...და მზე ამოვიდა (მეექვსე თავი)

- დღეს უკვე მეორედ ხარ ჩემს მკლავებში.- გამიღიმა მან. ის ჩემთან ძალიან ახლოს იყო. მე მის სუნთქვას ვგრძობდი. ღიმილი ტუჩის ბოლოებში ეპარებოდა და მის თვალებში მზე ირეკლებოდა, რომელიც უკვე ჩადიოდა. მე ღრმად ამოვისუნთქე და ჩავეხუტე, აი, რომ იტყვიან

...და მზე ამოვიდა (მეხუთე თავი)

ნოე მოგწონს? - მკითხა მან. ისევ მკაცრი ტონი ჰქონდა.მე ცოტა დავიბენი. გამახსენდა ნოე. მისი აღნაგობა, საუბარი, მასთან ცეკვა, ბუხართან ძილი და ყველაფერი. ამაზე ჩაფიქრებულმა ხმის ამოღება ვერ შევძელი.-ასეც ვიცოდი!- შემომხედა

...და მზე ამოვიდა (მეოთხე თავი)

შემდეგ ისევ გავაღე კარი და ის ისევ იქ იდგა. ისევ ისეთი როგორც იმ საღამოს. კლასიკურ სამოსში სულ სხვანაირი იყო. ძალიან მომწონდა. როცა მას ვუყურებდი სხვა არაფერი აღარ მინდოდა. მავიწყდებოდა პრობლემები. თმები თავის სტილზე დაეყენებინა,

...და მზე ამოვიდა (მესამე თავი)

ცეკვა მომწონს. - დავაზუსტე მე, რომ მხოლოდ ცეკვა მომწონდა. - და პარტნიორი? - წარბები აათამაშა მან. ბოლოს გამეცინა მის მიმიკებზე. - პარტნიორს არაუშავს. - ვუთხარი და სიცილი დავიწყეთ. - გთხოვ, მოეშვი. ძალიან დაძაბული ხარ. უბრალოდ მოეშვი. -მითხრა მან

...და მზე ამოვიდა (მეორე თავი)

გავიხედ-გამოვიხედე და ხალიჩაზე ვიწექი. თავი ნოეს მკერდზე მედო. გაურკვევლობაში აღმოვჩნდი. შემეშინდა, სასწრაფოდ ავდექი. ტელეფონს დავხედე და ოცდათხუთმეტი გამოტოვებული ზარი დამხვდა. შემეშინდა. სასწრაფოდ სააბაზანოში შევედი და მოვწესრიგდი. როდესაც

...და მზე ამოვიდა (პირველი თავი)

და აი ჩვეულებრივი დღე გათენდა, მაგრამ ჩემს გულში მაშინ არ თენდებოდა. ადგომა არ მინდოდა. წვიმდა. ციოდა. იმის იმედით, რომ ჯერ ჩემი ადგომის დრო არ იქნებოდა, საწოლთან მდგარ ტუმბოდან, ჩემი ტელეფონი ავიღე და საათს დავხედე. ათი საათი იყო. ავდექი და

...და მზე ამოვიდა

მციოდა. სახლში მინდოდა. მინდოდა ჩემს თბილ ლოგინში აღმოვჩენილიყავი და არავის არ გავეღვიძებინე, რადგან ეს სიზმარი მეგონა და მინდოდა დიდ ხანს გაგრძელებულიყო. მეშინოდა, რომ გამაღვიძებდნენ. წვიმა არ წყდებოდა. სახეზე მეცემოდა და გრძნობებით მავსებდა.

შემოდგომის მზე.

ხუთ წუთში, სახლიდან გავიდა, კარი ორჯერ გადაკეტა და მაინც შეამოწმა ჩაკეტილი იყო, თუ არა. მხოლოდ ამის შემდეგ დაიძრა ლიფტისკენ. როგორც კი სადარბაზოდან გავიდა თავის ტკივილი ისევ განუახლდა. ქუდი ხომ ეფარა ისედაც და ახლა ჰუდის ქუდიც გადმოიფარა. როცა

მგლის გული (1-მიძინებული მზე)

ჰეი! გოგონა! გღვიძავთ!? უკაცრავად! სასწრაფოდ გავახილე თვალი და მივხვდი ,რომ ერთ-ერთი კომპანის შენობის კართან მეძინა,წინ კი სავარაუდოდ დაცვა მედგა ,რომელიც ალბათ ჩემს გააღვიძებას დიდხანს ცდილობდა. -მ-ააპატიეთ...მხოლოდ ესღა ვთქვი და სახეზე ხელი

მეთექვსმეტე მზე [სრულად]

ვგრძნობ, რომ მთელი ცხოვრება ვისაც ველოდი, თვალწინ მიკვდებოდა და ხელის განძრევა ვერ მოვახერხე. შემზიზღდა ადამიანები, რომლებიც ჩემს მზეს, მეთექვსმეტეს ასე თავგანწირვით უყვარდა. საკუთარი დაკარგა და მათ მიუძღვა. მე კი?