მე არ მიგიღებ!

შენ იყავი აღარ ხარ იყავი ერთ დროს,მაგრამ ახლა აღარ ხარ ვერც კი გაიფიქრებ რამდენად აღარ ხარ და ვისი ბრალია ? შენი! ეგ უ'ბრალო არ იყო...

მე ვიცი, რომ შენ ხარ შორს, ყველაზე შორს ..

მე შენთან ვარ ყოველ წუთსა და წამს ჩემი ფიქრებით და მოგონებებით, რომლებიც შენ მაჩუქე. ახლა სიტყვებს თავს ვერ ვუყრი და ვერ ვწერ ჩემს სიყვარულზე, რომელიც ოკეანეზე უფრო უძირო და ღრმაა .. მენატრება შენი ხელების შეხება და ტკივილიანი თვალები, რომლებიც

მე ჩემი თავი ღმერთს ვაჩუქე გადასარჩენად!

დღეს ჩემს სხეულში ტკივილები ბღავის ბავშვივით და შენზე ფიქრი მეწამლება - საოცრად მათბობს. იცი როგორ ვარ? საკუთარი თავით დასჯილი, თამამად ვამბობ, რომ ჩემიდან არასდროს დაგთმობ.

მე რომ გაჩუქო წითელი ვარდი

მე რომ გაჩუქო წითელი ვარდი არ იფიქრო რომ შენ შემიყვარდი ეს გავაკეთე მხოლოდ იმიტომ რომ შენს ფიქრებში მე გადავვარდი

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (17-ბონუს თავი)

-ლიკუნა გაჩერდით!-წივილით ვიშვერ ხელს,გვიანია! ფილმის კადრივით ვხედავ დაცურებული ლევანის დაღებულ პირს და ნეფე-დედოფალი იატაკზე იშხლართება,ინსტიქტურად ვიწევი წამოსაყენებლად.ფეხქვეშ მიწა მეცლება,ჰო თუ ლოგიკურად ვიმსჯელებთ ეს ბაჩუკის შემდეგი ილეთი არ

მე ასეც მიყვარხარ (სრულად)

-მე წავალ!... წარმოვთქვი უმისამართოდ და გათხლეშილი მთვრალი ავდექი დაბადების დღის სუფრიდან... ჩემი მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი რომ არ მეცვა მხოლოდ მაშინ მივხვდი როცა ფეხზე წამოვდექი და სიცივე ვიგრძენი ფეხის გულებზე. ცოტა არიყოს შემრცხვა და ფხიზლად

...და მე, შემიყვარდი შენ. (3)

ვცდილობ თვალებზე მოწოლილი ცრემლი უკუვაგდო, მაგრამ არაფერი გამომდის. ჯერ ერთ ლოყაზე მოგორავს ცრემლი, მერე მეორეზე. გადამაგდო? ის-ისაა ჩემს ოთახში უნდა გავიდე, რომ ზარის ხმა ისმის. უნებურად მეღიმება და ცრემლებს სწრაფად ვიშრობ. -ორი წუთით!

მე შენთან მოვალ(თავი 1)

ახალია... იმედია მოგეწონებათ. ვაპირებ არაამქვეყნიური რაღაცის დაწერას და ძალიან დიდი იმედი გაქვს მოგეწონებათ... ძალიან გთხოვთ თქვენი აზრი დამიტოვოთ კომენტარებში. თავიდან შეიძლება უაზრო მოგეჩვენოთ მაგრამ დამიჯერეთ ერთ-ერთი საუკეთესო თუ არა კარგი

სულ სხვა "მე"

დღეს რაღაც სხვა ვიგრძენი, იცი, რაღაც სხვა შევიგრძენი. ის რაც აქამდე არ განმიცდია, გიყურებდი, გიყურებდი თვალებში და მასში ჩაძირვა მინდოდა. გეხუტებოდი და ვგრძნობდი რა ხდებოდა ჩემში, გული თანდათან ამიჩქარდა, ცოტაც და ამოვარდებოდა საგულედან. ტანში

...და მე, შემიყვარდი შენ. (2)

თანდათან ვუახლოვდები დანიშნულების ადგილს. ღიმილით ვავლებ თვალს იქაურობას და იმ საქანელაზე ვჯდები, ჩემი სახელი რომ ამოვტვიფრე 11 წლის ასაკში. იმდენი კარგი მოგონება მოაქვს ამ ადგილს. ბავშვობის უმეტეს დროს აქ ვატარებდი. ალბათ იმიტომ რომ მოფარებული