ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 9)

უკუნ სიბნელეში გაიღვიძა ექიმმა. ირგვლივ სრული სიჩუმე სუფევდა და ფეხებს ბრმად ადგამდა წინ. ცდილობდა გზა გაეკვლია და იმედოვნებდა სწორად მიდიოდა. აქ ადრეც ნამყოფი იყო, ბავშვობაში, ძალიან დიდი ხნის წინ, ხუთი თითივით არ იცოდა ეს ადგილი, თუმცა რაღაც მაინც

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 8)

დამაბნეველი გრუხუნი არ წყდებოდა. ირაკლი პასუხებს ეძებდა, თუმცა იმდენად შეშინებულნი იყვნენ ვერავინ პასუხობდა. გუგა ექიმად მოწოდებული ყველას დასახმარებლად მიიწევდა, ვინც კი ოდნავ დაშავდებოდა, ან შეშინებულთ თუ მხოლოდ დამშვიდება და დაწყნარება

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 7)

ბაკურმა მორიდებით შემოაბიჯა კაბინეტში. ირაკლის მოპირდაპირედ ჩაჯდა სავარძელში და დაელოდა საუბრის წამოწყებას. -კიდევ ერთხელ გამარჯობა ბაკურ. -შეგიძლია ბაკუ დამიძახო. გუგასთვის ძვირფასი ადამიანი, ჩემთვისაც ძვირფასია. -მადლობა ბაკუ. პირველ

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 6)

ერთ საათიანი გაჭირვებული სიარულის შემდეგ, ფანრებით შეიარაღებულებმა გვირაბის ბოლოს მიაღწიეს. ზემოთ აიხედეს, კიბეზე ავიდნენ და მრგვალი ასაწევი რკინის კარი გაჭირვებით ასწიეს. ირაკლიმ ხარბად ჩაისუნთქა სუფთა ჰაერი და ირგვლივ მიმოიხედა. პატარ-პატარა

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 1-5)

სიტყვები ქარში წამიერად იფანტება და ზურგს უკან მონასროლი ტყვიასავით ქრება. მას შემდეგ რაც სულში ჩააფურთხეს და გოლიათის ცხოვრება ფსკერზე ეშვება თავს ვერაფრით უმხელს სიმართლეს.

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 5)

-აქა ხარ ექიმო? - წინ გამოვიდა ერთი კოჭლი კაცუნა ხელჯოხით და საუბარი დაიწყო. უემოციო, ამავდროულად გაცოფებული, განრისხებული განგებ გაბოხებული, თუმცა ჩახლეჩილი ხმა ჰქონდა. - მინდა ერთი ამბავი მოგიყვეთ... - აშკარა იყო, რომ ახლა თავად ბელადი სწვეოდა

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 4)

მზის სხივებმა როგორც იქნა მისი ფანჯრიდანაც შემოაღწიეს. უკვე აშინებდა ის ფაქტი რომ მზე საერთოდ გამქრალიყო და ისეთ არაამქვეყნიურ ადგილას მოხვდა, სადაც საერთოდ ვერ აღწევდა, მაგრამ შეცდა. აქაც თავისუფლად ელამუნებოდა სითბო, სიყვარულს უხსნიდა, ეალერსებოდა

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 3)

დილით ადრე გაეღვიძა, დაღლილ-დაქანცულს ძილი კი ესაჭიროებოდა, თუმცა არ ეკარებოდა. საათს რომ გახედა ღამის ბინდბუნდში ძლივს გაარჩია რომ ექვსის ოცი წუთი იყო. გვერდით ტუმბოზე მდგარი ციფერბლატებიანი საათიც ამას მოწმობდა. მზის ნასახიც არსად შეინიშნებოდა.

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 2)

“ჰმ... სიცილია. “ - ფიქრების მწვავე ნაკადი შეეჯახა იკას. შებინდებისას, ორი საათი იყო გასული მას შემდეგ, რაც თავის ნარინჯისფერ ბედაურს მოაჯდა და უეცარი შეტევისგან მცირე ხნით გადააყენა ავტომობილი, რათა უბრალოდ ჩაფიქრებოდა ამ დანაშაულის არსს.

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 1)

სიტყვები ქარში წამიერად იფანტება და ზურგს უკან მონასროლი ტყვიასავით ქრება. მას შემდეგ რაც სულში ჩააფურთხეს და გოლიათის ცხოვრება ფსკერზე ეშვება თავს ვერაფრით უმხელს სიმართლეს.