დაგიმორჩილებ (თავი მეხუთე)

ლამის დავიწვა, დავიფუფქო, დავიფერფლო. საკუთარ თავს აღარ ვიცი რა მოვუხერხო, იმდენი სითხეა... მეც არ ვიცი საიდან მოდის. ალბათ ვინტილატორით უნდა დავიწყო სიარული... კარგი სახლში და მანქანაში კონდინციონერი, მაგრამ გარეთ... შეუძლებელია უკვე აქ გაჩერება.

ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება თავი მეხუთე

მათი შემხედვარე გულის რევის შეგრძნება დამეუფლა. რაღაც საშინელება ვიფრძენი, საშინელი გრძნობა. ცრემლები მომაწვა და ახლა ყველაზე მეტად ის მინდოდა რომ ტირილით გული მეჯერებინა. იმ წამში ცრემლები წამომივიდა

27(თავი მეხუთე, პირველი ნაწილის დასასრული)

და, უკვე მერამდენედ... მერამდენედ უნდა შეგიყვარო ახლიდან? მერემდენე პიროვნება უნდა დაიბადოს შენში... და, შენიდან, ჩემშიც.

აუცილებლად მოვა სიყვარული თავი მეხუთე

-მანქანაში ზის გარეთ-უსიტყვოდ ავდექი და გარეთ გავედი, დანარჩენებიც თან გამომყვნენ. დაცვამ კარი გამოაღო და დეავინახე მისი სახე...დიახ, ეს ადამიანი ჩემი ძველი მეგობარი ანი იყო რომელიც საუკეთესოდ მიმაჩნდა თუმცა რაღაც მიზეზის გამო ჩემთან მეგობრობა

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეხუთე თავი (17)

ისე მართალი ხარ,კარგი აზრია.მამაშენს ვეტყვი და კახას დაურეკავს. -კარგი დეე,ახლა წავედი.დროებით_უთხრა ირინკამ და გასასვლელისკენ წავიდა. -დროებით ჩემო ლამაზო_უპასუხა ქალმა და სკამზე ჩამოჯდა.შვილის ნათქვამზე ფიქრობდა,ჭკუაში დაუჯდა ეს იდეა და გადაწყვიტა

რიტა (თავი მეხუთე)

- იცი სულ მინ...- შებრუნებული იწყებს საუბარს, როცა ვგრძნობ,გონება სურვილს აშკარად ვერ ჯობნის,ჩემსკენ ვატრიალებ სხეულზე მარდად ვიკრავ და მის დაწყებულს ვასრულებ,ტუჩებზე ვნებიანად და მომთხოვნად ვეტანები.სისხლი ვენებში იყინება,გული მოძრაობას

მარიონეტი (მეხუთე თავი)

ალბათ, უცნაურია წლებთან ერთად როგორ შეიცვალა ხალხის აზროვნება, დღევანდელი გადასახედიდან ეს ყველაფერი ისე შორეულად და უცხოდ ეჩვენებოდათ. თითქოს, არც ის მომიტინგეები ყოფილან მათი თანამედროვეები და არც ის ავბედითი ღამე ყოფილა საქართველოს ისტორიაში.

მძიმე გზა (მეორე ნაწილი) მეხუთე თავი ... მეორე ნაწილის დასასრული

-მეშინია,ძალიან მტკივა_სალომე ტიროდა.დათომ ხელი მოკიდა და ცოტა ხნით გაჩერდნენ.–სალო,დამშვიდდი.ნუ გეშინია.ღრმად ისუნთქე,კარგი?–ახლა ცოტა მომეშვა.–კარგია,ახლა წავიდეთ_უპასუხა დათომ და გოგონა მანქანისკენ წაიყვანეს.

ერთხელ (თავი მეხუთე)

ხელს უხერხულად ვიქნევ, ბოთლი ყირავდება და ზედ მესხმება. მთლიანად გასაწური ვხდები. წარმოდგენა არ მაქვს რანაირად ვახერხებ ასე დასველებას. ფაქტი კი სახეზეა. გუბეში ნაფორთხიალები ქეთინო. -ფუუუ! ახლა მოვკდები! -გაიხადე! -რა?!

მძიმე გზა (პირველი ნაწილი) მეხუთე თავი

–სად მიდიხარ?_ჰკითხა მკაცრად– –სახლში მინდა_თვალები ცრემლებით აევსო სოფიას. –წახვალ,მაგრამ ჯერ მე მომისმენ.