მეც მიყვარხარ

სიყვარული მომაგებე ჩემო თბილო ფერია, სულის სიტკბო მე მაგემე გული გადამერია. რა მიყვარხარ! რა საოცარ გრძნობად შემოიჭერი ფსალმუნად და საგალობლად სულის სიოდ იქეცი. შენ მე გულში სანუკვარი კუთხე გამომიყავი დამამკვიდრე სამუდამოდ, რა სიკეთე მიყავი.

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ!!! (5)

არაადამიანურ მელოდიაზე გავკიოდი ჩემსავე სიტყვებს..-ვაჩეეე.... სადაც გნახავ იქ მოგკლაავ... ვაჩეე.. შე არაადამიანოო.... ვაჩეე... თვალით არ დამენახოო... ვაჩეე .. შე არანორმალუროო... ვაჩეე... სად ხაარ?? ვაჩეე.. მიშველე ვკვდები.... ვაჩე... ვერ გიტაან...

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (2)

გავაღე კარი გასასვლელად და.... ოჰ ღმერთო მე ხომ ბედი არ მაქვს.. -ვააა ენამწარევ აქ ხარ? ირონიულად მითხრა და ცალი წარბი მაღლა აზიდა.. -ჰო თვით ირონიავ, როგორც ხედავ... არც მე დავაკელი ირონია და კურტუმოს ქნევთ ჩავედი პირველ სათულზე...

მიყვარხარ სვანო!! (5თავი)

როგორც კი ბიჭები გავიდნენ გოგოები მაშინვე ჩემთან მოცვივდნენ, როგორც ვფიქრობდი მათ ეს ამბავი ძალიან გაეხარდათ ყველაფერი მომაყოლეს რაც მოხდა, ამას ცოტა გული გადავაყოლე, რადგან ძალიან ვნერვიულობდი ბიჭებზე. მთელი დღე ერთ ადგილას ვერ ვჩერდებოდი,

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ !!! (4)

– კუზნეჩიკ, აღარასდროს აღარ გააკეთო ეგეთი რაღაც. გაიგე? – ოო./ დამანებე რა თავი. შედი დაიძინე, ვიჯდები ცოტახანს ააქ და დავიძინებ მეც. ვაჩე ჩემ გვერდზე დაჯდა სავარძელში და მანაც ღამეს მიაპყრო მზერა. არ ვიცი კიდევ რამდენხანს ვისხედით ასე, მაგრამ მე

_მიყვარხარ! _სიცოცხლეზე მეტად! (სრულად) ბანალური ლოვე სთორი

-არ მინდა მე თვითონაც შემიძლია..._არ დააცადა _ნინი გაჩუმდი და მომეცი ეს ჩსნთაც_მეორე ხელიდანაც გამოართვა _როგორ მოგეწონა სოფელში გატარებული ერთი კვირა_საუბარი წამოიწყო სანდრომ და ნინის დიდი სიყვარულით გახედა _ჩვეულებრივი იყო-ნინიმაც ღიმილით ახედა

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (1)

-კი ბატონო, ჩემი ბერეკაშვილი მიხედილია და სხვათაშორის ქვემოთ გველოდება მიროც და მთელი უნივერსიტეტიც... უცებ ვჭყიტე თვალები და ელვის სისწრაფით წაოვვარდი ლოგინიდან.. ტანსაცმელს ხელი დავავლე და უცებ ჩავცვი... იქაც წინა დღეს დედაჩემის ჩალაგებულ ბარგს

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ !!! (3)

-ვაა.. კუზნეჩიკ, ნაკერები მოგხსნეს? მკითხა , როდესაც მისკენ დავიხარე. – ჰოო.. შრამი დამრჩება. – არაუშავს, გიხდება. ეხლა მართლა ბავშვს გავხარ, პატარა , მუხლებგადატყავებულ და შუბლზე შრამიან ბავშვს. – და ამას მეუბნება ბიჭი, რომელმაც ორი დღის წინ თავი

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ !!! (2)

ფანჯარაში მინდოდა გახედვა, მაგრამ ფანჯრის მაგივრად მაგივრად კარი დამხვდა, რომელიც მთლიანად შუშის იყო. გამოვაღე და უზარმაზარ აივანზე აღმოვჩნდი, ულამაზესიი ხედი იშლებოდა, მინის დაბალი კედლები ეზოს გადაყურებდა. გარშემო მიმოვიხედე, აივანზე გამოსავლელი,

მიყვარხარ!

სულში ისევ ჩამოწვა სევდა! შენ ისევ შორს ხარ, მე კი ისევ უშენოდ მიწევს ყოფნა... იძულებულს მხდი, მარტოობაში ვიცხოვრო! აღარ მესმის შენი ხმა, ვერ გეხები, ვერ შევიგრძნობ შენი სხეულის სითბოს, შეხებას, კოცნას, ვერ ვგრძნობ შენს ცხელ სუნთქვას ჩემს ყურებთან...