გზა,რომელიც შენკენ მოდის (თავი 2)

-მამაჩემი..მაშინ თერთმეტის ვიყავი..-გამიკვირდა რატომ გავიხსენი ასე,ამ თემაზე საუბარი ხომ მუდამ მიჭირდა. -ვწუხვარ..-ჩაიმუხმა და საფლავს დახედა..-საშინელი გრძნობაა..-იმ წამს მისი ხელი ჩემს მხარზე ვიგრძენი..თბილი იყო და ცდილობდა, დავემშვდიებინე.

ნოსტალგიურად მოდის ახალი წელი

ერთი დღე მაინც უნდა ყოფილიყო,როცა ყველა ბედნიერი იქნებოდა.მივხვდი,რომ ეს დღე ბედნიერების ქურდი იყო და გამიხარდა! მივხვდი,რომ ქუჩა გაბრწყინებული სწორედ ამისთვის იყო,სწორედ ამისთვის მოჩანდა მოელვარე ნათურებიანი ნაძვის ხე მაღაზიების ვიტრინებიდან.

გზა რომელიც შენამდე მოდის (დასასრული)

გონდ რომ მოვედი პაალატაში ვიწექი. ძალიან მოთენთილი ვიყავი და ისევ ჩამეძინა. -დედაა...დე...დედიკო-ამ ხმამ მომიყვანა გონს. თვალი გავახილე. ჩემი შვილი მეძახდა.უზომოდ ბედნიერი იდგა ჩემს წინ. მე კი უდიდესი ბედნიერება ვიგრძენი, რომ ისევ დედა გავხდი. -დე..

გზა რომელიც შენამდე მოდის (8)

იმ დღეს ნატასთვის არაფერი მითქვამს. ლუკასთან კი ვერ დავმალე. -ინა, ხომ ვიცოდით, რომ ასე იქნებოდა? რატომ ნერვიულობ? ის მამაა მოვა და ჩვენ ამას ვერ დავუშლით...-ლუკა ვერაფრით ხვდებოდა, რომ მე ნატას და კახას შეხვედრის სულ არ მეშინოდა. ვეღარ მოვითმინე და

გზა რომელიც შენამდე მოდის (7)

ცოტაახანში ჩემმა ტელეფონმა დარეკა. -ბატონო-ტელეფონს იქეთ მხოლოდ სუნთქვა მესმოდა. -რომელი ხარ?-ტელეფონი გაითიშა. მთელი ღამე ვერ მოვისვენე. ან რა მინდოდა, ან საერთოდ რას ველოდი ცხოვრებისგან? რა მოხდება როცა ნატა

გზა რომელიც შენამდე მოდის (6)

საღამომდე როგორ მივაღწიე არ მახსოვს. გზაში იმაზე ვიფიქრე რამდენი დღეა ნატა ბაღში არ წასულათქო. თუმცა ამდენ პრობლემას შორის ეს იმალებოდა. სახლში ავედით თუ არა რუსოს დავურეკე.ყველაფერი მოვუყევი. დიდხანს ვილაპარაკეთ. -გოგო, სულ შარში როგორ ხარ?-მკითხა.

გზა რომელიც შენამდე მოდის (5)

-უუჰ, არ თქვა, ზღაპრულად.შენ?-ამოღერღე. მე მართლა კარგად ვარ.-საღამოს დაგირეკავ და მოგიყვები. ახლა წავედი საავადმყოფოში მივდივარ ლუკა უნდ ვნახო და ხვალ კახას სასამართლოა.-ლუკა ვინაა გოგო? ან რა კახას სასამართლო მეხუმრები? -არა მართლა. დღეს მოგიყვები

გზა რომელიც შენამდე მოდის (4)

-კარგი-გავაცილე ლუკა და ნატუკას მივუწექი. რა ძილი, რის ძილი. ვფიქრობდი. ძილი არც კი მომეკარა. ავდექი და წიგნის კითხვა დავიწყე. მე ხო ბედი არ მაქვს აქაც მთავარ გმირს კახა ერქვა. წავედი და ისევ კომპიუტერი ჩავრთე. რამე მშვიდი მჭირდებოდა. ამასობაში უკვე

გზა რომელიც შენამდე მოდის (3)

-მადლობ. -არაფრის. გილოცავ გადარეულო. მომწერე მერე-გუგა და რუსო მანქანაში ჩასხდნენ და წავიდნენ. -აბა, ახლა შენ მითხარი სად წაგიყვანო.-გამიღიმა ალექსიმ. სანამ პასუხს გავცემდი ტელეფონმა დაურეკა და ბოდიშის მოხდით გვერძე გავიდა. ამ დროს ზურგს უკან ხმა

გზა რომელიც შენამდე მოდის (2)

-რაო დე? რატომ გააბრაზე მამიკო? -შემოდი ინა თან ვილაპარაკოთ.-მითხრა კახამ. შევყევი.საბოლოო ჯამში მაინც ისე გადავწყვიტეტ ნატა ჩვენ გაგვეზარდა. გაგვიჭირდებოდა. მე ვსწავლობდი, კახა მუშაობდა, მაგრამ რამე გამოვიდოდა. -მოკლედ, ეგრე რა.. ახლა წავიყვან