მივიწყებული გრძნობა (მესამე თავი)

მე, გიორგიმ და ნიკამ,ჩემს სახლამდე ფეხით წასვლა გადავწყვიტეთ.გზაში ბევრი სალაპარაკო გვქონდა.გეგმა ზუსტად გავწერეთ.თუ ყველაფერი ისე წავიდოდა როგორც ველოდით მაშინ მიზანს თუ არ მივაღწევდით,მივუახლოვდებოდით მაინც.

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მესამე]

ტუჩებზე გამალებით მკოცნიდა, ხან ერთს მიგემოვნებდა ხანაც მეორეს, შემდეგ იყო ის ტკივილი, ის საშინელი მომენტი, მერე ვითომ სიამოვნებაში გადავიდა თუმცა რომელ სიამოვნებაზეა ლაპარაკი, ერთი სული მქონდა მალე წამოვსულიყავი. როცა ყველაფერი მორჩა, ზლაზვნით

ველური შროშანები თავი მესამე

-ეს ჩემი პირადი ცხოვრებაა და არ გეხებათ, რატომ მეძახდით? -სადაა საბუთები რომლის მომზადებაც გთხოვე? -მაგიდაზე გიდევთ აი აქ,-შავი საქაღლდე მივაწოდე და ვკითხე,-ახლა შეიძლება გავიდე?

აღარასოდეს დაგკარგავ (მესამე თავი)

არსებობს გრძნობები, რომელსაც სიტყვით ვერ აღწერ, რომელიც გულს აგიფორიაქებს, არასოდეს მოგასვენებს და ფიქრებით მთელ მსოფლიოს მოგატარებს. სწორედ ასეთ მდგომარეობაში იყო ტესა.

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთექვსმეტე თავი (28)

-დამშვიდდი,მოიცა ვაიმე_დაბნეული სცემდა ბოლთას ოთახში-სესილი დამშვიდდი_ხელი მოკიდა სოფიამ თან ეცინებოდა-კი არ ვკვდები ვმშობიარობ,გთხოვ დათოს დაურეკე.-ახლავე-თქვა გოგონამ და ტელეფონი აიღო

უჩინარი მე (თავი მესამე)

აბაზანაში შევედი, სარკეში რომ ჩავიხედე საშინელი შესახედი ვიყავი ჩაცვენილი თვალები, საშინელი ფერი სახეზე და თმები კიდევ უარესად გეგონებოდათ ეს-ეს არის ცუნამმა გადაიარა მის თავზეო. შეძლებისდავარად მოვწესრიგდი, წამალიც დავლიე და ქვემოთ ჩავედი. არავინ

წამომყევ ქალავ(თავი მესამე)

მამლის ყივილმა რობინ ჰუდის კეთილი განზრახვით გატყორცნილი ისარივით გასერა ნაძვნარში ჩამდგარი გარიჟრაჟი. მზის პირველმა სხივებმა შეარხია მიძინებული წიწვები, შოშიების ჟღურტულზე რომ მინაბულიყვნენ მთელი ღამით.

როცა მოვკვდი (თავი მესამე)

ცოტახანი დაბნეული ვუყურებდი მის პენტაგრამას ის კი დაჟინებულ მზერას არ მაშორებდა და პასუხს დასმულ კითხვაზე უთქმელად მთხოვდა. ჯერ უნდა გამეგო საიდან იცოდა ჩემი ცხოვრება და რატომ მეკითხებოდა, ან კონკრეტულად რისი გაგება სურდა.

გოგონა იასამნისფერი თმებით (თავი მესამე)

ემოცია, ახლაც ასე მოვიქეცი ნიკას დანახვაზე გული ლამის ბუდიდან ამომივარდა, მუცელში საშინელი ტკივილი ვიგრძენი და ფეხებიც მიკანკალებდა, მაგრამ საკუთარი თავი ვაიძულე, დიახ ვაიძულე, რომ ამაყად შევხვედროდი ამ ყველაფერს. ვიცოდი ოდესღაც დადგებოდა ეს

მე მია ( თავი მესამე )

-მე კლაუსი მქვია(კლაუსი რქმევია ბიჭს) შენს ბანკეტზე ფოტოგრაფი ვიყავი.. (რაო რა ვიყავიო?) -აამ გამახსენდი(ეუბნება ჯეი და ხელს უწვდის კლაუსმაც ხელი ჩამოართვა) -ყავა უნდა დავლიოთ.. შემოგვიერთდები? (ეუბნება ევა, კარგი რა ევა)