მე და შენ - ბი /სრულად/

- რა არის ცუდი იმაში, რომ ენდო ადამიანებს? - შენ ერთსა და იმავე შეცდომას ისევ და ისევ უშვებ მხოლოდ იმის გამო, რომ ძაღლი ხარ! - თქვა და უკან დაიხია. - რომ არ ვენდო, სანდოსაც დავკარგავ. - წარბი შეკრა ბიმ.

მე შენზე ვწერ

მე შენზე ვწერ... შენ მაჩუმებ როცა დაწერილს გიკითხავ. მე შენსკენ ყოველი ნაბიჯის გადმოდგმისას, შენ ორი ნაბიჯით უკან იხევ. მე შენს წინ ვდგავარ, ბავშვივით სახეს ვხრი და გელოდები როდის გამომიწვდი ხელს.. შენ - ზურგს მაქცევ.

არ მინდა რომ ჩემი შვილი მე დამემსგავსოს!

არ მინდა თავისი განცდები ფურცკებზე წეროს, და შემდეგ საგულდაგულოდ შეინახოს ან დსაწვას. რადგან ვიცი, რომ ყველაფერი ჩემი ბრალი იქნება. მე არ მინდა რომ ჩემი შვილი მე დამემსგავსოს!

მე ეს არ მითხოვია...

რატომ? მე ხო ეს არ მითხოვია! მე დედამიწა არ მითხოვია! მე სიცოცხლე არ მითხოვია! მე ხომ საერთოდ არაფერი არ მითხოვია!

*უბრალოდ მე* სრულად

-who...შენ? შენ აქ რას აკეთებ? ვერ გაიგე მაშინ რა გითხარი? თუ ჩემ მეგობრებს არ აფასებ მაშინ მე შენთან არაფერი მესაქმებათქო-

*უბრალოდ მე* -5-

-რა აუფ სან თუ გადაგვედო მტრისას, კარანტინი გარანტირებული გვაქვს, თან უკვე 33 დადასტურდა, აუუუ კიდე რამდენი ელოდება პასუხს, აუუ თან რამდენი ეხლა მივიდა, აა რამდენი არ მისულა და მალავს??? არა მე ვერ წამოვალ თქვენ წადით

*უბრალოდ მე* -4-

-ენე დააკვირდი, 12 წელია ადამიანთან არ გიკონტაქტია, მეგობრები არ გყოლია და სულ სახლში იყავი, ესე არ შეიძლება, დაზომბდი სულ ტელეფონში-მამა რაღაცით მართალი იყო

*უბრალოდ მე* -3-

მოიცა ჩვენ რა ვიცნობთ ერთმანეთს დაჟე?მხოლოდ ერთხელ შეხვედრა არ ნიშნავს რო მიცნობ -კაი ხო, ესეიგი გაგახსენდი -კი -მაშინ კაფეში შევხვდეთ და ერთმანეთი “გავიცნოთ”

*უბრალოდ მე* 2 თავი

ლუკა ატრაქციონზე იყო, ბუბა კი ხელში მეკავა და ნაყინს ჭამდა ამ დროს ტელეფონმა რო დამირეკა....

*უბრალოდ მე* ( საცდელი თავი )

მეგობარი?...არ ვიცი...ზოგი ზურგში დანას ჩაგცემს...როგორც ჩემები...ზოგი კი ბოლომდე გიერთგულებს....მე ამის ბედნიერება არ შემხვდა წილად...ყველამ მიმატოვა, არ ვიცი სულ ესე რატო ხდება, 11 წლის ვიყავი როდესაც ჩემმა ერთადერთმა “მეგობარმა” უკანასკნელი