მე არ დამისრულებია...(დასასრული)

რომ გამეღვიძა გაბრიელის მკლავებში ვიყავი მომწყვდეული, თავი ჩემს თმებში ჰქონდა ჩამალული და მშვიდად სუნთქავდა. ადგომა ვცადე, მაგრამ უფრო ძლიერად მომხვია ხელები და საწოლზე დამაბრუნა.

სიზმრად მე სოხუმი ვნახე

სოხუმი,აფხაზეთი ჩვეი დიდი ტკივილი.ჩემ დაბადებამდე დიდი ხნის წინ მოგლიჯა იგი საქართველოს დემონმა და გაიტაცა.მე სიზმრად აფხაზეთი ვნახე ო ღმერთ რა ლამაზი იყო იგი. "გამარჯობა აფხაზეთო შენი"

მე ვფიქრობ

მე ვფიქრობ, დრო გადის, მე ვფიქრობ, დრო სადღაც მიდის და ქრება. . . სადღაც შორს ქრება, ქარს მიაქ ან წვიმას

მე და ბაბუ

ერთი ბაბუ იყო, სახელად იურა, რომელიც ცალი თვალით კარგად ვერ ხედავდა. პატარა გოგონა, შვილიშვილი კი მას გამუდმებით ერთსა და იმავე კითხვას უსვამდა...

მე სიზმარში სოხუმი ვნახე...

ღამით უჩვეულოდ ადრე დავიძინე დაღლილი ვიყავი და მალე ჩამეძინა,მოულოდნებლად სადღაც მოვხვდი თითქოს მეცნობა ეს ადგილი მაგრამ ვიცი რომ აქ ნამყოფი არ ვარ,ირგვლივ ვიხედები გაკვირვებული იქნებ ვინმემ გამოიაროს და ვკითხო თუ სად ვიყავი,ფაქტი ერთი იყო

შენ და მე, მე და შენ

ჭექაც შენ ხარ და ქუხილიც, მე მხოლოდ და მხოლოდ კავშირი ვარ, ნაგულისხმევი, შეცვლილი და შემაერთებელი. შენ გეზიზღები მე, რადგან მე გესიზმრები შენ, როგორც წინაპრებისა და პირადი გამოცდილების შექცევადობა.

მე როდესაც...

მე როდესაც დავინახე ამ მოწმენდილ ცაზე ელვა, თურმე იმ დღეს შენზე ფიქრმა სამუდამოდ ამაღელვა. თითქოს მე რაღაც მესროლეს და გულში ეს ტკბილად მომხვდა, იმ დღეს ჩემგან ეჭვის ტოტი სამუდამოდ კვლავაც მომტყდა. მე როდესაც შევიგრძენი ეს მღელვარე ცივი ქარი, სწორედ

თქვენ მე არ მიცნობთ!

ჩამესმის სუნთქვა აწყვეტილ რისხვის უგონო მთვრალი ვერ უძლებს ფიქრებს დაეხეტება შავი სიკვდილი სამსხვერპლოდ ეძებს სილამაზეს

მე ცხოვრებასთან ბრძოლა განვაგრძე. (თავი 1)

ჯერ კიდევ პატარა ვიყავი,როდესაც ცხოვრებასთან ბრძოლა დავიწყე. ეს არ ყოფილა ჩემი სურვილი,არც გარშემომყოფების,როგორც იტყვიან ბედი იყო ალბათ ჩემი.

მე-ეგო 18+ /სრულად/

"I love you… ანუ მე და შენ... I love you… ანუ ერთი სხეული. სიტყვა- უშენოდ მგონი მოვკვდები. ერთნი... ანუ ჩვენეული ფენომენი, რომელიც სხვისთვის საშინლად უცხო და უცნობია."