უნებლიე მოწმე (თავი მეორე)

-შენც მშვენივრად იცი, რომ აქედან ჩემ გამო არ წასულა-ხო მართალი ხარ,მაგრამ შენ გამო აპირებდა დარჩენას და დაწინაურებაზე უარის თქმა, შენ კი წასვლა გაუადვილე-ირონიულად გაუღიმა

როგორ?სიცოცხლეზე მეტად(თავი მეორე)

ვილაპარაკეთ და დავიშალეთ.ექვსისკენ როდესაც ბიჭებთან,მივდიდი ძლიერმა წვიმამ დაიწყო,ამიტომ შეკრება გადავდევით.როდესაც სახლში ბრუნდებოდი,შევამჩნიე ანა,რომელიც ხეს შეფარებოდა,მე მასტან მივედი და მხარზე

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მეორე]

განა ღამე უსინათლობა არ არის?უდღეობა.უმზეობა.სწორედ, რომ დაბრმავებაა. არ უნდა ენდო,არც ერთ მის გადაწყვეტილებას. ბნელია და ემოციური, როგორც სავსე მთვარე. და, მაინცრატომ ფერადდებიან თბილისელები?-ისინი ეჩვევიან

საუკეთესო მამის საუკეთესო შვილი (ნაწილი მეორე თავი პირველი)

ამ სამყაროში თავს კარგად ვგრძნობდი დემეტრეს ვუყურებდი, თვითონაც მიყურებდა ტირილი მინდოდა მაგრამ, ამაოდ უსულო ადამიანს მგონი მხოლოდ სიყვარული შეუძლია. ჩემი აზრები ერთმანეთში ირეოდა ვერ ვაცნობიერებდი

ბოლო რეისი -მეორე თავი - გამოღვიძება

-გიორგი_მოესმა ნაცნობი ხმა და თვალები გაახილა.-ლიკა_წარმოთქვა ჩახლეჩილი ხმით ყელაფერს ბუნდოვნად ხედავდა,ვერ გაერკვა სად იყო ან რა ხდებოდა მის თავს.წამოდგომა სცადა მაგრამ თავბრუ ეხვეოდა.-იწექი_თქვა ქალმა

უცნაური სიყვარული (თავი მეორე)

უცნობმა კი განაგრძო-ხომ არ აწუხებთ მაგ გოგოს?-ამ დროს გიგამ სიცილი დაიწყო და აი მე კი მივხვდი რომ ამ ბიჭს საქმე ქონდა წასული... მალევე ერთი ხელის მოძრაობით დამსვა ძირს -გოგონი გაწუხებთ?-მეკითხება ის ბიჭი

მივიწყებული გრძნობა (მეორე თავი)

-აუ მაგრად გამიტყდა.ისეთი გადარბენები მქონდა არაფრისთვის მეცალა.მერე ძმაკაცს გავყევი თავის სოფელში და იმენა სამყაროს მოწყვეტილი ადგილი იყო.ტელეფონიც კი არ იჭერდა.-როგორც ჩვეოდა ხელების ქნევით მიყვებოდა ამბავს,მე კი ცოტაც და ავხარხარდებოდი.უკან

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეორე]

უამრავ რამეზე დავფიქრდი, ახლა გავაანალიზე რომ მარი მართალი იყო, მე თუ ვინმე შემიყვარდებოდა, ჩემი საქმის გამო შეუძლებელი იყო რომ ვინმესთან ვყოფილიყავი, ყველა ვარიანტში გამოჩნდებოდა ვინმე "კლიენტი" ვინც ჩემს ვინაობას გაამხელდა ისეთ ადგილას სადაც არ

ველური შროშანები თავი მეორე

-მშვენივრად იცი შენ რაც მინდა მე,-წიაღიღინდა და ამათვალიერა,-ეს ტანსაცმელი არ გიხდება რომ იცოდე შენ რეალურ სახეს ფარავს -რას გულისხმობ? -შენ ისეთი პროფესიის ქალი ხარ დაფარული სამოსით თავს ვერ წარმოაჩენ,-სხეულში გამცრა...

აღარასოდეს დაგკარგავ (მეორე თავი)

-იკა? ცოტა არ იყოს გამიკვირდა. იმის კითხვას თუ ჩემი ნომერი საიდან გაიგო აზრი არ ჰქონდა. კი რაარი? -არაფერი უბრალოდ გკითხე, ასე მალე რატომ წადი? -ცოტა არ იყოს დავიღალე, თან ხვალ სკოლა მაქვს და გვიანობამდე ვერ დავრჩებოდი.