საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი V)

«საყვარელო მამა, შენმა ბუმ ნივთების ჩალაგების დროს მომისწრო. მსოფლიო ჩემპიონატზე მივდივარ. რამდენიმე წუთში პორტალთან ვიქნები. მე, ფრედმა და ჯორჯმა ყველაფერი მაგრად დავგეგმეთ!»

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი IV)

— კარგად, სტენ. პირველ სექტემბერს შევხვდებით! – ხელი დაუქნია ნიკოლმა «ღამის რაინდის» კონდუქტორს და ჩემოდნებით დატვირთული, თავშესაფრისკენ გაემართა.

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი III)

— მალე მოვალ. მხოლოდ ნიკოლს მოვიყვან. ჰარი, მარტო ნუ გაფრინდები, ყველაფერს მოვასწრებთ, – ჰერმიონმა ჰარის შეხედა, რომელმაც ნერვიულად დაუკრა თავი, შემდეგ კი გოგოების საძინებელში გაიქცა, ნიკოლის, ანჯელინას, ალისიასა და კიდევ ორი მეხუთეკურსელის ოთახში.

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი II)

დილით, სლიზერინისა და გრიფინდორის მატჩის წინ, დიდ დარბაზში დაძაბული ატმოსფერო სუფევდა. ოლივერ ვუდი ყველას ჭამას აძალებდა, მიუხედავად იმისა, რომ თავად თეფშს არც კი გაკარებია.

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი I)

მაგიისა და ჯადოქრობის სკოლას გადამყურე ცა, კაშკაშა ვარსკვლავებით მიმობნეულიყო, რაც იმის შესახებ ამცნობდა, რომ უკვე გვიანი იყო. ჰოგვორტსის მოსწავლეები ჯერ კიდევ დიდი ხნის წინ მიმოფანტულიყვნენ თავიანთ საძინებლებში.

მე, როგორც სანტა

31 დეკემბრის ღამეს , ქუჩაში ბრაგა-ბრუგი ახალი შეწყვეტილი იყო. ოთახის კუთხეში, პუფში ჩატენილი ალმაცერად ვუცქერდი აივანზე გაკრეფილ ოჯახის წევრებს და ვერ ვხვდებოდი, რა უხაროდათ. სუფრიდან ერთი ცალი მანდარინი მოვიპარე და სახლიდან გავედი. ყოველთვის, როცა

მე და ბობი

როგორც იქნა დადგა 31 დეკემბერი (წელს მნიშვნელობა არ აქვს). მზემ ამოანათა, მაგრამ მე და ბობის რა... ამით? - მზის სხივები ვერ ერეოდნენ ღრუბლებით მოჭედილ ცას. როგორ მოერეოდნენ? - ისეთმა სქელმა ღრუბლებმა მოიცვეს ატმოსფერო, რომ, ფაქტიურად, ღამე დადგა და

ახალი წლის ღამეს, ალაპარაკებული მე

მისალმება ცოტა უცნაური გამოვიდა, მაგრამ ეს ალბათ, სულის ამოძახილი უფრო იყო. დღეს, ახალი წელია. დღე, როდესაც ყველაზე ნაკლები ადამიანი მსტუმრობს. რატომ? ამაზე პასუხი, დარწმუნებულივარ თქვენს გონებაში უკვე არის, უბრალოდ ცოტა ტვინს უნდა მიხმარება, რომ

მე და შენ ღამე

ტაბიძე დიდია, მე კი პატარა თავს არ ვუყადრებ, ვცდი მაინც ჩემგან რა საერთო ერთი გვაქვს, ლამაზი მარადჟამს სიყვარულს ვეტრფით, დიადს და თაკარას

მე შენ და ცხოვრება ( თავი 19)

ეს ძალიან დიდი ხნის წინ იყო.ჩემი არანორმალური არსებობის პირველ და მეორე სტადიებზე შევხვდი ქალს რომელიც თავისი მძვინვარე არსებობით ჩემს საცოდავ სხეულს,რაღაც გაურკვეველი ძალით ისეთ ზიანს აყენებდა,რომ მის ყველა ატომს შიშისგან წამით მოსვენებას არ