შენ ხომ არ იცი როგორ მიყვარხარ თავი 2

როგორც იქნა მივედი ნათიას სახლთან, ეს სახლი ჩემთვის ძალიან ძვირფასია,უამრავი მოგონება მაკავშირებს მასთან ჩვენი ბავშვობა,ცელქობა და ა.შ. კარზე დავაკაკუნე,კარი მალევე გამიღო ისე გამიხარდა მისი ნახვა რომ კარშივე ვეცი და ყელზე ჩამოვეკიდე,ასე ვიყავით

შენ ხომ არ იცი როგორ მიყვარხარ თავი 1

დილით ჩემმა დამ გამაღვიძა,როგორც ყოველთვის,ავდექი ხალათი მოვიცვი სააბაზანოში შევედი თავი მოვიწესრიგე და სამზარეულოში ჩავედი. - ყავას დალევ ძილისგუდავ? - მიღიმის - არც კი ვიცი როდის ჩამეძინა, იქნებ ყავამ მაინც გამომაფხიზლოს - წყალს ადუღებს და

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (დასასრული)

მაშინ მომკალი, აქვე და ეხლავე... შენთა ყოფნას სიკვდილი მირჩევნია... მომკალი რატო არ მკლავ?! კიდევ ერთი ცოდვა შეგემატება... პირველი არ ვარ და არც უკანასკნელი არ ვიქნები, ვისაც სიცოცხლეს ესე მალე მოუსწრაფებ.... -არ შემიძლია ვერ მოგკლავ და ვერ

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (17,18,19)

არა შენ ის მარიამი არ ხარ, არ ხარ ის მარიამი რომელიც მე ბათუმის სანაპიროზე გავიცანი.. ადამიანი, რომელიც ბოლომდე იბრძოდა მეგობრის საპოვნელად და სრულიად უცხო ადამიანსაც კი შესთავაზა დახმარება... და ეხლა თვითონ ეს ადამიანი გაურბის პრობლემებს, კაი რა...

მიყვარხარ ძლიერ.

-ლამაზო რა მადისაღმძვრელი ტუჩები გაქვს-ელენეს გვერდით ახალგაზრდა ბიჭი ამოუდგა ვისკის ჭიქით ხელში. -ვცემო? მარა არც მთვრალს გავს -გაიფიქრა ელენემ -არც გაბედო-გაეპასუხო მეორე მე. -კი მაგრამ გაიგონე რა თქვა? -შეყვარებული არ გინდა? 23 წლის ხარ ბოლოს და

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (18)

რა თქმა უნდა თბილისიდან წასვლას არ ვაპირებდი, მაგრამ ის რის ჩადენასაც ვაპირებდი, ალბათ ზუკა არასდროს არ მაპატიებდა... ნელა მოვიწმინდე ცრემლები ტელეფონი ავიღე და აივანზე გავედი..მიუხედავად იმისა, რომ ღამის

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (1-17)

გამარჯობათ! გარკვეული მიზეზების გამო ვეღარ შევდივარ ჩემ ძველ გვერდზე (mariam_mariam), ამიტომ გადავწყვიტე ახალი შემექმნა და ბოლო ისტორია გამეგრძელებინა, თუ ვერ მოვხერხე და ძველი გვერდი ვერ განვაახლე, ამ გვერდზე ვიქნები... -რაზე ფიქრობდი?! ფიქრებიდან

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (16)

თაზო შემხვდა... ამის თქმა იყო და მთიანად გავშრი... -მერე? ძლივს მოვაბი თავი სათქმელს და ანერვიულებულმა გავხედე.. -ეს მხოლოდ დასაწყისიაო და გაიარა... -კარგი არაუშავს არავის არაფერი არ უთხრა ამის შესახებ მითუმეტეს ბიჭებს.. ანერვიულებულმა ვუთხარი და

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (15)

სადარბაზოში შესვლა და ნაცნობ სხეულზე აწეპება ერთი იყო.... -ვა მარი როგორ ხარ? ძველი ნაცნობივით ჩამეხუტა და ცოტა არ იყოს არ მესიამოვნა.. -ამმ მარიამი და არა მარი, კარგად შენ როგორ ხარ? უცებ შევუსწორე და ანერვიულებულმა გავხედე გაბრაზებულ ზუკას...

აღარ მიყვარხარ

ვიცი გაიყო ეს ჩვენი გზები, ვიცი, ვერასდროს ვეღარ შევხვდებით, მარტო დავრჩები ჩემთვის ეული თუკი შევხვდებით ისიც შემთხვევით. არ გაგიკვირდეს ჩემი დანახვა,