მილანიდან ისევ თბილისში [13]

დებილი გოგო არასდროს იყო, რომელიც ვერ ხვდებოდა ბიჭი რომ მის მიმართ სიმპატიით იყო განსჭვალული. ასევე ხვდებოდა კიტაზეც, მაგრამ მისი გრძნობა, რომლის შესახებაც სულ ახლახანს გამოუტყდა თავისთავს, ორმხრივი თუ იყო არ ეგონა. რამდენიმე წამი ხმა არ ამოუღია,

მილანიდან ისევ თბილისში [11]

უკვე როგორ ენატრება კიტა, ცოტაც და იტირებს ეს ბიჭი კიდევ მთელი საღამოა არ ასვენებს. -აქ რა გინდა ანი? -შეყვარებული მირეკავდა და შიგნით არ ისმოდა და მე ანამარია მქვია და არა ანი-ნერვებმოშლილმა ყველაფერი პირში მიახალა. ლევანმა გაოცებულმა შეხედა

მილანიდან ისევ თბილისში [10]

ატმის ყვავილის ფერი, მუხლს აცდენილ კაბასა და კრემისფერ ქუსლებში გამოწყობილი ჩაჯდა გამოძახებულ ტაქსში და მძღოლს მისამართი უკარნახა. მანქამა დიდი მაღაზიის წინ გაჩერდა, ფული მისცა ტაქსისტს და შენობისკენ წავიდა. მამიდამისისთვის ლამაზი ყელსახვევი და

მილანიდან ისევ თბილისში [9]

-წამო, ისევ მისაღებში გავიდეთ.-ხელებში ჭიქებ დამშვენებული გაუხღვა წინ კიტა. ყავის ჭიქები დაბალ მაგიდაზე დადგა და თეთრ კუთხურ სავარძელში მოთავსდა. ანამ სახლის დათვალიერებას შეუდგა, რომელიც უკვე ძალიან მოსწონდა. ყველაფერი გემოვნებით იყო მოწყობილი და

მილანიდან ისევ თბილისში [8]

დილა ღიმილით და მთქნარებით დაიწყო. ცოტახანი იტრიალა ლოგინში და მის ფანჯრებში შემოპარულ მზის სხივებს დააკვირდა. მერე ხელი გადაყო და ტელეფონი მოიქცია თითებში, მესიჯი დახვდა სასურველი ნომრისგან: "დილა მშვიდობიდა ანუშკი, რო გაიღვიძებ დამირეკე." მაშინვე

მილანიდან ისევ თბილისში [7]

მთელი საღამო მოღუშული იჯდა და სხვის მხიარულ სახეებს უყურებდა. რამდენჯერმე კითხეს ბიჭებმა რა გჭირსო, მაგრამ მხოლოდ თავის ტკივილს იმიზეზებდა. წითელი ღვინო და სიგარეტი ხელიდან არ გაუგდია, თითქოს კიტას ჯინაზე ეწეოდა, გეგონება ხედავდა, ღვინოში კი თავისი

მილანიდან ისევ თბილისში [6]

ბრწყინავ და გუშინ ხო საერთოდ მზესავით ანათებდი და მთელი ღამე მწვადის შამფურივით ტრიალებდი... და დღეს რა გაკააკეთე! -ელე, იმდენად ეგოისტი ვარ მეშინია, რომ ჩემი გრძნობები ცალმხრივი არ აღმოჩნდეს და მარტო არ დავრჩე. -ეგ ეგოიზმი კი არა სიდებილეა! მეტი

მილანიდან თბილისში [5]

მეორე დილით გაღვიძებულმა ანამარიამ არ იცოდა როგორ მოქცეულიყო კიტასთან, ნამდვილად არ უნდოდა ტყუილად ეოცნება მათ ერთად ყოფნაზე და რეალობა სხვან ყოფილიყო, ამიტომაც გადაწყვიტა ჩვეულებისამებრ მოქცეულიყო და დრო უჩვენებდა რა და როგორ

მილანიდან ისევ თბილისში [4]

-რაო ანტონიომ? -ელე გცემ!-რა იყო? ეს რა გოგო მყავხარ ქართველი ბიჭები ხო გააგიჟე, წახვედი და უკან ჩამოსულს კინაღამ ჩემოდნით წამოგყვნენ...-ელენე!!-უყვირა მეგობარს ანამარიამ და თან სიცილით კვდებოდა.-მომიკითხა უბრალოდ და არ აპირებ იტალიაში

მილანიდან ისევ თბილისში (3)

-ხო დე.. -ანამარია როგორ ხარ? რას შვები? -რავი დე, კარგად, შენ როგორ ხარ? სტასი როგორაა?-ღიმილით ელაპარაკებოდა უკვე მონატრებულ დედას და თან სამზარეულოს მაგიდაზე იყო აყუდებული. -კარგადაა კარგად.. მეც კარგად ვარ! რამე ხო არ გჭირდება? კარგ დროს