მიშველეთ მუშაობით მკლავენ!15 (პირველი ნაწილის დასასრული)

ნაცრისფერი დღეები თეთრხალათიანებთან ერთად...ყოველდილით საშინელი უგემური მწვანე ჩაი... შუადღეზე გაყინული წვნიანი და საღამოს ძველი კბილების დასამტვრევი "ფუნთუშა".ყოველდღე ერთი თეთრხალათიანის შემოსვლა, ფეხზე ნემსის ჩხვლეტა. ყოველთვის ერთი და იგივე

მიშველეთ მუშაობით მკლავენ! 14

როცა დაბრუნდნენ იოანეს სახე წაშლილი ქონდა, ხოლო გაბრიელს დაჭიმული...ნახევარი საათი გარეთ რაღაცაზე კამათობდნენ. ვერაფერი გავიგე...ჩემი ქმარი(მგონი დროა უკვე ასე დავუძახო) მომიახლოვდა და საწოლთან ჩამოჯდა. სახეზე ფერი არ ედო. თვალები აწყლიანებული და

მიშველეთ მუშაობით მკლავენ! 13

-ჰო მაინტერესებს... რატომ არ მომკალი? იმიტომ რომ მე აუცილებლად მოგკლავდი.... -ვიცი!- უცებ შეეცვალა გამომეტყველება და გამიღიმა -ხანდახან ქალები ზედმეტად სასტიკები ხართ! -რატომ არ მომკალი? -ასეთი მნიშვნელოვანია? -კი ამწუთას ყველაფერზე

მიშველეთ მუშაობით მკლავენ! 12

ნერვებმოშლილი ვარ... ამ იდიოტურ პალატაში ვარ ჩაკეტილი და არავინ არ აპირებს რომ გამწეროს... ფეხზეც ვერ ვდგები ჯერ... ექიმმა არაო... არა ექიმს არც დავუჯერებდი მაგრამ სხეულის აწევა მიჭირს... მიჭირს კი არა საერთოდ ვერ ვექანები... გეგონება ვეღარ

მიშველეთ მუშაობით მკლავენ! 11

არ ვიცი რამდენი დღე გავიდა, თვალები დახუჭული მაქვს...გახელა მინდა მაგრამ მიჭირს.. სისხლის სუნი მცემს... წესით ეხლა გული უნდა ამერიოს... არაფერი მახსოვს... გონებაში მხოლოდ ერთი სახელი მიტრიალებს... გაბრიელი....მგონი საკუთარი სახელიც არ

მიშველეთ მუშაობით მკლავენ! 10

სარდაფში შემათრია, ხელით მიბიძგა და ბოლოსკენ გამაგდო, თვითონ კი კარის დასაკეტად შებრუნდა. ისეთი სიბნელე იყო თითს თვალთან ვერ მიიტანდი. შიშმა ამიტანა... ერთდროულად სიბნელე და იოანე ?! არაა ამას ჩემი გული ვერ გაუძლებდა... თუმცა, იმედი გამიჩნდა რომ ამ

მიშველეთ მუშაობით მკლავენ! 9

თვალები ფრთხილად გავახილე და ირგვლივ მიმოვიხედე. საწოლში ვიწექი,თავი ბინტით მქონდა შეხვეული და ხელზეც რაღაც მალამო მესვა. საშინელი სუნი ასდიოდა. კინაღამ გული ამერია. თავი წამოვწიე, მაგრამ თავბრუ დამეხვა და უკანვე დავდე. ოთახში იოანე შემოვიდა.

მიშველეთ მუშაობით მკლავენ! 8

1 თვე... საშინელი წამება...სიცოცხლის სიძულვილი... სიკვდილი მინდოდა... სადღაც გარეუბანში ვცხოვრობდით მე და იოანე. პატარა ქოხმახში... პირველად იქ რომ მიმიყვანა გული კინაღამ გამისკდა სახლი ისეთ დღეში იყო გეგონება იქ 100 წელია არავის უცხოვრიაო. იოანემ

მიშველეთ მუშაობით მკლავენ! 7

სამი დღეა საწოლში ვწევარ, გაბრიელი რომ იყო ჩემთან იმ დღის მერე არავინ მინახია. იოანესაც აღარ ვახსენდები. რა თქმა უნდა, ის რაც ჩვენს შორის იყო მხოლოდ ვნების ნაყოფია... მაგრამ იცით რთულია... მთელი შიგნეულობა მეწვის, არ ვიცი რატომ, ალბათ უმიზეზოდ...

მიშველეთ მუშაობით მკლავენ! 6

-ბატონო გაბრიელ? -ბოდიში გაქ მოსახდელი... - ეს თქვა და მომიახლოვდა. ხელები ჩემს კეფაზე შემოაწყო, იმდენად დაბნეული ვიყავი რომ ხმას ვერ ვიღებდი. უცებ თავი ჩემს მხარზე ჩამოდო და... ჩაეძინა... თავიდან ისე ვიყავი გაოგნებული რომ ხმას ვერ ვიღებდი, ბოლოს,