მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მერვე თავი)

უკვე მერამდენე ლექტორს უსმენს და ვერაფერს ვაერ გებულობს. საათს დასჩერებია და თითოეული წამის გასვლას სულმოუთმენლად ელოდება.აშკარა იყო უკვე აღარაფრის თავი ჰქონდა, მისი ცხოვრება სულ სხვაგვარად წავიდა. ამბობდა როცა სწავლა დაიწყება შევეცდები ყურადღება

აჩქარებული გულისცემა (თავი მერვე)

- რატო არაფერს არ მეუბნები ანასტასია , თქვი რამე გამლანძღე თუნდაც გთხოვ - თვალებში მიყურებდა და ლოყაზე მეფერებოდა , მისი ხელები მოვიშორე და უემოციოდ შევხედე - - სათქმელი არაფერია ალექსანდრე , ორ დღეში მე ჩემს გზაზე წავალ შენ კი შენსაზე, ერთმანეთს

რატომ შემიყვარდი ასე ძლიერ (მერვე თავი)

ძალიან ციოდა და ნოე უფრო მაგრად მომეხვია. ესე ვიყავით განთიადამდე, მერე კი სახლში დავბრუნდით. სახლში რომ შევედით ყველა საუზმობდა. ჩვენს შესვლაზე კი იკივლეს: -მომავალი სიძე პატარძალიც მოვიდაააააააა.

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(თავი მერვე)

ვტიროდიი.არა უფრო სწორად მივტიროდი,ჩემს სიყვარულს.უეცრად გავიგონე როგორ გაიღო ჩემი სახლის კარები და როგორ უთხრა მამჩემმა დედაჩემს. -მგონი ის ტუტუცი კიდევ არ მოსულა.ჩემზე იყო საუბარი -რა დაგემართა? ასეთი გაღიზიანებული რატომ ხარ?რას ერჩი

ქვეყანა საქართველო (სექსის თაობა) მერვე თავი

-ნინის შეეშინდა დედამისის რადგან ის ზედმეტად მორწმუნეც კი იყო. ეგონა რომ თუ გაიგებდნენ რომ ნინი არ იყო ქალიშვილი და მითუმეტეს ორ ბიჭთან ან მეტთან ქონდა სექსი მას ბოზ*დ ჩასთვლიდნენ. მან კი ამდენს ვერ გაუძლო. 14წლის ასაკში შენ ეს ადვილი გგონია?

უკუღმართი ბედი...[ თავი მერვე ]

მთელი დღე მოწყენილი უსმენდა თავის ლექტორებს. დიდი არაფერი მომხდარა გარდა გაცნობისა.. ყველას ყურადღებით გადაღლილმა და მოწყენილმა არიცოდა რაექნა და რით გაეყვანა დარჩენილი დრო. სულ იმ ხეპრე დანიელზე ფიქრობდა.. სულაც არიყო ლექციების განწყობაზე. ეხლა

გენერალი (თავი მერვე)

ალერსში გართულ წყვილს ზაზა წამოადგა თავზე რომელსაც ხელები აეფარებინა სახეზე და ბოლო ხმაზე ყვიროდა "არ გიყურებთ გვრიტებოო". ამეებმა ხო არ გვაცადეს არაფერი რა ბუზღუნით მოშორდა კეკეს მიშკა და სირბილით წაიყვანა დარბაზისაკენ დასამშვიდობებლად.უკვე

უკუნეთს უხდება რითმა ( მერვე და მეცხრე თავები)

ავტომობილმა სიჩქარეს უმატა, სუნთქვა შემეკრა, თითქოს ყელში მომებჯინა მთელი ცხოვრების ამაოება და სულ წამით, რამოდენიმე წამით ჩემს წინ სინათლემ გაიელვა. მხოლოდ წამი გახდა საკმარისი, რომ თვალწინ დამდგომოდა ჩემი თითქმის სიკვდილი, ჩემი რაღაც, ფერადი

შურისძიებისთვის... (მერვე თავი)

დღიურის პირველი ფურცელი შეავსო ისეთი კალიგრაფიით,როგორიც 14 წლის ბავშვს შეეფერება,რაღაც სტიკერებიც ჩააკრა,და მომდევნო ფურცელის წერა დაიწყო... წერდა ნელა,ლაკონურად,და დაწვრილებით.წერდა,და თან წარსულის კადრებს იხსენებდა.წერდა,და თან ფანტაზიას

მე და წილოსანი ( ნაწილი მერვე)

წარმოსადგენლადაც რთულია თუ როგორ შეიძლება ადამიანთან იყო ესე ახლოს და ამავდროულად ასე შორს.სანტიმეტრები რომლებიც წილოსანს მაშორებდა მეზედმეტებოდა.აი იმ წამს დაუფიქრებლად დავთმობდი ყველაფერს,რათა ერთხელ მაინც მეგრძნო წილოსანის ხელები ჩემს წელზე და