომ მთელი თავისი ძალით გამოიღვიძა, გარეგნულადაც გასხივოსნდა. ყვითელ და მწვანე ადგილებს ნაზად მიეფერა.