-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 13 - დასასრული

საავადმყოფოში განადგურებული შევვარდი! ახლა მხოლოდ ერთი მინდოდა-ანდრეას ნახვა! დერეფანში არავინ იდგა,თითქოს ჩემს ჯინზე ყველა გამქრალიყო! კარებს ვუყურებდი და აი ვიპოვე რასაც ვეძებდი! კარი დაუკითხავად შევაღე! -უკაცრავად,თქვენ ბრძანდებით ექიმი?-ისეთი

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 12

კიდევ ერთი კვირა სრულ მარტოობაში. სიჩუმე ჩემს ერთგულ მეგობრად იქცა,მხოლოდ მას ვანდობდი ჩემს გულისთქმას და ფიქრებს! ბნელ ოთახში გაღვიძება,სრულ სიჩუმეში და მარტოობაში,უკვე ყოველდღიურობად იქცა! თითქოს შევეგუე, შევეჩვიე გულში არსებულ ტკივილს და მასთან

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 11

აი ეს დღეც დადგა ჩემს ცხოვრებაში! ვთხოვდები. მიხარია? ერთი ეს მითხარით ვის გაუხარდება ძალით გათხოვება პიროვნებაზე რომელსაც ფაქტიურად დასანახავად ვერ იტან! მაგრამ ვერ ვიტან? რაღაც არ მგონია! აი ვდგავარ მის წინ

- მოურჯულებელო,მაინც მოგარჯულებ! 10

-რა მოხდა ნინი, რამე ხომ არ გჭირს?-მკითხა მზრუნველი ხმით, თან წამოდგა და გვერდით მომიჯინა! შუბლზე ტუჩები მომადო, -არა იკა, სიცხე არ მაქვს!-გამეცინა და დივანზე ახლა მე წამოვწექი, თავი ჩემი ძმის კალთაში ჩავდე და თვალები დავხუჭე! -აბა რა მოხდა?

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 9

თმაზე შეხებამ გამაღვიძა, ვიღაც მეფერებოდა ნაზად. მივხდი ვინც შეიძლება ყოფილიყო, ხმა არ ამომიღია, მისი ყოველი შეხება მსიამოვნებდა.მინდოდა დრო გაჩერებულიყო, სამუდამოდ! ,,ღმერთო, არიანა რა ჯანდაბა გეტაკა? სულ გააფრინე?

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 7-8

თვალების გახელას ვცდილობ, მაგრამ რაღაც მძიმედ მაწვება თვალებზე,ვგრძნობ დამძიმებულ ქუთუთოებს. რამოდენიმე წუთი ისევ თვალდახუჭული ვიწექი,მაგრამ სად? სად ვარ? ან გუშინ ვინ წამომიყვანა? ამის გაფიქრებაზე გული

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 5-6

5 საათი ხდება! საწოლზე ვწევარ და ვფიქრობ იმაზე რა შედეგი შეიძლება მოყვეს ჩემს გიჟურ საქციელს! დედაჩემი ხომ გაცეცხლდება და გაგიჟდება, ეს ნამდვილად ვიცი, მაგრამ რა რეაქცია ექნება მამაჩემს როცა დამინახავს? შეიძლება არ ღირს? არა, მათ ხომ გონიათ,

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! 4

-აუ, რა მწარე ყოფილა-დავიწუწუნე და ფეხზე წამოვდექი.-ჯანდაბა ეს რა საშინელი კოშმარი დამესიზმრა. ფუ, იმ იდიოტმა კინაღამ მაკოცა! ფუ..-სახე დამემანჭა,მაგრამ მერე გულიანად გავიცინე-ქალბატონო ეს ხომ სიზმარი იყო. ისე დღე უაზროდ დაიწყო!

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ! ნაწილი 3

სახლის კარი შევაღე, მაგრამ დედაჩემი არ შემომეგება ,,ხელგაშლილი,, კარებში, რაც ძალიან მეუცხოვა, და ცოტა არ იყოს, არ მესიამოვნა კიდევ, თურმე რა ყოფილა შეჩვევა. კიბეები ავირბინე და ჩემს ოთახში შევედი -სამშვიდობოს ხარ, არიანა, გადარჩი!-ვთქვი, კარი

-მოურჯულებელო, მაინც მოგარჯულებ ! ნაწილი 2

ქუჩაში უამრავი ხალხი ირევა ერთმანეთში. ყველა იღიმება, გვერდით მიმავალთ ესალმებიან. აი შეყვარებული წყვილიც გამოჩნდა, ბიჭი მაგრად იხუტებს გოგოს, თითქოს ეშინია არ წამართვას ვინმემო. მგონი ამას გოგოც ამჩნევს და ბიჭს უღიმის..