ელენე (მეორე თავი)

ზაფხულის თაკარა მზე ზედ ცის თაღს მოქცეოდა და დედამიწას უსაზღვრო სოთბოს უნაწილებდა , მიწას ალმური ასდიოდა , შეწუხებული ჭრიჭინები მოუთავებლად წუწუნებდნენ. თუმცა წერეთლების ეზოში იმდენი ხე და ლამაზად გაკღეჭილი ბუჩქი იყო, რომ იქ ნამდვილად შეიძლებოდა

აბლაბუდა თავი მეორე

გულით რომ მდომოდა, დაძინებას მაინც ვეღარ მოვახერხებდი, როგორი დაღლილიც არ უნდა ვყოფილიყავი დილით სარბენად ყოველთვის დავდიოდი. ჩვეულებას არც ამჯერად ვუღალატე, შეძლებისდაგვარად ჩუმად, ისე რომ თიკო არ გამეღვიძებინა ჩავიცვი სპორტულად, თმა ისევ შევიკარი

ბიზნესის საქმეები(თავი მეორე)

მისი შავი თვალები, ისე ამას ნეტა აქ რა უნდა?გავივლე გონებაში მაგრამ ვინ გაცადა უფროსწორად რამ გაცადა? ხალიჩას წამოვედე და ნიკის ხელებში ჩავუვარდი, შეხვედრაც დაიწყო მას შემდეგ რაც სკამზე მოვთავსდი და ალექსმა დაიწყო

ტანჯვისთვის დაბადებული (მეორე თავი)

მარიამის სახლიდან გამოვედი. მთელი გზა ჩემს სიზმარზე ვფიქრობდი, ნეტავ რისთვის ვარ დაბადებული, რა მისიისთვის, მართლა წამიყვანს? ვეკითხებოდი ჩემს თავს.ამ ფიქრებში ერთ მანქანას წინ გადავუხტი.-ფრთხილად შვილო

თუ იპოვი გზას (ნაწილი მეორე)

ჰო, გაბრიელი. ეჰ.. ღრმად ამოიოხრა ქალმა. ბოლო რაც ახსოვდა, ის იყო, ვის დავიწყებასაც წლებია, ცდილობდა. ექვსი წლის წინ, როცა დედის ავადმყოფობის გამო საფრანგეთში მიმავალს აეროპორტში ეხვეოდა, წამითაც არ უფიქრია, თუ ამდენი ხნით ვეღარ ნახავდა

შავი გული (ნაწილი მეორე)

ნინას დიტოსთან სერიოზული უთანხმოება მოუვიდა.უკვევდრო იყო ეთქვავრასაც ათი წლის მანძილზე მალავდა.. ბუკიას ოჯახისწევრებიც დაკითხა და რამდენიმე დეტალი ძალზედ საეჭვოდ გამოიკვეთა..

რჩეული (თავი მეორე)

„არა, ოღონს სოფია-ელენე არა და სხვაი ვინც გსურთო!“ იეჭვნაურა მეფემ მისი ეს სიტყვა. „რა მოხდაო სპასალარო, ბათუ. რად არაო დაი ჩემი, სოფიე-ელენეო?!“

მომაშორეთ ეს ბავშვი (მეორე ნაწილი)

მეორე დღეს მთელი დღე უგზო-უკვლოდ დაეხეტებოდა. ხან სად გამოერკვეოდა ფიქრებიდან, ხან-სად. ბოლო გამოფხიზლებისას აღმოაჩინა, რომ ნაცნობ ნეკერჩხლების ხეივანს მიჰყვებოდა. ხეებს თითო-ოროლა

Cry baby (მეორე ნაწილი სრულად)

-მე და ერეკლე ცოლ-ქმარი ვართ,… -უი, რას ამბობ, მართლა?-ირონიულად ზიდავს ლილე წარბებს მაღლა და მხოლოდ მაშინ ჩერდება, როცა მხარზე ვჩქბეტ. -მაგრამ…-სიტყვას წყვეტს გოგონა და მზერას ვეღარ გვისწორებს, ალბათ, მობილიზება და სიტყვების გონებაში დალაგება

სილუეტი [თავი მეორე]

- შენი შეყვარებულიც მსგავსი იგნორით აიძულე, ეღალატა და უფრო ჩამოყალიბებულ მამაკაცთან წასულიყო? - იცოდა, რომ ასე არ იყო. მაგრამ ესიამოვნა ოდნავ მაზოლზე ფეხის მიჭერა, ეგონა რომ ალექსი ალაპარაკდებოდა ან თავის მართლებას მაინც შეეცდებოდა. თუმცა არა.