სადგური 6 ( მეხუთე თავი)

ვიდექი და დაჟანგულ კარს გაოცებული ვათვალიერებდი. ამის გარდა ალბათ ყველაფერს ველოდი. რა უნდოდა მას შუაგულ ტყეში? ან რას ნიშნავდა სადგური ნომერი ექვსი?

შეპყრობილი (თავი მეხუთე)

Put Your head On My Shoulder…...... როგორ მიყვარს რეტრო მუსიკა, ჩემს სახლში მუდამ ფონად ისმის ხმა მაღალი ხმით..

ბრძოლა თივის წესებით (თავი მეხუთე)

ორი კვირის შემდეგ დამიკავშირდა კოტე და გამანდო რომ ერთ თვეში შევძლებდი ბტძოლას, მე კი დამავალა რომ მოტეხილი ხელისთვის მიმეხედა, მანამდის კი მეტოქესაც შემირჩევდნენ.

მაინც ჩემი იქნები (თავი მეხუთე)

მას შემდეგ უამრავმა წელმა ჩაიარა, ახლა 30წელს ვარ გადაცილებული... სევიოს ამბები ჩემთვის უცნობი იყო, რადგან არ მინდოდა იმის გაგება თუ როგორ ცხოვრობს მის ქმართან ერთად, ისიც არ არის გამორიცხული რომ რაიმე დაეშავებინა მისთვის რადგან მე ვიყავი მისთვის

ჩემი ცხოვრების ყვითელი ბარათი (მეხუთე თავი)

გიყვებით ამბავს იმ ბიჭზე, ფეხბურთი რომ ყველაფერს ურჩევნია. გიყვებით ამბავს ფეხბურთზე და მის სიყვარულზე…

კეკე (მეხუთე)

სამყაროში, სადაც ქალებს არც სილამაზეს, არც ჭკუას, არც სიძლიერეს არ პატიობენ და სადაც მათ მხოლოდ ტირილი ეპატიებათ, ტირილი სწორედ ის იყო რის უფლებასაც კეკე საკუთარ თავს არასდროს აძლევდა და არც არასდროს პატიობდა.

მიშგუ დოშდულ (თავი მეხუთე)

სიყვარული რთულია,სიყვარული მოულოდნელია,სიყვარული არის ყველაფერი რასაც ვფიქრობდი რომ იყო და არა მხოლოდ. მის მიმართ გრძნობები ისე გაჩნდა როგორც ძილი მოდის,ნელა და შემდეგ ერთდროულად. მე ვიცი რომ სასწაულები ხდება მაშინ,როცა ამას ყველაზე ნაკლებად

მისი ქალიშვილი (მეხუთე)

აუზიდან ბენიერი ჭყლოპინით ამოხტა ნენე. „მამიკოს“ ძახილით გაიქცა შემოსულისკენ. ხელები გაშალა ლევანმა. სულ არ დაუფრთხია იმას რომ ბავშვი სველი იყო. ნენე გულში ჩაიკრა, ჰაერში აიტაცა და დააბზრიალა. ბედნიერმა კისკისმა გააყრუა ეზო. თვალი იასესკენ გამექცა

წარსულიდან მომავლამდე (მეხუთე ნაწილი +18)

ადამიანები ვერ ვაფასებთ დროს. იმ დროს, რომელიც თვალის დახამხამებაში გადის. ისე ვიქცევით, თითქოს განუსაზღვრელი დროით გვაქვს ცხოვრება ბოძებული. მხოლოდ მაშინ შეგვიძლია დაფასება, როცა მძიმე სენს ვებრძვით და ვიცით ცოტა დრო დაგვრჩა, ან რაღაც სასწაული

განთიადი (მეხუთე თავი)

-მეძინება ლუკა, ძალიან დავიღალე. -დაისვენე. მე აქ ვიქნები. -წადი გთხოვ, ნუ გაჩერდები, ცოდო ხარ შენც, მთელიდღეა აქ ხარ. არ მინდა ასე. -დაიძინე დეკა. მშვიდად დაიძინე. ნაზად გაუღიმა მამაკაცმა. ტუჩები მიაკრო ქალის მტევანს. მიბრუნდა და წავიდა, იქ სადაც,