საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი I)

მაგიისა და ჯადოქრობის სკოლას გადამყურე ცა, კაშკაშა ვარსკვლავებით მიმობნეულიყო, რაც იმის შესახებ ამცნობდა, რომ უკვე გვიანი იყო. ჰოგვორტსის მოსწავლეები ჯერ კიდევ დიდი ხნის წინ მიმოფანტულიყვნენ თავიანთ საძინებლებში.

მე, როგორც სანტა

31 დეკემბრის ღამეს , ქუჩაში ბრაგა-ბრუგი ახალი შეწყვეტილი იყო. ოთახის კუთხეში, პუფში ჩატენილი ალმაცერად ვუცქერდი აივანზე გაკრეფილ ოჯახის წევრებს და ვერ ვხვდებოდი, რა უხაროდათ. სუფრიდან ერთი ცალი მანდარინი მოვიპარე და სახლიდან გავედი. ყოველთვის, როცა

მე და ბობი

როგორც იქნა დადგა 31 დეკემბერი (წელს მნიშვნელობა არ აქვს). მზემ ამოანათა, მაგრამ მე და ბობის რა... ამით? - მზის სხივები ვერ ერეოდნენ ღრუბლებით მოჭედილ ცას. როგორ მოერეოდნენ? - ისეთმა სქელმა ღრუბლებმა მოიცვეს ატმოსფერო, რომ, ფაქტიურად, ღამე დადგა და

ახალი წლის ღამეს, ალაპარაკებული მე

მისალმება ცოტა უცნაური გამოვიდა, მაგრამ ეს ალბათ, სულის ამოძახილი უფრო იყო. დღეს, ახალი წელია. დღე, როდესაც ყველაზე ნაკლები ადამიანი მსტუმრობს. რატომ? ამაზე პასუხი, დარწმუნებულივარ თქვენს გონებაში უკვე არის, უბრალოდ ცოტა ტვინს უნდა მიხმარება, რომ

მე და შენ ღამე

ტაბიძე დიდია, მე კი პატარა თავს არ ვუყადრებ, ვცდი მაინც ჩემგან რა საერთო ერთი გვაქვს, ლამაზი მარადჟამს სიყვარულს ვეტრფით, დიადს და თაკარას

მე შენ და ცხოვრება ( თავი 19)

ეს ძალიან დიდი ხნის წინ იყო.ჩემი არანორმალური არსებობის პირველ და მეორე სტადიებზე შევხვდი ქალს რომელიც თავისი მძვინვარე არსებობით ჩემს საცოდავ სხეულს,რაღაც გაურკვეველი ძალით ისეთ ზიანს აყენებდა,რომ მის ყველა ატომს შიშისგან წამით მოსვენებას არ

საკუთარი მე

ადამიანებთან ურთიერთობა ხომ მხოლოდ იმიტომ მიყვარს, რომ არ ვიცი, როგორები არიან ? არ ვიცი, რას მალავენ. და ხომ ყოველთვის მახინჯი სულის ადამიანებთან მინდა ყოფნა, რატომ ? იქნებ მეც მახინჯი სულის ვარ

მე შენ და ცხოვრება (თავი 18)

რა გეგონა?ყიფიანო რა გეგონა, რომ გამოიკეტე ამდენი წელი იქ.-ბავშვიო ტო!ბავშვი ყავს და მერე სად ყავს?რახდება?-გაოგნებული ესაუბრებოდა თავის თავს.

მე და კორონა

ერთი სოფლელი ადამიანი ვიყავი აქამდე, არც კორონა არსებობდა და არც ამდენი სადარდებელი მქონდა, როგორც ახლა. ვცხოვრობდი ერთ პატარა სოფელში დედასთან, მამასთან და ჩემს ძმასთან ერთად, სკოლაში ერთად დავდიოდით მეგობრები და მეზობლები,

მე მოგცემ ყველაფრის უფლებას

_მე მოგცემ ყველაფრის უფლებას, შენ ცდილობ სულაც არ დამინდო_ ამ დილას ნისლები უხდება, ეს სევდაც უხდებათ ამინდებს