ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი V)

მოგონებებიყველა შესანიშნავად გამოიყურებოდა. ლაშა ნერვიულად იდგა შესასვლელთან და ჰალსტუხის გასწორებას ცდილობდა თუმცა არაფერი გამოსდიოდა. მარიმი ღიმილით მიუახლოვდა

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი IV)

ორმა კვირამ სწრაფად ჩაიარა, მარიამმა საჭირო ნივთები მოაგროვა რომ მშობლიურ ქალაქს დაბრუნებოდა, ფიქრობდა რომ ეს ნიკთან ურთიერთობისგან განტვირთვაშიც დაეხმარებოდა. ფრენამ კარგად ჩაიარა.. დაბინავებამაც. პირველივე დღესვე სეირნობისას ქუჩაში გამოკრულ

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი III)

მარიამს ძილი ისევ საშინელმა ხმაურმა დაუფრთხო . ჭექაქუხილთან ერთად ძლიერი ქარიც იყო, მძიმედ გაახილა თვალები და კარს მივარდა , შესამოწმებლად იყო თუ არა ჩაკეტილი, ამოისუნთქა და ფეხაკრებით დაბრუნდა ისევ საწოლში, თითქოს რაღაცის ეშინოდა * ან ვიღაცის *,

ლურჯი მოგონებები(ნაწილი მეორე, თავი II)

- ხომ არ ნერვიულობ? მარიამს დედის კითხვაზე გაეცინა და თვალები აატრიალა. - რათქმაუნდა ვნერივულობ, ეს ხომ პირველი კოლეჯია, სადაც არავინ ნაცნობი არმყავს. - წარსული უნდა უკან მოიტოვო მარიამ..

ლურჯი მოგონებები(ნაწილი მეორე, თავი I)

მან არასდროს იცოდა,რომ ცხოვრება ასე წარიმართებოდა მაგრამ,თუ მან ეს გააკეთა არ უნანია. ის არაფერზე ფიქრობდა,საკუთარ თავზეც კი, სანამ ის გამოჩნდებოდა... მის გამოჩენამდე ცარიელი იყო... მის გამოჩენამდე მან არაფერი იცოდა სიხარულის შესახებ...

ლურჯი მოგონებები (სრულიად)

ეს არის ისტორია რეალურ ამბავზე.ცხოვრებაში ხომ არსებობს ისეთი ადამიანი რომელიც მთელი ცხოვრება გვახსოვს მიუხედავად იმ დიდი ტკივილისგან რაც მისგან დაგვრჩა.. ასეც ხომ ხდება რომ მის სახეს, თვალებს ვერ ვივიწყებთ.

აგვისტოს მოგონებები

7 წლის წინ ამ დღეს მე საკუთარი სახლიდან გავიქეცი და საკუტარ სამშობლოში დევნილად ვიქეცი. არა მხოლოდ მე,ჩემთან ერთად ასობით და ათასობით ჩემი თანაქალაქელი და თანამემამულე ამ დღეში აღმოჩდნენ.ჩვენი ქალაქი დაიბომბა,მე საკუთარი თვალით ვნახე პირველი ბომბის

ბავშვობის მოგონებები (თავი 2)

ქავთარაძის ქუჩაზეა, ისევ იმ ბინაში ცხოვრობს იგივე ბავშებთან ერთად. ისევ ფეხურთს თამაშობენ, ზუსტად მაშინდელივით გასარემონტებელ, დაბეტონებულ მოედანზე. ნია ისევ ძირს ვარდება და ფეხს იტყავებს. ამჯერად აღარ ტირის, ბიჭები წამოდგომაში ეხმარებიან. ნიკუშა

ბავშვობის მოგონებები (თავი 1)

-ვისაც უნდა თამაში, ხელი ჩაყოს ამაში! 9 საათზე იკეტება ჩვენი ავტო გა-რა-ჟი! -არჩევანი! -არადანი! -ეს იქნება ჩვენი დროშა. -ესეც ჩვენი დროშა. თამაში დაწყებულია! -რას მიყურებ ლამარას თვალებით?! - პასუხად სიცილი მიიღო მხოლოდ, - სასაცილო მჭირს რამე?

ლურჯი მოგონებები (თავი მესამე)

მეორე დღეს ზურამ ხალისიანად გაიღვიძა, თითქოს ესიამოვნა წინა საღამოს გრძნობები ასეთუ ისე რომ გამოხატა. სამზარეულოში გავიდა და დედამისს ღიმილით მიესალმა და შუბლზე აკოცა.. დედას გაუკვირდა, მისი შვილისგან ასეთი საქციელი მოულოდნელი იყო, ზურა მადუღარასთან