მე დღემდე მჯერა ის ჩემთან მოვა

ჩემი წარსული მე გულით დამაქვს, მუდამ მახსენებს სევდას და ტკივილს, მე მომავალი ნამდვილად არ მაქვს, ახლაც კი ვუსმენ განწირულ კივილს.

ამდენიდან მე?! {თავი 7}

- ბოდიში მოახსენე ქვეშევრდომ ნოეს, რადგან პრინცესა ღიმილის ხასიათზე არ ბრძანდება. - მაშინ ქვეშევრდომი ნოე მოითხოვს რომ პრინცეს... - რა გულისამაჩუყებელი სცენაა, ბარემ გიტარაზეც ხომ არ დავუკრა? ხმა კარების მხრიდან მოდის, მე და ნოე კარისკენ ვიხედებით,

ვგრძნობ მე

ვგრძნობ მე სულში ლანდები, როგორ ამებლანდება, ალბათ მომენატრები მთელი ჩემი არსებით, წვიმა შავი ქოლგების ზღვაში ჩაიკარგება და მივხვდები სამყაროს მიღმა შენ რომ არსებობ...

ამდენიდან მე?! {თავი 6}

3 ივნისი, დღიური: " ნოე ძალიან შეიცვალა, მეუბნება მეგობრები ვიყოთო. არადა მე მიყვარს, მართლა მიყვარს. წეღან უცნაურად იქცეოდა, ტელეფონზე ლაპარაკობდა და ამბობდა, როგოც იქნა მოიტანესო. ხვალ სასტუმროდან მივდი" - ადექი, მივდივართ! - რატომ, ნოე? - დროზე

მე და სიკვდილი(თავი 2)

ახლა მინდა ცოტაოდენი რამ მოგიყვეთ ჩემზე. შეიძლება ცოტა ბანალური მოგეჩვენოთ რასაც ახლა წაიკითხავთ მაგრამ როგორც მოგეხსენებათ ხანდახან ბანალურობაშიც არის რაღაც ორიგინალური. ადგილი სადაც ჩემი პირველი მუზა გავიცანი დემირელის სახელობის კერძო კოლეჯია,

ამდენიდან მე?! {თავი 5}

- სიმართლე თუ მოქმედება? - სიმართლე. - ვინ შეგიყვარდა ერთი ნახვით? - სიმართლე ვთქვა? - კი, კი - ახმაურდნენ ბავშვები.

დაგელოდებით მე და ცრემლები

ამ უსასრულო მონატრებას გავატან ქარებს.. და გაგიჟებულ სულს მოუხმობს გული გოდებით. სანამ ეს სევდა არ გაარღვევს გულის ნაპრალებს... და სანამ სული ატირდება სევდის ნოტებად... დაგელოდები... დაგელოდები... დაგელოდებით მე და ცრემლები[

მე და სიკვდილი(თავი 1)

სიკვდილი - ალბათ ამ შემზარავი სიტყვის წაკითხვა ზოგს შეაშინებს, ზოგს დააინტერესებს, ზოგიც საერთოდ უინტერესოდ ჩაუვლის იმ თაროს სადაც ეს წიგნი დევს. სწორედ ასე შეიძლება ადამიანების სამ კატეფორიად დაყოფა: 1. ადამიანები რომლებსაც სიკვდილის ეშინიათ 2.

ამდენიდან მე?! {თავი 4}

ნოემ გამოაცხადა მე ვიცი ახეთი ადგილიო და ერთ ადგილას წამიყვანა, იქაურობა ულამაზესი იყო, ტბა მზეს საოცარ ფერებში ირეკლავდა აქვე იყო ულამაზესი მდელო. ნოემ გასეირნება შემომთავაზა, მეც დავთანხმდი. შუა მდელოზე ხელში ამიყვანა და მაკოცა...

ამდენიდან მე?! {თავი 3}

- რომ გამოვა უთხარით ჩემთან გადმოძვრეს. - კარგი, ვეტყვი. მივდივარ და ისევ გადაბობღებას ვცდილობ უკნიდან სიცილი რომ მესმის. ეს ელენე არაა, არც ერეკლეა... ეს, ლილეა.