მე აქ ვარ (სრულად)

ტბაში არეკლილი სხეულებიდან ერთ-ერთი ალმაცერად მიყურებს.- საით გაგიწევია? - ტუჩის კუთხეში ღიმილი ეპარება და მარტივი მოძრაობით სიღრმისკენ მიმათრევს.იმასღა ვასწრებ, რომ მომაკვდავივით ჩავისუნთქო

მე და ღამე ♡

ვიცეკვო,როგორც გიჟები ღამით. იმ გრამაფონის ,,ვარდების ვალსი", ვიცეკვოთ თუნდაც წვიმაში ქარში ან შემოდგომის ,,ნოემბრის ვალსი"...♡

კორეული ვოიაჟი (თავი მე-2)

-კარგი. უნდა დამეხმარო (ახლა უკვე ინგლისურ ლაპარაკზე გადავიდა). ძალიან დიდ შარში ვარ და თუ დამეხმარები, პატივისცემა ჩემზე იყოს. მე ისევ გაშტერებული ვიყავი. ვერ გავიგე რა უნდა გამეკეთებინა. -კი მაგრამ როგორ? -ტანსაცმელები გავცვალოთ.

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი V)

«საყვარელო მამა, შენმა ბუმ ნივთების ჩალაგების დროს მომისწრო. მსოფლიო ჩემპიონატზე მივდივარ. რამდენიმე წუთში პორტალთან ვიქნები. მე, ფრედმა და ჯორჯმა ყველაფერი მაგრად დავგეგმეთ!»

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი IV)

— კარგად, სტენ. პირველ სექტემბერს შევხვდებით! – ხელი დაუქნია ნიკოლმა «ღამის რაინდის» კონდუქტორს და ჩემოდნებით დატვირთული, თავშესაფრისკენ გაემართა.

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი III)

— მალე მოვალ. მხოლოდ ნიკოლს მოვიყვან. ჰარი, მარტო ნუ გაფრინდები, ყველაფერს მოვასწრებთ, – ჰერმიონმა ჰარის შეხედა, რომელმაც ნერვიულად დაუკრა თავი, შემდეგ კი გოგოების საძინებელში გაიქცა, ნიკოლის, ანჯელინას, ალისიასა და კიდევ ორი მეხუთეკურსელის ოთახში.

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი II)

დილით, სლიზერინისა და გრიფინდორის მატჩის წინ, დიდ დარბაზში დაძაბული ატმოსფერო სუფევდა. ოლივერ ვუდი ყველას ჭამას აძალებდა, მიუხედავად იმისა, რომ თავად თეფშს არც კი გაკარებია.

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი I)

მაგიისა და ჯადოქრობის სკოლას გადამყურე ცა, კაშკაშა ვარსკვლავებით მიმობნეულიყო, რაც იმის შესახებ ამცნობდა, რომ უკვე გვიანი იყო. ჰოგვორტსის მოსწავლეები ჯერ კიდევ დიდი ხნის წინ მიმოფანტულიყვნენ თავიანთ საძინებლებში.

მე, როგორც სანტა

31 დეკემბრის ღამეს , ქუჩაში ბრაგა-ბრუგი ახალი შეწყვეტილი იყო. ოთახის კუთხეში, პუფში ჩატენილი ალმაცერად ვუცქერდი აივანზე გაკრეფილ ოჯახის წევრებს და ვერ ვხვდებოდი, რა უხაროდათ. სუფრიდან ერთი ცალი მანდარინი მოვიპარე და სახლიდან გავედი. ყოველთვის, როცა

მე და ბობი

როგორც იქნა დადგა 31 დეკემბერი (წელს მნიშვნელობა არ აქვს). მზემ ამოანათა, მაგრამ მე და ბობის რა... ამით? - მზის სხივები ვერ ერეოდნენ ღრუბლებით მოჭედილ ცას. როგორ მოერეოდნენ? - ისეთმა სქელმა ღრუბლებმა მოიცვეს ატმოსფერო, რომ, ფაქტიურად, ღამე დადგა და