ლანგრით მორთმეული ( თავი 16)(დასასრული)

ასე მგონია, ბედნიერების რამოდენიმე საფეხურს ერთიანად გადავახტი და პირდაპირ მწვერვალზე აღმოვჩნდი. ანდროს კოშმარები იშვიათად, მაგრამ მაინც ბრუნდებიან ხოლმე, ყველანი ჩვენი წარსულებიდან მოვდივართ და ზოგიერთი რამ, რაც ამ წარსულში ხდება, თავს არასდროს

ლანგრით მორთმეული ( თავი 15)

როცა უსიტყვოდ გესმის... როცა მის გარეშე გატარებული ყოველი წამი ფიზიკური სიცხადით გტკივა. - საკუთარ ხელებს დავაკვირდი. - ოღონდ ეს თანდათანობით არ მოდის, თავიდანვე ასეა... როგორც კი თვალებში პირველად ჩახედავ და სიმშვიდეს იპოვი, მერე ამ სიმშვიდის

ლანგრით მორთმეული ( თავი 14)

სიცივისგან აკანკალებულს მეღვიძება. საწოლში მარტო ვწევარ და სველი თმა საბნის ნაცვლად მაქვს დაფენილი. მაშინვე მობილურს ვამოწმებ, ღამის ორი საათია, არანაირი გამოტოებული ზარი ან გაუხსნელი შეტყობინება...

ლანგრით მორთმეული ( თავი 13)

ყოველ დღე დამირეკე! - შუა აეროპორტში ვართ, ლანას ხელს მთელი ძალით ვებღაუჭები. - ნებისმიერი სიახლე მითხარი, ხოლმე... - ნუ ნერვიულობ. - სწრაფად მეხვევა. - უკვე ჩასხდომის დროა. - ყველაფერი კარგად იქნება... - ლანადან დათოს უღონო მკლავებში ვინაცვლებ. -

ლანგრით მორთმეული (თავი 12)

უკან მოუხედავად ვპასუხობ.- დროებით. - ისევ ძველებურად მემშვიდობება, მაგრამ არის ამაში რაღაც გულის მოკვლამდე განსხვავებული. ისევ ძველებურად არ ვპასუხობ, და საკუთარი დუმილი ძვლებამდე მტკივა.

ლანგრით მორთმეული (თავი 11)

მის სუნთქვას ყურს ვუგდებ და გული უნებურად მიჩუყდება. რაღაც აწუხებს, რაღაც ისეთი მნიშვნელოვანი, რომ ყოველ ღამით სიზმარში ხედავს... მაგრამ, მე არ მიზიარებს. ბოლომდე მაინც არ მენდობა. ანდრო ფრთხილად იწევს ჩემკენ,

ლანგრით მორთმეული ( თავი 10)

ლოყაზე ფრთხილი შეხება მაღვიძებს და თვალების გახელისთანავე ცისფერ სფეროებს ვაწყდები. - დილამშვიდობისა, ანაბელ! - ანდრო ცხვირის წვერზე მსუბუქად მკოცნის. - ისევ სიზმარში ვარ? - ენას ძლივს ვიბრუნებ. ანდროს ჩუმი ჩაცინება მესმის და გუშინდელი დღე

ლანგრით მორთმეული ( თავი 9)

თავს ვწევ, რბილ ტუჩებს ვპოულობ და ამბორს ვუტოვებ. მკლავებს უფრო მჭიდროდ მხვევს. ისევ ანდროს მხარს ვუბრუნდები და მის აჩქარებულ გულისცემაზე ქუთუთოები მიმძიმდება.

ლანგრით მორთმეული ( თავი 8)

ისე დამდო ბრალი და ისე გამომიტანა განაჩენი, არც კი უკითხავს მე ვიყავი თუ არა... სხვა კანდიდატურა არც კი განუხილავს. დამნაშავეს ეძებდა და მე მიპოვა. წარმოუთქმელი სიტყვები და გამოუხატავი ემოციები მახრჩობს.

ლანგრით მორთმეული ( თავი 7)

სველ ხელებს ვიმშრალებ და ჩემს ანარეკლზე მზერა მიშეშდება. სარკიდან სულ სხვა ადამიანი მიყურებს. თვალებანთებული, შეწითლებული ღაწვებით. ორეულს თვალს ვუკრავ და კარის სახელურს ვწევ, მაგრამ როგორც კი იღება, ვიღაცის ხელი უხეშად მიბიძგებს საპირფარეშოს