ისტორია
მომკიდე ხელი - თავი მეოცე
-ალიო!.. -ჰო, მერი! -როგორ ხარ... -არა მიშავს. რა იყო? -იცი, რაღაცის თქმა მინდა... არ ვიცი, სწორად ვიქცევი, თუ არა... უბრალოდ, მგონია,
ისტორია
მომკიდე ხელი - თავი მეცხრამეტე
შუადღის სამი საათიდან ოთხ საათამდე მიმდინარეობდა მეცადინეობასაკონცერტო დარბაზის ზომის სასტუმრო ოთახში. ქ-ნი ნინო მუდამ მიმასპინძლდებოდა ტკბილეულით და არაჩვეულებრივ მზრუნველობას იჩნდა ჩემდამი. დედაჩემიც არ იყო ამ ერთსაათიანი გაკვეთილების წინააღმდეგი,
ისტორია
მომკიდე ხელი - თავი მეთვრამეტე
დედისაგან თანხმობა მივიღე იმ პირობით, რომ უფროსის მეთვალყურეობის ქვეშ და „ჭკვიანად“ ვიქნებოდით. მეც, რა თქმა უნდა, პირობა დავდე და მეორე დღეს განსავითრებელი მოვ- ლენების გონებაში განვითარებას შევუდექი. დღის ორ საათზე კარადას მივვარდი, კარი ფართოდ
ისტორია
მომკიდე ხელი - თავი მეჩვიდმეტე
თბილი ფუნთუშის მირთმევისთანავე ვეცი ტელეფონს: -ალიო! -დილამშვიდობისა, მერი. -როგორ ხარ? -არ ვიცი. ჩემი მაღვიძარას ფუნქციის შეთვისება იკისრე?
ისტორია
მომკიდე ხელი - თავი მეთექვსმეტე
31 დეკემბრის დილა სხვაგვარი სიხარულითა და მოლოდი- ნითაა აღსავსე. თაფლისა და ნიგვზის ტკბილი სურნელი, მადასა და დაღამების უსაზღვრო სურვილს რომ აღძრავს, ცხვირს სასიამოვნოდ ელამუნება და წამში გავიწყებს ყოველივე ავს. წელიწადის არცერთი ბოლო დილა არ
ისტორია
მომკიდე ხელი - თავი მეთხუთმეტე
-„ბოროტი! თავხედი! გატუტუცებული!“-გავიფიქრე და კორპუსს გავუყევი. ცას რომ ავხედე, კვამლისფერმა ღრუბელმა ავი მზერით მიპასუხა. შიშისაგან თვალები დავხარე, მაგრამ ყურების დაცობა ვერ მოვასწარი, რომ ცამ ავისმომასწავებლად დაიგრგვინა.
ისტორია
მომკიდე ხელი - თავი მეთოთხმეტე
-იცი... -კი, განზრახ იყო გაკეთებული. ნეტავ იქვე დასრულებულიყო... -რას ამბობ! გაგიჟდი? -მერჩივნა...
ისტორია
მომკიდე ხელი - თავი მეცამეტე
რამდენიმე წუთში მეც დავტოვე კლასი და გასაღებით ხელში სამასწავლებლოსაკენ გავემართე. კლასიდან გამოსულს საკმაოდ არასასიამოვნო სპექტაკლი დამხვდა დერეფანში. -ვაიმე!- შევძახე, ზურგჩანთა სწრაფად მოვისროლე დერეფ- ნის კუთხეში და ძირს მწოლიარე კლასელისაკენ
ისტორია
მომკიდე ხელი - თავი მეთორმეტე
საღამოს მზის სხივებს ჯერ კიდევ შერჩენოდათ სითბოს კვალი და ლამაზად აელვარებდნენ ფანჯრის მინებს. მავსებდნენ. დღეს სრულყოფილებას მატებდნენ და უსასრულო ჰორიზონტს ალისფრად აფერადებდნენ.
ისტორია
მომკიდე ხელი - თავი მეთერთმეტე
მეორე დღეს წინა დღის განწყობა შერჩენოდა და იგივე ელფერი გადაჰკრავდა. სკოლაშიც ყველაფერი საათივით აწყობილიყო. აღარც გვერდზე მჯდომს ჰქონდა ისეთი უხეში გამომეტყველება, როგორც ადრე და აღარც ისე ვუფრთხოდი მის ლურჯ თვალებს.ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
