კომუნისტი (მეხუთე თავი)

მანჩო თბილისის ახალ უბანში, საბურთალოზე ცხოვრობდა. ბახტრიონზე, როგორც მან უწოდა ამ დასახლებას. ერთმანეთის გვერდი-გვერდ ჩამწკრივებული კერძო სახლები იწონებდნენ თავს. როგორც თავად მითხრა, მასთან ერთად ცხოვრობდნენ მშობლები, მამა - ნუგზარ მწითური,

ელფთა სამეფო: შავი ჯადოქარი (თავი მეხუთე) - ასტრონომიული

სურათზე იყო ჩამუქებული მზის ფონი, რომელსაც რაღაც ეფარებოდა წინ და მის სინათლეს ახშობდა. დედამიწა ისე საზარლად გამოიყურებოდა, როგორსაც იგი ვერასოდეს წარმოიდგენდა - ბნელი, უწყლო და უკაცრიელი, თითქოს ამქვეყნად ყველანაირი სიხარული და ბედნიერება

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი მეხუთე)

ოთახიდან საღამომდე არ გამოვსულვარ, ანდროსაც არ შეუწუხებია თავი, ოთახში შემოსვლებით. გარეთ უკვე ბნელოდა. ქუჩებს ლამპიონის შუქი ანათებდა. უცნაური საღამო იყო. ამდენი ხნის, შემდეგ პირველად ვიყავი ანდროსთან სახლში, მის საძინებელში. პირველად ვიყავით ასე

ცხოვრების შანსი ( თავი მეხუთე)

არაფერი უპასუხია.ცრემლები მომეძალა ასეთი უსუსური რომ გავხდი.არასდროს არავისთვის დახმარება არ მითხოვია .ახლა კი შიში მიპყრობდა იმ არამზადას გამო.რამდენიმე წამში საოცარი სისწრაფით გაიღო ოთახის კარი

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეხუთე თავი)

მეორე ბოთლ ღვინოზე გადასვლაც მოვასწარით. მატილდა უფრო მეტს სვამდა, ვიდრე მე. ერთი მეორეს მიყოლებით იცლებოდა და ივსებოდა ბოკალები, რომლებსაც საყვარლის კოცნასავით ემჩნეოდა ალკოჰოლის ნაკვალევი. სასმელი ეკიდებოდა და კიდევ უფრო შარმიანი ხდებოდა.

ზღვარს მიღმა (თავი მეხუთე)

- შენს სამყაროში? -ჯეისმა ნორას წელზე ხელი მოხვია შემოატრიალა და შავი თვალებით ჩააცქერდა თაფლისფერ აციმციმებულ თვალებში, -მესმის რომ ჯერ გიჭირს ფორმულირება მაგრამ მიეჩვევი, ეს არის შენი სამყარო და არა ის რაც უკვე უკან მოიტოვე,

ღმერთის მოწაფე (თავი მეხუთე)

ჯუბამ იმ დარბაზში მიმიყვანა სადაც თავად ვარჯიშობდა, მან გამაცნო სამი ძმა მოჭიდავეები... უფროსი ვაშახმაძეები, უფროსი დავითი, შუათანა კანელიკე.. და უმცროსი ლაშა. კანელიკე და ლაშა მოქმედი მოჭიდავეები გახლდათ, დავითი კი ჭიდაობის შემდეგ შერეულ

ყველაფერი ჩემს შესახებ (თავი მეხუთე)

წელსზემოთ შიშველი იყო, ტატუებით დაფარული მარჯვენა ხელი ლოყის ქვეშ ჰქონდა ამოდებული და მშვიდად ფშვინავდა, ერთხანს თვალი ვერ მოაშორა, -რა ლამაზია, როგორ შეიძლება ადამიანი ასეთი სრულყოფილი იყოს, სრულყოფილი, ნახევრადშიშველი და თანაც ჩემს გვერდით

გიჟების სამყარო (მეხუთე თავი)

ვურტყამდი და ვუყვიროდი ცოტნეს მთელი ძალით, ბიჭსაც უკვე ცხვირიც გატეხილი ქონდა წარბიდან და ტუჩიდანაც სისხლი სდიოდა... ერთი სიტყვით სისხლში არ უჩანდა სახეე... ბოლოს ბიჭებმა გამომგლიჯესს ცოტნე, ეს რომ არ ექნათ ალლბათ იქვე მოვკლავდი.

პროტაგონისტი (მეხუთე ნაწილი)

დიდი სცენის წინ მყოფი ნარჩევი საზოგადოება რამდენიმეწუთიან, გაუჩერებელ ტაშს უკრავს სცენაზე მყოფ პროტაგონისტს. სასცენო გრიმისგან სახე, ხელები და ფეხები თითქმის არ უჩანს. ხასხასა წითელი ფარდების ანშლაგის ფონზე დახურვის დროს იგი ფიქრობს ყველაფერზე და