ვითომ შემთხვევით (მეშვიდე ნაწილი)

- არ ვიცი, მგონია რომ ზედმეტად ახლო ურთიერთობა გვაქვს და არ მომწონს - და რატომ არ მოგწონს ? - ანუ ნაჩქარევი არ ვარგა - ეგ არაფერ შუაშია, მითხარი რატომ ფრთხილობ, რისი გეშინია, ან იქნებ მანამდე მოხდა რამე - არა არაფერი, და არც არაფრის მეშინია -

მომენდე (მეშვიდე თავი)

ვიკა დაწყნარდი წარმოიდგინე სახლში ხარ შენს თბილ საწოლში,აქეთ-იქით ყურებას მოეშვი და მხოლოდ წინ იხედე.მაგრამ ჯანდაბა ვერ ვწყნარდები,ყოველ წამს მგონია რო რაღაც არსება გადმომიხტება გზაზე,ადამიანის ჭაჭანება არაა ,რომც ვიყვირო ალბათ ვერავინ გაიგებს

ცრემლების პრინცესა (მეშვიდე თავი)

-ამაზე არ იფიქრო, კარგი? უბრალოდ არ იფიქრო. ხანდახან მოიქეცი ისე, როგორც გსურს. მერე რაა რომ შენ შენ ხარ. რადგან ლექციებს კითხულობ და ლექტორი გქვია, იმას არ ნიშნავს, რომ ყველა შენ სურვულზე უარი თქვა. მით უმეტეს,

აკრძალული სიყვარული (მეშვიდე თავი)

1წელი სწრაფად გავიდა ისე გადიოდა დღეები ვერც ვაანალიზებდი დაბადებისდღე გადამიხადა ჯერემიმ აი ეგ ყველაზე შკი დღე იყო გამოვთვერი და არაფერი აღრ მახსოვდა. მოკლედ თურმე თორნიკესთვის ვაპირებდი დარეკავს:-მომე რა ნატალი

მე შენამდე (ნაწილი მეშვიდე)

თავიდან წერის პროცესი თითქოსდა მემარტივებოდა. ადვილად გადმოვცემდი იმ გრძნობებს,იმ ემოციებს,ვიხსენებდი ხან ბედნიერი,ხან ნაღვლიანი სახით.ახლა კი,როცა ისტორიის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ნაწილის წერა უნდა დავიწყო,თითქოს თითები აღარ მემორჩილება,გული

პატარა გოგონა ზღვის პირას მეშვიდე თავი და მერვე თავი . 7-8

-დაჯექი_უთხრა ბექამ და შემდეგ თვითონაც მათ გვერდით ჩამოჯდა -რა ხდება?_იკითხა ანამ -უნდა ვილაპარაკოთ-უპასუხა დამიანემ

ტანჯვისთვის დაბადებული (მეშვიდე თავი)

დაბრია კი სიყვარულით პასუხობს-ბატონო? და მისკენ იხრება საკოცნელად. სამაელს ლოყაზე აკოცა, თავისი შავი ფრთებით დაახლოებით 10 მეტრის სიმაღლის ჭერზე აფრინდა და იქიდან შავი ვარდები ჩამოიტანა,რომელიც სამაელს გაემზადებინა მისთვის. ახლა ასე ლაღად და

საუკეთესო ჩემში (ნაწილი მეშვიდე)

_პალატაში ნიას გვერდით იჯდა და უყურებდა ფერდაკარგულ სხეულს, რომელიც ძალიან მშვიდად სუნთქავდა...მისი ხელი ეჭირა და ეფერებოდა... -პატარა ბავშვივით სუსტი ხარ იცი?..მადლობა რომ არ მიმატოვე და გონს მოხვედი...ყველაფერს ერთად დავძლევთ მე მჯერა

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეშვიდე თავი)

ტაქსი გავაჩერე და მთაწმინდაზე წავედი. ახლა ყველაზე მეტად სიმშვიდე მჭირდებოდა. თავში ათასი ფიქრი მიტრიადებდა, ნუთუ მართლა რამეს ვნიშნავ ალექსანდრესთვის? ხომ შეიძლება რომ ეს უბრალოდ მეჩვენებოდეს?

სტაჟიორი (მეშვიდე თავი) დასასრული

მართალი ხარ, ლაშა რომ არა, აქ არასდროს მოვიდოდი. დაბალი, მაგრამ მკაცრი ხმით უპასუხა ნატამ. -და ლაშას რა დაემართა? გაურკვევლობა დაეტყო სახეზე და ინტერესით მიაჩერდა ნატას.